ହେ ଚକାନୟନ ଅଗତିର ଗତି

ଅଟୁ ପରା ତୁହି ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତା ପ୍ରଭୁ କଲୁ ଭିଆଣ

ହେ ଚକାନୟନ ଅଗତିର ଗତି ଦୁଃଖ ନାଶନ !

ସବୁରି କାରଣ ତୁହି ଅଟୁପରା ତୁ ଦିବ୍ୟ ଜ୍ୟୋତି

ଜ୍ଞାନୀ ଜାଣି୍ଥାଏ ତୋହରି ମହିମା ବୈକୁଣ୍ଠପତି !

ହେ ବଡ଼ ଠାକୁର ଦିଅ ହେ ନଜର ଚିନ୍ତା ସର୍ବାଙ୍ଗ 

ଚିନ୍ତା ଦୂର କର ଅଟୁ ତୁ ଈଶ୍ଵର ମୁଁ ଯେ ଅପଙ୍ଗ !

ଗୀତା ଭାଗବତ ଅଟେ ଜ୍ଞାନ ଶାସ୍ତ୍ର ତୋର ବଚନ

ତୋହରି ବଚନ ପାଳୁ ଅଛି  ମୁହିଁ ମଧୁସୂଦନ !

ଗଜ ଡ଼ାକଦେଲା ଲକ୍ଷେ ଯୋଜନରୁ ଡ଼ାକଶୁଣିଲୁ

ଖମ୍ବରୁ ବାହାରି ପ୍ରହ୍ଲାଦକୁ ତୁହି ରକ୍ଷା କରିଲୁ !

ଲଜ୍ଜା ନିବାରଣ କଲୁ ପ୍ରଭୁ ତୁହି ହେ ଦ୍ରୌପଦୀର

କରୁ ତୁ କରୁଣା ହେ କରୁଣାକର ଜୀବଜନ୍ତୁ ର !

ଧର୍ମ କର୍ମତ୍ୟାଗ ସଂସ୍କୃତି ସଂସ୍କାର ଦେଖୁ ନେତ୍ରରେ 

ଅହିଂସାର ମନ୍ତ୍ର ମାନବ ସମାଜେ ଦିଅ ଠାକୁରେ !

ଅନାଦି ଅନନ୍ତ ଅଟୁ ପରା ତୁହି  ଜଗତ ନାଥ

ଏ ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତୁମ ଦ୍ବାରା ପ୍ରଭୁ ଏ ସଞ୍ଚାରିତ !

ଅଛୁ ତୁହି ରହି କୁଟୁମ୍ବ ଧରିଣ ପୁରୀ କ୍ଷେତ୍ରରେ

ମହିମା ଗୁଞ୍ଜୁଛି ପ୍ରଭୁ ତୋହରି ଟି ସାରା ବିଶ୍ବରେ !

ଅଗତିର ଗତି ପଥ ଅଟୁ ପରା ହେ ନିରାକାର 

ଭକ୍ତଙ୍କର ବନ୍ଧୁ ଯହିଁ ତୁହି ପରା ଶକ୍ତି ତାହାର !

କର ଦୁଃଖ ନାଶ ଜଗତ କର୍ତ୍ତାହେ ଭାରତବର୍ଷେ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ମାର୍ଗେ ରହିଣ ମନୁଷ୍ୟ ରହୁ ହରଷେ !

ଯୁଦ୍ଧର ତାଣ୍ଡବ ଘୁଞ୍ଚାଇ ଦିଅହେ ତୁ ଅନ୍ତର୍ଯ୍ୟାମୀ 

ଗୁହାରି କରୁଛି ପଦେ ତଳେ ତୋର ଜଗତ ସ୍ବାମୀ !