ଅବୁଝା

ଝିଅ ବିନୋଦିନୀ ଆସି କଲେଜରେ ପଢିବା ଆରମ୍ଭ କଲାଣି । ସେ କଥା ଭାବିଲା ବେଳକୁ ଛାତି କୁଣ୍ଡେ ମୋଟ ହୋଇଯାଏ ବିଶ୍ଵ ଓରଫ୍ ବିଶୁ ଭାଇର । ତା ପୁଅ ମଧ୍ୟ ଭଲ ପାଠ ପଢୁଛି । ବିଶୁ ଭାଇ କେବେ ମଧ୍ୟ ଚାହିଁବନାହିଁ ତା ଉତ୍ତରପୁରୁଷ ମାନେ ତା ପରି ଚାଷ କାମ କରନ୍ତୁ ବୋଲି । କିନ୍ତୁ ବିଶୁ ଭାଇର ପୁଅ ଚନ୍ଦନ ଲୁଚି ଲୁଚି ତା ବାବାକୁ ଦେଖେସକାଳୁ କେମିତି ସେ ଖରା ବର୍ଷା ଶୀତ କୁ ଖାତିର ନ କରି ବିଲକୁ ଯାଏ । ଦୁଇଟି ବଳଦ ସହିତ ସାଙ୍ଗ ହୋଇ କ୍ଷେତ ଯୋଖିବା ଦେଖେ । ଆଣ୍ଠୁ ଯାଏଁ କାଦୁଅ ସରସର ହୋଇ ଝାଳ ରେ ବୁଡ଼ି ତା ବାବା କାମ କରିବା ଦେଖିଲେ ଚନ୍ଦନ କୁ ଭାରି ଦୁଃଖ ହୁଏ । ବାବା କାହିଁକି ତାକୁ ପାଠ ପଢ଼େ କୁହନ୍ତି ଯେ । ସେ ମଧ୍ୟ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗରେ କଣ ବିଲ କାମ କରି ନ ଥାନ୍ତା । କିନ୍ତୁ ବାବା କେବେ ବୁଝିବେନାହିଁ ।

      ବିନୋଦିନୀ କିନ୍ତୁ ଅଲଗା ପ୍ରକାର । ସେ ବାବାଙ୍କ ଏମିତି କାଦୁଅ ବୋଳା ଅବତାର କେବେ ପସନ୍ଦ କରେନି । ତାକୁ ଭଲ ଲାଗେନା ଏସବୁ ଅସନା ପରିବେଶ । ସେ ସବୁବେଳେ ଚାହେଁ ବାବା ଏ ଚାଷ କାମ ଛାଡ଼ି ଦିଅନ୍ତେ କି । ସେମାନେ ମଧ୍ୟ ଚାଲି ଯାଆନ୍ତେ ସହରକୁ । ଯେମିତି ଚାଲି ଗଲେଣି ତା ସାଙ୍ଗ ମାନଙ୍କ ପରିବାର । ଆଉ ଚାଷ କାମ ପାଇଁ କିଏ ଗାଁ ମାଟି କାମୁଡି ପଡି ରହିବାକୁ ଚାହୁଁଛି ଯେ । ସହରରେ କଣ କାମ ଅଭାବ ହୋଇଛି କି??ବାବା ଏତେ କର୍ମଠ । ସେମାନଙ୍କର କିଛି ଅସୁବିଧା ହୁଅନ୍ତା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ବାବା କେବେ ବୁଝିବେନାହିଁ ।

