જીવનનો સ્વાદ

સફરની સવાર પડી હતી,

જીવનની રફતાર વધી હતી,

એકલાં અટૂલા આ સફરમાં,

જીવનનો સ્વાદ થતો હતો.

ખબર ના હતી ક્યાં સુધી

મૃગજળ નો આભાસ રહેશે મારી આંખો સામે

અને એજ નજરે સફરની રાત પડી હતી.

રાત થતાં જ પછી સવારની સફર સામે જ હતી. અને એજ સમયને સથવારે ઉભો હતો.