ચોમાસામાં વનવર્ણન

કેવો ઠંડો પવન અતિશે જોરમાં આવતો રે,

આ ! આ આવી ઝડપથી બહુ વાદળી કાળી જો રે,

ઓહો ! કેવું પડું પડું કરે ઘોર આકાશ ભારે,

ઓહો ! આવ્યો ખૂબ તૂટી પડ્યો મેઘ મોટી જ ધારે.

ચારે પાસે વીજળી ચમકે ઉપરાઉપરી રે,

ગાજી રેહે ગરજન થકી રાન આખું વળી રે;

વ્યાઘ્રોસિંહો અતિશ તડૂકે, ઝાડ મોટાં પડે રે,

જોતાં ત્રાસે પ્રથમ નીકળ્યો તે પ્રવાસી પડે રે.

પહાડે મોરો થનગન કરે શિર ઊંચું લઈને,

આંબાડાળે કરતી ટહુકા ખૂબ કોયલડી તે;

દાદુરો તે સરવર વિષે બોલતા, કૂદતા ને

પીએ તો યે પય પય કરે આકળા ચાતકા તે.

પાણી પાણી સકળ વનની કુંજમાહે મચે ને

પહાડી ભૂમિ ચકચક બને સાફ ધોવાઈને રે;

કો કો ઠામે ડુંગર પથી ધોધ મોટા પડે રે,

જેમાં રૂડા સૂરજકિરણે રંગ ઝાઝા બને રે.

એને જોતાં અચરત થઈ કાં ન તું ને સ્તવું રે,

ધો ધો ધો ધો મધુર સુણતામ કાં ન લ્હેરે સૂઉં રે.