       ପିଲା ଦୁଇ ଜଣଙ୍କ ସହିତ ରାତିରେ ଟିକେ କଥା ନ ହୋଇ ବିଶୁ ଭାଇ କେବେ ଶୋଇ ପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ଦିନସାରା ଯେତେ କାମ କଲେ ମଧ୍ୟ ଅପେକ୍ଷା ଥାଏ ରାତିରେ ଦି ପଦ କଥା ହେବାକୁ । ଘରଣୀ ମାଧବୀ ଯେଉଁ ଦିନ ଠାରୁ ବେମାର ପଡ଼ିଲାଣି ବିଶୁ ଭାଇର କାମ ଆଉ ଟିକେ ବଢି ଯାଇଛି । ସୁସ୍ଥ ସବଳ ମଣିଷ ଥିଲା ମାଧବୀ ଭାଉଜ । କିନ୍ତୁ କଣ ହେଲା କେଜାଣି ଖାଲି ପେଟ କାଟୁଛି କହି ଗଡି ଚାଲି ଥାଏ ଗତ ଦି ମାସ ତଳେ । ଡାକ୍ତର ଦେଖେଇଲାରୁ କିଡନୀ ଖରାପ୍ କହିଲେ । ବିଶୁ ଭାଇ ଆଉ କଣ କରନ୍ତେ!? ଗତ ଦି ବର୍ଷ ତଳେ ଯେଉଁ ବାତ୍ୟା ଆସିଥିଲା ଘରଦ୍ୱାର ସବୁ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଥିଲା । ତାକୁ ମରାମତି କରିବା ପାଇଁ ଜମି ବନ୍ଧା ପକାଇଥିଲେ । ଆଉ ଭାଉଜ ଦେହ ଭଲ କରିବାକୁ ଏବେ ସେ ଘରକୁ ବନ୍ଧା ପକେଇବାକୁ ବାଧ୍ୟ ହେଲେ । ଭାଉଜଙ୍କୁ ଏବେ ଆଉ କଷ୍ଟ ହେଉନି କିନ୍ତୁ ବହୁତ୍ କଷ୍ଟ ହେଉଛି ଯେଉଁ ଘରେ ସେ ଅଛନ୍ତି ସେଇଟା ଆଉ କାହା ହାତରେ ଅଛି ଭାବି ଦେଲେଏଣୁ ବିଶୁ ଭାଇ ଘରକୁ ଆସିଲେ ସମସ୍ତଙ୍କ ମୁହଁରେ ହସ ଆଣିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରନ୍ତି । ଭାଉଜ ଗୁମୁରି ଗୁମୁରି କାନ୍ଦନ୍ତି । ତାଙ୍କ ହାତରେ ଯେଉଁ ଦୁଇ ପଟ ପତଳା ସୁନା ଚୁଡି ଥିଲା ତାହା ତ କେବେଠୁ ବିକା ସରିଲାଣି । ଏବେ ଜମି ଘର ସବୁ ବନ୍ଧା ପଡ଼ିଛି । ପିଲାମାନେ ମଧ୍ୟ ବଡ଼ ହେଉଛନ୍ତି । ଆଗକୁ ଆହୁରି ଖର୍ଚ୍ଚ ବଢିବ । ଏମିତି ପରିସ୍ଥିତିରେ ଆଉ ସେ ହସିବେ କଣ । ହେଲେବିଶୁଭାଇ କଣ ଏକଥା ବୁଝିବେ ନାହିଁ ।

        ବିଶୁଭାଇ ସବୁ ବୁଝନ୍ତି । ହେଲେ ସେ କରିବେ ବା କଣ?ପୁଅକୁ ପାଠ ନ ପଢେଇ ନିଜ ପରି ଚାଷୀ କରି ତା ଜୀବନକୁ ଅଭାବଗ୍ରସ୍ତ କରିଦେବେ ନା ଝିଅ କଥା ଶୁଣି ନିଜ ଭିଟାମାଟି ଛାଡ଼ି ଅନିଶ୍ଚିତ ଭବିଷ୍ୟତ ପଛରେ ଗୋଡାଇବେ । ଆଉ ମାଧବୀହସନ୍ତି ବିଶୁ ଭାଇ । ମଣିଷ ଜୀବନ ଦୁଇ ଦଣ୍ଡ ପାଇଁ । ସେଥିରେ ପୁଣି ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ସମୟ କାହିଁ । ଏକଥା କେହି ବୁଝିବେ ନାହିଁ ।

