काटेरी वाट

वाट बघायला तूझी

मज तू लावू नकोस ।

घाव मनाला या असे

परत पुन्हा तू देवू नकोस ।

वेदना या माझ्या मनाच्या

तू तुझ्यात घेऊ नकोस ।

साधना किती या अंतराची

अजाण तू जाणू नकोस ।

तपश्चर्येच्या वणव्यात

मलाच तू जाळू नकोस ।

नाही होणार राख शांत

हात स्वतःचे पोळू नकोस ।

असेल अग्नी तो साक्षीला

साक्ष माझी तू मागू नकोस ।

अश्रूंचीही सरली बरसात

अजून मजला रडवू नकोस ।

हो सुखी तू तुझ्या दारी

परत वाट ही धरू नकोस ।

वाटेवरती काटे अंथरले

कट्यामधून तू चालू नकोस ।