ચામડાનાં પૂતળાં રચે

રચી ચર્મનાં પૂતળાં, અખંડ અજોડ અભેવ;

તે પાછા જીવતાં કરે, તે મોચી મુજ દેવ.

ચામડાનાં પૂતળાં રચે છે ચતુરાઈ કરી,

ચામડાના બળદો ને બકરાં બનાવે છે;

ચામડાના હાથી ઘોડા હજારો હજાર રોજ,

જૂનાં ભાંગી જતાં જાય નવાં નિપજાવે છે;

ચામડાની ગાયો ભેંસો શુદ્ધ દૂધ દો'વા દે છે,

ચામડાના પોપટોને રાણીઓ પઢાવે છે;

કેવું ચામડાનું કામ કીધું દલપતરામ,

એવા મોચીની અમોને ભક્તિ ભલી ભાવે છે.

જેની જોતાં ગામો ગામ પેઢીઓ છે ઠામો ઠામ,

ચામડાના ધંધાવાળો વડો તે વેપારી છે;

જૂનાં જૂનાં ચામડાંના છેક ચૂરેચૂરા કરી,

તે ચૂરાનાં તાજાં રચે, એવી હોશિયારી છે;

મોટા મોટા લોક જેના માલની સંભાળ રાખે,

ભૂપતિના ભૂપ તેહ, જેના કારભારી છે;

કેવું ચામડાનું કામ, કીધું દલપતરામ,

એવા મોચીને વિશેષ વંદના અમારી છે.

હાડકાનો માળો માંસવાળો રુધિરાળો રચી,

કાચ જોડા જોડ જડ્યા કેમ ઘાલ્યા કોચીને;

ચતુરાઈ કરી વળી ચડાવ્યું રૂપાળું આળું,

ટેભો ન જણાય કેમ ઘાલી આર કોચીને;

હાલે ચાલે હામ ઘાલે ભાળે લડે ભેળ પાડે,

પ્રૌઢ જેવા પર્વતોને પાડે ટોચી ટોચીને;

કેવું ચામડાનુ કામ કીધું દલપતરામ,

માન મેલી મોટા દેવ માનું છું તે મોચીને.