અણધારી મુલાકાત

સાક્ષી બસમાં બેસીને બહારનો નઝારો માણી રહી. નઝારો માણતા માણતા ક્યારે ઊંઘ આવી ગઈ અને પોતે બસમાં સૂઈ ગઈ એનો ખ્યાલ સાક્ષીનેના રહ્યો.

" લાસ્ટ સ્ટોપ. ચાલો ઉતરો બધા "

બસ કંડકટરનો અવાજ સાંભળી સાક્ષીની ઊંઘ તૂટી ગઈ અને એણે બારી બહાર પોતાના વતનને જોતા જ એના મનમાં અલગ જ ઉત્સાહની લાગણી આવી ગઈ.

સાક્ષી એટલે રૂપ અને ગુણની ધણી. આખાય પરિવારમાં સૌથી નાની દીકરી તેમ જ બધાની લાડકી.

પોતે હાલ અભ્યાસ માટે બહાર રાજકોટ શહેરમાં રહે છે અને પોતાના સંબંધીમાં લગ્ન હોવાના લીધે હાલ ઘરે પોતાના વતન રાયપુર આવી છે.

" મમ્મી હું આવી ગઈ ........ પપ્પા ક્યાં છો ?"

ના નાદ સાથે જ સાક્ષી ઘરમાં પ્રવેશી અને પોતાના વહાલા મમ્મી પપ્પાને ભેટી.

" અરે મારી વહાલી દીકરી આવી ગઈ ... "

સાક્ષીના પપ્પા બહુ ખુશ થય ગયા.

“ હા હા હવે તો દીકરી આવી ગઈ ને હવે તો થોડા કોઈક ને જવાબ પણ દેશે " 

સાક્ષીના મમ્મી રમૂજમાં બોલી રહ્યા.

" હાસ્તો, હવે મારા પપ્પા માટે હું છું જ ને એમ ને કોઈની જરૂર નહિ પડે "

સાક્ષીએ પોતાની મમ્મી ને પ્રત્યુતર આપતા કહ્યું.

" હા તો મેડમ કેટલા દિવસ માટે આવ્યા છો ? આ વખતે તો સમય લઈને આવી છે કે આ વખતે પણ ઊડતાં પંખીની જેમ ....."

સાક્ષીના મમ્મી બોલી રહ્યાં.

" ચાર દિવસ માટે આવી છું લગ્ન પતાવી અને બીજા જ દિવસે રાજકોટ જવા માટે રવાના " 

સાક્ષી બોલી રહી.

" તો ચાર દિવસ માટે પણ શું કામ આવી. ........"

સાક્ષીનાં મમ્મી ગુસ્સામાં બોલ્યા.

" અરે બિચારીને કામ જ એટલું હોય છે, તું જા મારી દીકરી ને હેરાનના કર અને એને એનું મનપસંદનું જમવાનું બનાવી દે "

ત્યાં જ સાક્ષીના પપ્પાએ સાક્ષીના મમ્મીને અટકાવ્યા.

સાક્ષીના મમ્મી રસોડામાં જઈ પોતાની દીકરી માટે તેની પસંદનું જમવાનું બનાવે છે

અને અહીંયા સાક્ષી અને તેના પપ્પા બંને હોલમાં બેઠા બેઠા ગપ્પા મારે છે.

પછી ભોજન કરી સાક્ષી પોતાના રૂમમાં ચાલી જાય છે. 

બીજા દિવસે સાક્ષી જ્યારે પોતાના રૂમમાં કપડાઓ સરખા કરી રહી હોય છે ત્યારે ...

 " સાક્ષી બેટા,નીચે આવ તો ...... " સાક્ષીના મમ્મીએ બૂમ પાડી.

" હા મમ્મી આવી " સાક્ષી જવાબ આપતા આપતા નીચે આવી.

" ચાલો બેટા તૈયાર થઈ જાવ આપણે લગ્નમાં જવાનું છે અને કોઈ આનાકાનીના કરતી લગ્ન તારી બહેનપણીના જ છે એણે પોતે ઘરે આવીને કંકોત્રી દઈ અને ટકોર કરી છે કે સાક્ષીને તો લેતા જ આવજો ભૂલ્યા વગર "

" પણ મમ્મી ......... " સાક્ષી બોલી રહી 

" બેટા, એટલા પ્રેમ થી કોઈ કંકોત્રી આપે તો એની અવહેલનાના કરાય, જા મારી દીકરી હોય તો જઈ આવ " સાક્ષીના પિતા બોલી ગયા.

