କନ୍ୟା ବଞ୍ଚାଅ

କନ୍ୟା ତୁମର ଉତ୍ତରୋତ୍ତର ସାମ୍ପ୍ରତ,

ବିସ୍ମୃତ ଜନ୍ମ ଦେଇ ହୋଇଥିଲା ମାତ ।

ଗର୍ଭରେ ଥାଇ ଦେଇଥିଲୁ କେତେ କଷ୍ଟ,

ଦଶମାସ ସହିଛି ସେ ଗୋଇଠା ନାଟ ।

ଭୂମିଷ୍ଠ କରିଛି ସେହି ବରସ୍ତ୍ରୀ ତୋତେ,

ନାମ ଦେଇ ପରିଚିତ କରିଛି ତୋତେ ।

ଶିଶୁରୁ କୈଶୋର ଅବସ୍ଥାରେ ପାର୍ଥକ୍ୟ,

ତୋର ଶିଶୁଟିଏ ହେଲେ ବୁଝିବୁ କଷ୍ଟ ।

ତୋର ହସମୁଠାକୁ ସାଇତିବା ପାଇଁ,

ସେ ପିଯାଏ ଯାତନାକୁ ଅମୃତ କହି ।

ଦ୍ୱାରବନ୍ଧରେ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରେ ବସିଥାଏ,

ଧନ ଆସିଲେ ଖୋଇଦେଇ ତୁନି ହୁଏ ।

ସୃଷ୍ଟିର ଆଦ୍ୟ ସ୍ରୋତ ସର୍ଜନାର କେନ୍ଦ୍ର,

ଜାୟା ପରି ସାଥେ ରହେ ସଦା ସହିତ ।

ପ୍ରଣୟଯଷ୍ଟି ଢାଳେ ଅଧରେ ଯତନେ,

ଅର୍ଦ୍ଧାଙ୍ଗିନୀ ସୁଖେଦୁଃଖେ ରହେ ମଉନେ ।