        କିନ୍ତୁ ବିଶୁ ଭାଇ ମଧ୍ୟ ମଣିଷ । ନିଜ ଜାତିଭାଇ ଙ୍କ ସହ କଥା ଭାଷା ହୋଇ ଜାଣି ପାରୁଛନ୍ତିକେତେ ଅଭାବୀ ଏ ଜୀବନଟା । ପ୍ରାୟ ପ୍ରତିବର୍ଷ ବାତ୍ୟା ମାଡି ଆସୁଛି । ଆଗ ପରି ଆଉ ଫସଲ ହେଉନି । ପିଲାଙ୍କ ମୁହଁରେ ଦାନା ଦେବା କଷ୍ଟ ହେଲାଣି ଯେତେବେଳେ ଆଉ କରଜ ଧାର ଶୁଝି ବନ୍ଧା ମୁକୁଳେଇବା ସ୍ବପ୍ନ ରେ ବି ଆସୁନି । କଣ କରାଯାଇପାରେ । ଝିଅକୁ ସିନା ପଢ଼େଇ କଲେଜ ଯାଏଁ ଆଣିଦେଲେ ହେଲେ ଏବେ ତା ବାହାଘର ବି କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ । ଏ ଅବେଳ ବର୍ଷା ଲଘୁଚାପ ସବୁ ପରିଶ୍ରମ ପାଣିରେ ପକେଇ ଦେଉଛି । ପାଖାପାଖି ଗାଆଁ ରେ ସାତ ଜଣ ଚାଷୀ ଜୀବନ ହରାଇଲେଣି । ଆଉ କଣ ବା କରନ୍ତେ । କେତେ କଷ୍ଟରେ ବର୍ଷସାରା ଦିନରାତି ଏକ କରି ଚାଷୀ ଟିଏ ଫସଲ ଉପୁଯାଏ । ଆଉ ଅମଳ ବେଳକୁ ଏପରି ଅବସ୍ଥାଚାଷୀ ମନ କଣ ଯେ ହେଉଥିବ ସେକଥା କେହି ବୁଝିବେ ନାହିଁ ।

         ଯା ହେଉ ଏଥର ଅସୁବିଧା ହେଇନି । ସବୁ ଚାଷୀ ଖୁସି । ଧାନ ପାକଳ ହେଲାଣି । କାଶତାଣ୍ଡି ଫୁଲ ହସିଲା ପରି ଧାନ କେରି ଖିଲି ଖିଲି ହସୁଛି । ଖୁସି ମନରେ ଗୀତ ଗାଇ ଗାଇ ଵିଶୁଭାଇ ଓ ତାଙ୍କ ସାଙ୍ଗମାନେ ଘରକୁ ଫେରୁଛନ୍ତି । ବିଶୁ ଭାଇ ମନେ ମନେ ଭାବିଛନ୍ତି ଏଥର ଅମଳ ପରେ କିଛି ନ ହେଲେ ଘର ମୁକୁଳେଇବେ । ବାକି କରଜ ପରେ ଶୁଝା ହେବ । କିନ୍ତୁ ଘର ଡିହ ବନ୍ଧା ପଡିଲେ ଭାରି କଷ୍ଟ ଲାଗୁଛି । ହେଲେ ଜମିଜମି ନ ମୁକୁଳିଲେ ଅମଳର ଅଧା ଭାଗ ସାହୁକାର ନେଇଯିବ । ନା ନାସେ ଆଗ ଜମି ମୁକୁଳେଇବେ । ଘର କଥା ପରେ । ଅଜାଣତରେ ମୁଣ୍ଡ ହଲେଇ ବିଶୁ ଭାଇ ଘରକୁ ଆସିଲେ । ସେଦିନ ମୁହଁରେ ତାଙ୍କର ବେଶୀ ହସ ନ ଥିଲା । ତଥାପିତାଙ୍କ ମନର ଅବସ୍ଥା କଣ କେହି ବୁଝି ପାରିବେ ।

         ଅଧା ରାତିନିଘୋଡ଼ ନିଦରେ ସମସ୍ତେ ଶୋଇଥିବା ବେଳେ ହଠାତ୍ ପବନର ଧୀମା ଗତି ବଢି କରାଳ ରୂପ ନେଲା । ଭୀଷଣ ଗର୍ଜନ କରି ଚକ୍ରବାତ ସହ ତୀବ୍ର ବର୍ଷା ରାତି ଟାକୁ ଭୟାନକ କରିଦେଲା । କେହି କିଛି ବୁଝିବା ଆଗରୁ ଘୂର୍ଣ୍ଣିଝଡ ବାତ୍ୟା ଆସି ନିଜ ତୃଷାର୍ତ୍ତ ଜିଭରେ ସବୁ ଖୁସି ସ୍ବପ୍ନ ଚାଟି ଦେଇଗଲା । ଦି ଦିନ ଯାଏଁ କେହି ବାହାରକୁ ବାହାରି ପାରିଲେ ନାହିଁ ।