પોતે જાણતા હતા કે સાક્ષી તેમનું માન રાખશે.

" ઓકે પપ્પા " 

સાક્ષી સુંદર એવી સાડી પહેરી અને બહાર આવી.

હાથમાં બંગડીઓ ગળામાં હાર અને પગમાં જાંજર એની સુંદરતામાં ચાર ચાંદ લગાડતા હતા.

" મમ્મી ચાલો " 

સાક્ષી સાડી ઠીક કરતા કરતા બોલી.

" અરે મારી દીકરી, રૂપાળી લાગે છે " સાક્ષીના પપ્પાએ દીકરીમાં વખાણ કરતા કહ્યું.

સાક્ષી પોતાની મમ્મીની સાથે પોતાની શાળાની બહેનપણી હીનાના લગ્નમાં જવા નીકળી.

" અરે સાક્ષી તું ક્યારે આવી, બેસ બેસ અહીંયા અમારી સાથે બેસ " 

સાક્ષી પોતાની બીજી બહેનપણીઓ જોડે બેઠી.

સાક્ષીના મમ્મી બીજી સ્ત્રીઓ સાથે બેઠા 

" અરે સાક્ષી તું તો સાવ જ બદલાઈ ગઈ " સાક્ષીની એક બહેનપણી બોલી.

"ના હો હુ તો પેલા જેવી જ છું " 

સાક્ષી અને તેની બહેનપણીઓ વાત કરી રહી

" સાક્ષી લાગે છે તને સામે વાળા વેવાઈ પક્ષ માંથી કોઈક બોલાવે છે " 

સાક્ષી એ સામે જોયું તો બોલાવનાર ધરતી હતી.

સાક્ષીના દૂરના ફઈની દીકરી 

" ચાલ હું એને મળતા આવુ " આમ કહી સાક્ષી ધરતી ને મળવા સામેના પક્ષમાં ગઈ.

" અહીંયા આવ, અહીંયા બેસ " આમ કહી ધરતી એ સાક્ષી ને પોતાની બાજુમાં બેસાડી.

બંને બહેનો વાતોમાં વળગી રહી ..

" તું ક્યારે કરે છે સગાઈ હવે " ધરતી રમૂજ કરી રહી.

" તું કર પછી પાછળ પાછળ હુ પણ કરી લઈશ " સાક્ષી એ સામે સ્વર પૂર્યો.

" હાં તો હુ પણ .... " ધરતી બોલી ત્યાં તો પાછળથી અવાજ આવ્યો.

" ધરતી, પેલો સામાન ક્યાં મૂક્યો છે, તને આપ્યો હતો ને બેગમાં મુકવા માટે " 

સાક્ષી એ અવાજની દિશામાં નજર કરી તો જાણે હૃદય ધબકારો ચૂકી ગયો હોય એવું એને લાગ્યું

" અરે અહીંયા જ છે અનય, આ લે " ધરતી સામાન આપતા બોલી રહી.

અનય સામાન લઈને જતો રહ્યો.

" અરે .... તને શું થયું સાક્ષી " ધરતી એ સાક્ષી ને થોડી હલાવતા પૂછ્યું.

" કઈ નહિ " એમ કહી સાક્ષી એ નજર બીજી તરફ ફેરવી ત્યાં તો અનયની મમ્મી અને ભાભીઓ બધી જ બેઠી હતી.

સાક્ષી તેઓ ને જોઈ રહી ત્યાં જ ધરતી બોલી.

" એ જયા કાકી છે પેલો આવ્યો નહોતો અનય તેના મમ્મી છે અને આ બધા તેના ભાભીઓ "

" ઓળખું છું " સાક્ષી મનમાં બોલી રહી.

" અને આ એકતા તેની વાઇફ " ધરતી એ ઓળખાણ પાડતા કહ્યું.

આ સાંભળતા જ જાણે સાક્ષીના પગ હેઠે થી જમીન સરકી ગઈ હોય.

" આ ..... આ અનયની વાઇફ છે " સાક્ષી બોલી રહી.

" હાસ્તો, અમારા જયાં કાકી એ શોધી છે તેમના લગ્ન ને તો ઘણો ખરો ટાઈમ થય ગયો છે "

સાક્ષી એક્ટસે એકતા ને જોઈ રહી.

ત્યાં ફરી અનય ને જોઈ સાક્ષી પોતાના પાછલા દિવસોમાં ખોવાઈ ગઈ.

" અનય હુ તમને બોવ જ પ્રેમ કરું છું " સાક્ષી મેસેજમાં લખી રહી.

સાક્ષી અને અનય સોશ્યલ સાઇટ્સ પર મળેલ.

સાક્ષી ને અનય પસંદ આવતા જ એણે પોતાના પ્રેમ નો ઈઝહાર અનય ને કરી દિધો.

પણ અનય તૈયાર નહોતો તો સાક્ષી પણ તેની મિત્ર બની રેહવાનું પસંદ કર્યું .

" સાક્ષી એ ક્યારેય તારા પ્રેમ ને નહિ સમજે તું ગમે તેટલું કરી લે એના માટે " સાક્ષીની મિત્ર તેને સમજાવી રહી.

" આજે નહિ તો કાલે સમજશે જ ને એ " 

ત્યારે અનય અભ્યાસ અર્થે બહાર હતો તો સાક્ષી  ને લાગ્યું કે પરિસ્થિતિ ને વશ થઈ અનય આવુ બોલે છે.

અનય માટે હંમેશા સાક્ષી રેહતી પણ સાક્ષી માટે અનય ક્યારેય પણ ન રહેતો.

આમ ને આમ અનયની રાહમાં ૩ વર્ષ વિતી ગયા.

એક દિવસ સાક્ષી એ કહ્યું " અનય હવે તો મારાં પ્રેમ નો પ્રસ્તાવ સ્વીકાર કરી લ્યો "

"ના સાક્ષી આપણે ફક્ત મિત્રો છીએ બસ એના થી વધુ કંઈ નહિ, મારા માટે મારા મમ્મી છોકરી પસંદ કરશે અને હુ ત્યાં જ લગ્ન કરીશ "

સાક્ષી સામે કશુંના બોલી અને મિત્ર રેવાનું સ્વીકાર કર્યું

અનય અને સાક્ષી ક્યારેય રૂબરૂ નહોતા મળ્યા પણ અનય માટે થઈ ને સાક્ષી એ પોતાને પૂરી રીતે બદલી દીધી હતી.

સાક્ષી અને અનય રોજ વાતો કરતા મેસેજમાં.

હવે ધીરે ધીરે સાક્ષી એ પોતાને અનય થી દુર કરવાનું ચાલુ કરી દીધું હતું.

કેમ કે એ જાણી ગઈ હતી કે આ વ્યક્તિ ને મારા પ્રેમની કદર ક્યારેય નહિ થાય અને પોતાનીમાંના આંધળા પ્રેમના લીધે આ વ્યક્તિ ક્યારેય પણ પૂરી રીતે મારો નઈ થઈ શકે કેના તો મને એ પ્રેમ કે ઈજ્જત મળશે.

મેસેજમાં વાતો ધીરે ધીરે ઓછી થવા લાગી.

અને એક ટાઈમ પછી જાણે બંધ જ થય ગઈ .

અનય એ પણ ક્યારેય સામે થી મેસેજના કર્યો અને સાક્ષી પણ પોતાની જિંદગીમાં મશગુલ થઈ ગઈ.

" સાક્ષી ઓ....... સાક્ષી ક્યાં ખોવાઈ ગઈ " સાક્ષીના મમ્મી એ આવી સાક્ષી નો ખંભો હલાવતા કહ્યું.

સાક્ષી થોડી ઝબકી અને વર્તમાનમાં આવી.

" હાં મમ્મી " સાક્ષી બોલી.

" ચાલો જમવા બેટા " સાક્ષીના મમ્મી બોલ્યા.

" ચાલ ધરતી હુ જાવ જમવા " રજા લઈ પોતાની મમ્મી સાથે જમવા ગઈ.

સાક્ષી જમી અને પોતાના મમ્મી અને ભાભી સાથે બેઠી પણ તેનું ધ્યાન એકતા પર જ હતું તે પોતે વિચારી રહી કે,

મારામાં શું કમી હશે કે મને અનયના મળ્યો મનેના પાડી અને કેટલી ભાગ્યશાળી છે આ એકતા કે તેને મારો પ્રેમ મળ્યો જેના માટે મે એટલી મિન્નતો કરી.

ભાભી અને સાક્ષીની મમ્મી પોતાની વાત કરી રહ્યા.

 " અરે શું થયું સાક્ષી બેન, ક્યાં ખોવાઈ ગયા " ભાભી એ સાક્ષી ને જોઈ અને હલાવી

" અરે કાઈ નઈ ભાભી " સાક્ષી ભાન આવતા બોલી.

" પેલી ધરતી શું કહેતી હતી " સાક્ષીના મમ્મી એ પૂછ્યું.

" કાઈ નઈ બધું હાલ ચાલ પૂછતી હતી અને પેલા તેના પરિવાર નો પરિચય આપતી હતી, પેલા તેના કાકી છે અને પેલી ....."

સાક્ષી એકતાનું નામ લેતા અટકી.

" અરે એ તો એકતા છે ને " સાક્ષીની ભાભી એ કહ્યું.

" હાં એ જ એકતા, તમે ઓળખો છો એને " સાક્ષી એ પૂછ્યું.

" હાસ્તો, સંબંધીમાં થાય છે અમારા " ભાભી બોલ્યા.

" એના લગ્ન થયા છે ને અનય સાથે  ખૂબ ખુશ લાગે છે નઈ ભાભી, ધરતી કહેતી હતી કે તેની મમ્મી  એ પસંદ કરી છે એકતા ને અને અનયના ઘરમાં પણ બધા સાથે રહે છે " સાક્ષી બોલી.

" હાં, એકતા અહીંયા ..... " ભાભી બોલ્યા.

ત્યાં જ સાક્ષી બેધ્યાન પણે વચ્ચે બોલી ગઈ 

" અનયના મમ્મી બોવ સારી રીતે રાખતા હસે ને એકતા ને દીકરી જેમ " 

" હાં તો એકની એક વહુ છે સારી રીતે જ રાખતા હસે "

સાક્ષીના મમ્મી એ સ્વર પૂર્યો.

" કાકી, જેવું બહાર થી દેખાય તેવુંના હોય " ભાભી બોલ્યા.

" મતલબ " સાક્ષી એ સામે પ્રશ્ન કર્યો.

" મતલબ એમ સાક્ષી બેન કે એકતા ને પૈસા ટકે સુખ છે પણ ...."

" પણ " સાક્ષી એ પૂછ્યું 

" જવા દ્યો " ભાભી બોલ્યા 

" ભાભી ક્યો ને " સાક્ષી એ જીદ કરી પૂછ્યું

"  પૈસા ટકે સુખી છે એકતા, પણ આવડા મોટા પરિવારમાં વહુઓની ઈજ્જત કેટલી હોય એ તો તમને ખબર જ છે ને

ઉપર થી અનયની મમ્મી નો પણ અનય પર પૂરો કાબૂ છે તો એક્તાનું કાઈ ચાલતું નહિ  " 

" અનય ને પણ પ્રેમ હશે ને એકતા માટે " સાક્ષી બોલી

" એ લોકો આજ પણ રૂઢિવાદી છે ત્યાં કોઈ પ્રેમના હોય " ભાભી બોલ્યા

" તો પણ એકતા એ ઘરમાં રહે છે " સાક્ષી બોલી 

" એકતા પણ એવી જ રૂઢિવાદી માનસિકતા માંથી મોટી થઈ છે જ્યાં સ્ત્રીઓનું ફક્ત કામ ઘરકામ કરવું, બાળકો ને જન્મ આપવો અને એમનો ઉછેર કરવા પૂરતો જ છે વધારે નહિ

ધણી ઘરમાં લાવી ને દેઇ એમાં મોજ મજા કરવાની "

" પણ અનય ને તો એવું હસે ને કે મારી પત્ની છે તો ... "

ભાભી હસવા માંડ્યા 

" કેમ હસો છો ભાભી ? " સાક્ષી એ પ્રશ્ન કર્યો

સાક્ષીના ભાભી આવા મોટા પરિવારની માનસિકતા જાણતા હતાં.

