ଏ ଖୁସି ଅତୁଟ ରହୁ

ଏ ଖୁସି ଅତୁଟ ରହୁ

             ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ,

କେହିତ ନୁହଁନ୍ତି ଏଠି 

             ଅଜର ଅମର ।

ଆସିଛି ଯେ ଦିନେ ଏଠି 

            ଚାଲିଯିବ ଦିନେ ,

କଲା କର୍ମ କଥା ଗାଥା 

            ରଖିଥିବ ମନେ ।

ପ୍ରାରବ୍ଧ ଯା' ଲେଖା ଅଛି 

             ଅବଶ୍ୟ ଘଟିବ ,

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଘୋଷ

           ଶ୍ରୀ ରାଧା-ମାଧବ ।

କାଳ ବଳେ ସର୍ବେ ଚଳି

            ଯିବେ ମହୀତଳ,

ଯଶ ଗାଥା ରହିଥିବ 

            ଜାଣ କାଳ କାଳ ।

ଦୁଇ ଦିନ କୁଣିଆ ହୋଇ

            ଭାବ ବନ୍ଧନରେ ,

ଥିବା ସର୍ବେ ପରସ୍ପର

            ବନ୍ଧା ସମ୍ପର୍କରେ ‌।

କିଏ ରୋଷ କ୍ରୋଧ ହିଂସା 

            କଲେ କରୁ ଈର୍ଷା,

ଏ ଜୀବକୁ ସାହା ପରା 

            ଜଗତ କରତା ।

ସଦ୍ ଜ୍ଞାନ ସଦ୍ ବୁଦ୍ଧି

            ବହି ଚଳୁଥିଲେ ,

ପ୍ରମାଦ ନ ପଡ଼େ ଜାଣ 

          ସେହି ଜନେ ହେଳେ।

ଆପଣା ବିବେକ ଆଉ 

            କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ସାଧନ ,

କରିଥାଏ ମଣିଷକୁ

            ଦିବ୍ଯତ୍ବ ପ୍ରଦାନ ।

ନର ଧର୍ମେ ନାରାୟଣ

           ହୋଇଥାନ୍ତି ପ୍ରୀତ ,

ବିଭୁ କୃପା ବଳେ ନର 

             ଜିଣଇ ଜଗତ ।

ନାରୀ ସ୍ନେହମୟୀ ମାତା 

           ଭଗ୍ନୀ ଜାୟା ହୋଇ,

ଛାଇ ପରି ରହିଥାନ୍ତି 

            ସଫଳତା ପାଇଁ ।

ଯେଉଁ ଜନେ ଭାର୍ଯ୍ଯା ବଳେ

              ସକଳ ବିଧାନ,

ତାଙ୍କରି କୁଟମ୍ବ ହୁଏ

            ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ।

ତ୍ୟାଗ ଲୋଭ ମୋହ ମାୟା 

            କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଆଦରି ,

ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଭଜ

           ଗୋବିନ୍ଦ ଶ୍ରୀହରି ।

ଜୀବ ଚାଲିଗଲା ପରେ 

            ଭୁଲିଯିବେ ସର୍ବେ ,

ହେଲେ କଲା କର୍ମ ମାନ

          ନଭୁଲିବେ କେବେ ।

ହେ ଜଗତ ସାଇ ପ୍ରଭୁ 

           ଘେନ ମୋ ପ୍ରାର୍ଥନା,

କ୍ଷମା କର କ୍ଷମା କର 

          ଏହି ମୋ କାମନା ।

ନ ପଡ଼ୁ କା' କଳାଛାଇ

          ଏ ସଂସାରେ ମୋର,

ଅତୁଟ ରହୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା

            ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ।