ଦୁହିତା

ଜନମ ହୋଇ

ଦୁଇ କୁଳର

ହିତ କରିଥାଏ ବୋଲି

ନାଆଟି ତା'ର ଦୁହିତା ।

ବାପ ଘରେ କଟିଥାଏ ତାହାର

ଅଧା ଜୀବନ କାଳ

ବିବାହ ବନ୍ଧନରେ ଆବଦ୍ଧ

ହୋଇ ଶ୍ବଶୁର ଘରେ କଟିଯାଏ

ତା'ର ସାରା ଜୀବନ ।

ଜନମରୁ ମରଣ ଯାଏ

ଆଦର, ସ୍ନେହ

ବାଣ୍ଟି ଦେଉଥାଏ ସମସ୍ତଙ୍କୁ

ବାପ ଘରେ ବାପା, ମାଁଙ୍କୁ

ଭାଇ, ଭଉଣୀ ମାନଙ୍କୁ ପରଷି ଦିଏ

ଆଦର ପରଷ

ଶ୍ବଶୁର ଘରେ ସ୍ବାମୀ

ଶାଶୂ, ଶ୍ବଶୁର ତଥା ଅଚିହ୍ନା

ପରିଜନଙ୍କୁ କରିନିଏ ନିଜର ।

ସନ୍ତାନ ସନ୍ତତି ଜନମ ହେଲା

ପରେ ପାସୋରି ଦେଇଥାଏ ନିଜର

ସୁଖ, ଶାନ୍ତି କଥା

କିଭଳି ତାହାର ଉତ୍ତରାଧିକାରୀ

ରହିବ ସୁଖୀ ହୋଇ ସଦାସର୍ବଦା

ଏହି କଥା ଭାବୁଥାଏ ତା'ର ମଥା ।

ତାହାରି ଜନମେ

ଅଧେ ଜନେ

ମନକୁ କରନ୍ତି ଦୁଃଖ

ଆଉ ଭାବୁଥାନ୍ତି

କାହିଁକି ଆସିଲା ଜନମ ହୋଇ

ମୋର ଘରେ ସାଜି ସେ ବୋଝ।

ବୋଝ ନୁହେଁ ସେ

ଅଟେ ଜୀବନ ଜନମ ର ଆଧାର

ଖାଲି ଚିନ୍ତାଧାରା ବଦଲାଇ

ଦେଲେ ଉତ୍ତମ ଭାବେ ବୁଝି ପାରିବ

ହେ! ମୋର

ମାନବ ସମାଜ ।