" સાક્ષી બેન, અનય ને ફક્ત પૈસા, પોતાના અને પોતાનીમાં થી જ પ્રેમ છે . એને  એક્તા સાથે લગન પોતાનીમાંના કેહવાથી અને અનયનીમાં એ પોતાના દીકરા નો વંશ આગળ વધે એટલા માટે અનયના લગ્ન કરાવ્યા છે . એકતા એ પણ પૈસા જોઈને જ લગ્ન કર્યા છે . આવડા મોટા પરિવારમાં આપણુ પોતાનું કાઈ જ અસ્તિત્વના રેઇ ઉપર થી પતિ અનય જેવો માંનું આંધળું અનુકરણ કરે એવો હોય તો તેનીમાંના નિયમ મૂજબ જ ચાલવું પડે આપણી પોતાની કાઈ જિંદગીના રહે " 

" આમ પણ એકતા ને પૈસા જોતા હતા અને અનય ને સમાજમાં કેહવા પૂરતી પત્ની જોતી હતી તો બંને એક બીજા માટે યોગ્ય જ છે "  ભાભી એ વધુ ઉમેર્યું.

સાક્ષી આ બધું આશ્વર્ય સાથે સાંભળતા સાંભળતા એકતા અને અનય પરિવાર ને જોઈ મનમાં વિચારી રહી કે ....

" હુ આને ભાગ્યશાળી અને પોતાને કમનસીબ સમજતી હતી જ્યારે અહીં તો વાસ્તવિકતા મારા વિચાર થી ઘણી વિપરીત છે "

ત્યાં જ તેનું ધ્યાન અનય પર ગયું.

અનય ને જોતા જોતા સાક્ષી પોતે મનમાં પોતાના આરાધ્ય દેવી નો પાડ માને છે 

" હેમાં, તમે મને આ પરિસ્થિત માંથી આગોતરા જ બચાવી લીધી. હુ અજાણ તમારા નિર્ણયને સમજીના શકી . તમારો ખુબ ખુબ આભાર મારી ઝીંદગી અને ભવિષ્ય બચાવી લેવા માટે " 

" ચાલો હવે ઘરે જઈએ તારા પપ્પા રાહ જોતા હસે " સાક્ષીના મમ્મી બોલ્યા.

" હાં મમ્મી ચાલો " કહી સાક્ષી ઊભી થઈ ઘર તરફ જવા માંડી.

સાક્ષી એ જતા જતા અનય તરફ જોયું અનય પણ સાક્ષી ને થોડો ઓળખી ગયો હતો.

સાક્ષી એ અનય સામે હળવું સ્મિત કર્યું સામે અનયે પણ સ્મિત કર્યું .

સાક્ષી ઘરે આવતા જ બેગ પેક કરી રહી હતી રાજકોટ જવા માટે . 

" થોડા દિવસ હજુ રોકાઈ ગઈ હોત તો " સાક્ષીના મમ્મી બધું પેક કરવામાં મદદ કરતા કરતા બોલ્યા.

" હુ પાછી આવીશ ને વેકેશનમાં પાક્કું  " સાક્ષી બોલી.

સાક્ષીના મમ્મી પપ્પા સાક્ષી ને સ્ટેશન પર ભેટ્યા.

સાક્ષી બસમાં બેઠી અને બસ ચાલતી જતી હતી.

સાક્ષી એ ક્યારેય વિચાર્યું પણ નહીં હોય કે જેને એટલો પ્રેમ કર્યો એ અનય સાથે તેની આ પેહલી પણ એવી અણધારી મુલાકાત થશે અને આ કઠોર પણ સત્ય કડવી વાસ્તવિકતા સાથે બહાર આવશે કે તેને પોતાનાં અનયથી દૂર જવાના નિર્ણય પર ગર્વ થશે. 

સાક્ષી આ બધું વિચારી બસની બહાર ડૂબતા સૂર્યને જોઈ મંદ મંદ સ્મિત કરી રહી.