પપ્પા, લાડુ લાવશો ?
પપ્પા, લાડુ લાવશો ?
"પપ્પા, આજે મારા માટે લાડુ લાવશો ?"
રુત્વીએ તેમનાં પપ્પાને પૂછ્યું. તેમનાં પપ્પાએ ઊંડો શ્વાસ ભરીને માથે વહાલથી હાથ ફેરવ્યો. પરિસ્થિતિનું સાચું ભાન નથી કરાવવું. આવું મનમાં ધારીને બેઠેલાં એ મોહનલાલ. તેમના પત્ની વગરનાં જીવનમાં રુત્વીને જરા પણ ઊણપ નથી આવવા દેતા. શહેરની એક એક ગલીઓમાં જઈને ભલે નજીવો ભીખ માંગવા સમાન ધંધો કરવો પડે પણ દીકરીના મનના ઓરતા અધૂરાં ન રહે એ માટે રાત-દિવસની ધડીયાળ વેચવાની ફેરી કરે છે. દીકરીની એક પણ ફરમાઈશ અધૂરી નથી રાખતા. જ્યારે એની દીકરીએ પૂછ્યું હતું કે, "લાડુ લાવશો ?" ત્યારે ગરીબીની હર એક ક્ષણને છુપાવી. એ સાત વર્ષની છોકરીને હસતાં મોઢે તેમનાં પપ્પાએ કહ્યું, "હા, બેટા ! લાડુ લાવીશ પણ રોતી નહીં."
*
એમ, સમયને મોહનલાલ વેચતા અને ક્યારે યોગ્ય સમય બનશે એની રાહમાં તેમની રુત્વી દીકરી પચીસ વર્ષ પાર કરી ગઈ. હવે, એ સાસરે જઈ બીજાનાં ઘરની "વહુ" બની ગઈ.