એક ગરીબ છોકરાની વાર્તા જે અનપેક્ષિત નસીબમાં આવે છે

એક છોકરો એકવાર મંદિરમાં ગયો જ્યાં ભગવાને તેને શાણપણના કેટલાક શબ્દો આપ્યા. ભગવાને જે કહ્યું તે સાંભળ્યા પછી છોકરાએ ભગવાનને કહ્યું કે ભગવાને શું કહ્યું તે તેણે સાંભળ્યું પણ નથી અને તેથી તે શબ્દો સમજી શક્યો નહીં. પણ ભગવાને ફરીને તેને ત્યાં લાવનાર છોકરાને પૂછ્યું ત્યારે છોકરાને આશ્ચર્ય થયું જ્યારે તેને ખબર પડી કે તે પોતે જ ત્યાં આવ્યો હતો. તેણે ભગવાનને કહ્યું કે તે ભગવાનને ચૂકવવા માટે તેના છેલ્લા પૈસા ખર્ચવા માટે ત્યાં આવ્યો છે જેથી તે ભગવાનને યોગ્ય રીતે પ્રાર્થના કરી શકે. ટોડે કહ્યું કે તે છોકરાના હૃદયને સારી રીતે વાંચી શકતો હોવાથી, તેણે તેને ફક્ત પૂછવું જ હતું કે તેના છેલ્લા પૈસા શું છે જે તેણે ચૂકવવાના હતા. ટોડે છોકરાને એક કાંકરો લેવા અને તેને તેના મોંમાં મૂકવા કહ્યું કારણ કે તે ગળી શકાય તેટલું સખત અને ખૂબ મોટું હતું અને તે પછી, છોકરાને કાંકરાને જમીન પર ફેંકવાનું કહેવામાં આવ્યું. ભગવાને છોકરાને ફ્લોર પર પડેલા કાંકરાની સંખ્યા ગણવા કહ્યું અને તેણે લગભગ ત્રણસો સિત્તેર કાંકરા ગણ્યા.

ત્યારબાદ તેણે છોકરાને મંદિરમાંથી બહાર નીકળવા કહ્યું. છોકરાએ ગર્વની ભાવના ગુમાવી દીધી હતી અને તે શરમમાં તેના પરિવાર પાસે પાછા જવા માંગતો ન હતો, તેથી તેણે તેના માર્ગે જવાનું નક્કી કર્યું. તે પછી તેને અકસ્માત થયો અને તેણે યાદશક્તિ ગુમાવી દીધી. થોડા દિવસો પછી, તેને સમજાયું કે શું થયું છે અને તે જે ભગવાનને મળ્યો હતો તેને શોધવા માંગતો હતો. તેથી, તે શહેરમાં ગયો અને તે જ મંદિરમાં ગયો. તેણે મંદિરનો દરવાજો ખટખટાવ્યો અને દરવાજો ખુલ્લો જોઈને આશ્ચર્ય થયું. તેણે મંદિરમાં પ્રવેશ કર્યો અને ભગવાનને પ્રાર્થના કરી કે તે તેની યાદશક્તિ પાછી મેળવવામાં મદદ કરે. ભગવાને તેને પોતાની જાતને પ્રગટ કરી કે તેણે તેને તે જ્ઞાન આપ્યું છે જે છોકરો ક્યારેય ભૂલી શકશે નહીં. તેણે છોકરાને કહ્યું કે તે તેનું જ્ઞાન છોકરા પાસે લઈ ગયો છે અને તે ઈચ્છે છે કે તે તેનો ઉપયોગ સમાજના લોકોને શિક્ષિત કરવા માટે કરે. છોકરો તેનું જ્ઞાન તેના વતન લઈ ગયો, જ્ઞાન ફેલાવ્યું, અને આજે તેની પોતાની શાળા છે જે યુવાનોને શીખવે છે.