ଲୋଭୀ ମଣିଷ......✍️ଜୟଦେବ ସେନାପତି

ଲୋଭର ପଥରେ ପଥିକଟିଏ ମୁଁ

                          ନାମ ମୋ ଲୋଭୀ ମଣିଷ

କ୍ରୋଧ,ଅହଂକାର ,ହିଂସା ,ତିରଷ୍କାର

                 ‌‌         ଭରା ଏହି ପ୍ରାଣେ ବିଷ ।

କାମନା,ବାସନା ,ମୋହର ଯନ୍ତ୍ରଣା

                           ଭୋଗୁଛି ନିତି ମୁଁ ଆଜି

ସ୍ୱ।ର୍ଥପରଟିଏ ସଜାଇ ନିଜକୁ

                           ସଢୁଛି ଲୁହରେ ଭିଜି ।

ନରକ ରାସ୍ତାରେ ପାଦ ଥାପି ଆଜି

                           ସାଜିଛି ମୁଁ ଦଶ୍ୟୁଟିଏ

ପାପ ପୂଣ୍ୟ ଆଉ ଧର୍ମ ଅଧର୍ମ ର

                           ପାର୍ଥକ୍ୟ ବୁଝିନି ଯିଏ ।

କ୍ଷଣସ୍ଥାୟୀ ଏହି ନଶ୍ୱର ଶରୀର

                            ଆଜି ଅଛି କାଲି ନାହିଁ

ତଥାପି ମନଟା ଲୋଭେ କବଳିତ

                            ବଶିଭୁତ ହୁଏ ନାହିଁ ।

ଦିନ ପରେ ଦିନ ମାସ ପରେ ମାସ

                             ଗଲାଣି କେତେ ବରଷ

ବାଲ୍ୟ,କୈଶୋର,ଯୈ।ବନ ଦୁର୍ଦ୍ଦଶା

                            ଦେଖୁଁ ଦେଖୁଁ ହେଲା ଶେଷ ।

ଜୀବନ ବୃକ୍ଷକୁ କାଟୁଅଛି କାଳ 

                            ହସ୍ତେ ଧରି କର୍ମ ଅସ୍ତ୍ର

ପ୍ରାଣର ପକ୍ଷୀଟା ଉଡ଼ିବାକୁ ବ୍ୟଗ୍ର

                            ହେଉଅଛି ଏବେ ବ୍ୟସ୍ତ ।

ସକଳ ପ୍ରାଣର ମୁକ୍ତିଦାଚା ଯିଏ

                            ତା'କଥା ଭାବୁନା ଆମେ

ମନୁଷ୍ୟ ଶରୀର ପାଇବା ରହସ୍ୟ

                            ଆସେନାହିଁ କେବେ ମନେ।

ଆସ ଭାଈମାନେ ବୁଝିବା ନିଜକୁ

                           ଲିଭିବା ପୂର୍ବରୁ ଦୀପ

ହରିଙ୍କ ପୟରେ ସମର୍ପି ନିଜକୁ

                           ଧୋଇବା ସମସ୍ତ ପାପ ।।

----------------------------------------------------------------------------

ଶିକ୍ଷକ,ବିଷ୍ଣୁ ପୁର ସରକାରୀ ଉ.ପ୍ରା ବିଦ୍ୟାଳୟ,

ମୋ...୯୩୪୮୯୫୯୦୦୮