ಅಳಿವು!
ಅಳಿವು!
ಕವಿದಿಹುದು ಕತ್ತಲು ಮೂಢನ
ಆಲೋಚನೆಯೊಳು; ಎತ್ತ ನೋಡಿದರು ಕೊಳಕು ಮಂದಮತಿಯೊಳು.
ಬೆಳೆಸಿಹರು ಮನಸ್ಸನ್ನು ಮುನಿಸಿನಿಂದ ; ಕಟ್ಟಿಹರು ಅಧಿಕಾರ ಅಂಧಕಾರವ;
ನತಿ೯ಸಿಹಳು ಅಸೂಯೆ, ಮತ್ಸರದಿ;
ಅದನರಿಯದೆ ಮಂಕಾದೆಯೊ ಮೊಹದಿ?
ಎಲೈ! ಮಾನವ ಬೆಳೆಸದಿರು ಮಾರಿ, ತುಣಿವಳವಳು ಸತ್ಯವ ಅಂಧಕಾರದಿ;
ತಿಳಿ ಸತ್ಯವನು, ತೆಗೆ ಅಜ್ಞಾನದ ಮುಸುಕನ್ನು ;
ತೆೊರೆ ಮೌಢ್ಯವನು ಆಗ ತಿಳಿಯುವೆ ನಿನ್ನ ಅಳಿವನು.