ଜହ୍ନକୁ ପଚାର

ଜହ୍ନକୁ ପଚାର କୁମୁଦ କେବେ

ମୁହଁ ଫେରି ବଞ୍ଚି ପାରିଛି,

ରାତିକୁ ପଚାର ମିଳନ କେବେ

ମଳିନର ଦୋଷ ମାନିଛି ।

ମଧୁଗନ୍ଧା ତୁମେ ନିଶିଥ ବେଳାରେ

ଜୋଛନାର ଶୀତଳତା,

ଅନୁରାଗେ ତୁମେ ପରଶ ତୋଳିଲେ

ତନୁମନେ ମାଦକତା ।

ଫୁଲକୁ ପଚାର ଭ୍ରମର କେବେ

ଚୁମ୍ବନର ମୋହ ଛାଡିଛି,

ବାସ୍ନାକୁ ପଚାର ଶେଫାଳି କେବେ

ରଜନୀରେ ଦେହ ହାରିଛି ।

ନିଶିଗନ୍ଧା ତୁମେ କ୍ଷଣ ଯଉବନେ

କାମନାର ରୂପଛାୟା,

ଅଭିସାରେ ତୁମ ଅଧର ରୁଧୀରେ

ଆତୁର ତୃଷ୍ଣାର ମାୟା ।

ମନକୁ ପଚାର ପ୍ରଣୟ କେବେ

ପିପାସାର ବାଟ ଭାଙ୍ଗିଛି,

ଜହ୍ନକୁ ପଚାର କୁମୁଦ କେବେ

ମୁହଁ ଫେରି ବଞ୍ଚି ପାରିଛି ।