ବୋଉ

______

ଡହ ଡହ ଗ୍ରୀଷମର ଉଦୁଉଦିଆ ଦିପହରେ

ଝଲକାଏ ଥଣ୍ଡା ପବନ ପରି ତା' କାନିର ଶୀତଳ ପରଶ ,

ସେଇ ଝାଳ ଭିଜା ଶାଢୀ କାନି ଟି ରେ ଭରିଥିବା

ତେଲ , ହଳଦୀ ଆଉ ମସଲାର ଫେଣ୍ଟା ଫେଣ୍ଟି ବାସ୍ନାରେ,

ମୋ ଭିତରେ ସଂଚରି ଯାଏ ଏକ ମହାର୍ଘ୍ୟ ଭୋକ ର ଆଭାସ ।।

ତା' ମଥାରେ ଦାଉ ଦାଉ ଜଳୁଥିବା ସିନ୍ଦୂର ଟୋପା ଟି ,

ମତେ ଲାଗେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଆଉ ଚନ୍ଦ୍ର ଠାରୁ ଆହୁରି ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ,

ତା' ମନ ଟା ଦିଗନ୍ତ ବିସ୍ତାରି ତୋଫା ସୁନୀଳ ଆକାଶ ଠାରୁ

ଆହୁରି ବିସ୍ତୀର୍ଣ୍ଣ , ଆହୁରି ତୋଫା , ଆହୁରି ନିର୍ମଳ ।।

ତା' ନାକ ର ତାରାଫୁଲ ଟିକୁ , ସରି ନୁହେଁ ହଜାରେ ତାରକା,

ତା' ବେକ ର ହରଡ ଫାଳିଆ ହାର ଆଉ କାନ ଝୁମୁକା କୁ

ସରି ନୁହେଁ ମରକତ ମଣି , ଗଜମୋତି ଅବା ହୀରା ର କଣିକା

ତା ' ପାନଖିଆ ପାଟି ର ଅଳପ ହସ ରେ ସ୍ବର୍ଗ ସୁଖ ଲାଗେ ଫିକାଫିକା ।।

ତା ' ଛ' ତିଅଣ ନ' ଭଜା ର ସୁଆଦ ମିଳିବ କି

କହ ଦେଖି କେଉଁ ପାଞ୍ଚ ତାରା ଭୋଜନାଳୟରେ ?

ତା' ହାତର ପଖାଳ ମୁଠାକ ପରା ଅମୃତ କୁ ଟାଳି ଦେଇ ପାରେ ,

ତା' ମିଠା ମିଠା ଗାଳି ଟିକେ ଶୁଣିବା ଲାଗି ସଦା ମନ ଝୁରେ ।।

ବୋଉ ମୋର ଦେବୀ ପ୍ରତିମା ଟି ତା'ପରି ହେବ କିଏ ଆଉ ?

ମଣେ ମୁଁ ନିଜକୁ ଧନ୍ୟ ତା' କୋଳ ରେ ଜନମି ଥିବାରୁ

ହେ ପ୍ରଭୁ ଦୟାମୟ ! କୃପାନିଧି ! କରୁଣା ବାରିଧି ! ଏହି କୃପା ହେଉ ,

ମୋ ବୋଉ ର ବରଦ ହସ୍ତ ମୋ ମଥା ରେ ଚିରକାଳ ଥାଉ ।।