ଅମୃତ ସନ୍ତାନ

ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ ଖାତିରି ନ କରି

କର୍ଷଣ କରଇ ମାଟି

ରୌଦ୍ର ତାପରେ ସ୍ବେଦ ତା ତନୁରେ

ପାଦ ଯାଉଅଛି ଫାଟି ।

ଅର୍ଥର ଅଭାବେ ଚକିତ ନ ହୋଇ

ଖେତେ କରେ ପରିଶ୍ରମ

ଆଳସ୍ୟକୁ ତ୍ୟାଗି କର୍ମ ବୀର ହୋଇ

ଦିନ ସାରା କରେ କାମ ।

ମାଟିର ମଣିଷ ଅମୃତ ସନ୍ତାନ

ଅନ୍ନ ଯୋଗାଇ ସେ ଶ୍ରେୟ  

ନାହିଁ ତା'ର କୋଠା ଗାଡ଼ି କି ମୋଟର  

ଶାଗ ପଖାଳ ତା ପ୍ରିୟ ।

ସରଳ ନିର୍ଦ୍ଧନ ନିରୀହ ମଣିଷ

ମାଟିରେ ଖଟିକି ରୁହେ

ନିରସ ମରୁକୁ ସରସ କରୁଛି 

ଜଗତ ଜନତା କୁହେ ।

ଜୀବନ ଜାପାନ ଆଡମ୍ବର ହୀନ

ମଉଜେ ନରୁହେ ଲାଖି  

ହତାଶ ନହୋଇ କରେ ବିଲ କାମ 

ଅନୁକୂଳ ବେଳ ଦେଖି ।

ପ୍ରଭାତୁ ଉଠିଣ ବଳଦକୁ ଧରି

ଜମିକୁ ଲଙ୍ଗଳେ ଚଷେ

ସୁନେଲି ସୁରୁଜ ତା'ଚଞ୍ଚଳ ଦେଖି

ପ୍ରାଚୀ ଦିଗେ ଉଇଁ ହସେ ।