      ତା ପରଦିନ

       ଜମି ଭିତରକୁ ପାଦ ପକେଇ ହେଉ ନ ଥାଏ । ରାସ୍ତା ଜମି ସବୁ ଆଣ୍ଠୁଏ ପାଣିରେ ଏକ ହୋଇଯାଇ ଥାଏ । ମୂର୍ଦାର ସବୁ ଭାସିଲା ପରି ପାଚିଲା ଧାନ କେଣ୍ଡା ସବୁ ଉପୁଡ଼ି ଯାଇ ଭାସୁଥାଏ । ଆଉ ତା ସହ ଭାସୁଥାଏଭବିଷ୍ୟସେ ପାଣିରେ ଲଥ କରି ମୁଣ୍ଡରେ ହାତ ଦେଇ ବସିଗଲେ ସବୁ ଚାଷୀଭାଇ । କିଛି ପାଣିରେ ପଶି ବିକଳ ହେଇ ଭିଜା ଧାନ ଛାଣି ଆଣୁ ଥାଆନ୍ତି । ଠିକ୍ ମରିବା ଆଗରୁ ବଞ୍ଚିବାର ଶେଷ ପ୍ରୟାସ କରିବା ପରି । କିନ୍ତୁ କାଳର ମାଡ଼ ରୁ କଣ କେହି ବଞ୍ଚିପାରେ ।

       ଘରେ ଚୁଲି ଜଳିନି । ସବୁ ଧୋଇ ହେଇଗଲା । ଦୁଇ ପିଲାଙ୍କ ଶୁଖିଲା ମୁହଁ ଦେଖି ବାପାର ଛାତି ଚିରି ହୋଇଯାଉଥିବା ବେଳେ ମାଧବୀ ତଳେ ପଡିଯିବାରୁ ବିଶୁ ଭାଇ ଭିତରକୁ ଦୋୖଡି ଗଲେ । ପେଟ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସହ ଭୋକ ର ତାଡନା ମାଧବୀ ନିଜ ଓଠ ତଳେ ଦବାଇ କେଜାଣି କେତେବେଳୁ ରଖିଥିଲେକ୍ଷୀଣ ହସରେ ସବୁ କହିଦେଇ ଆଖି ଖୋଲି ରହିଗଲେସବୁଦିନ ପାଇଁ

       ଝିଅକୁ ସମ୍ଭାଳିବା କଷ୍ଟ ହେଉଥାଏ । ପୁଅ କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି କାଠ ଯୋଗାଡ଼ କରିବାକୁ ଡୌଡୁୁଥାଏ । ହେଲେବର୍ଷାରେ ସବୁ କାଠ ଓଦା ହୋଇଯାଇଥିବାର ଦେଖି ତାକୁ ମଧ୍ୟ ବୁଦ୍ଧି ଦିଶୁ ନ ଥାଏ । ମାଆର ଦାହ କିପରି ହେବ । ହେଲେ ଏକଥା ବାବାଙ୍କୁ କେମିତି କହିବ ସେବାବା କେମିତି ବୁଝିବେ । ପୁଅ ହୋଇ ଏତିକି କରି ପାରୁନି ସେ । ବିନୋଦିନୀ କାନ୍ଦୁଛି । ଏତେ ପାଠ ପଢି ଲାଭ କଣ ହେଲା? ମାକୁ କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା ଆଉ ସେ ଜାଣି ପାରିଲାନି କି କିଛି କରିପାରିଲାନାହିଁ । ଏ କଥା ସେ ବାବାଙ୍କୁ କିପରି କହିବସେ କଣ ବୁଝିବେ ।

      ବିଶୁ ଭାଇ ମୂକ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ବଳିଷ୍ଠ ବାହୁ ଶକ୍ତିହୀନ ହୋଇଗଲା ପ୍ରକୃତି ଆଗରେମୃତ୍ୟୁ ଆଗରେ । କିନ୍ତୁ ସମାଧାନ କଣ । ପିଲାଙ୍କୁ ନେଇ ଦେଖିଥିବା ସ୍ଵପ୍ନ ଆଉ ସ୍ୱପ୍ନରେ ବି ଆସିବନି । ମାଧବୀ ଆଉ କେବେ ଫେରି ଆସିବେନି । ଖାଦ୍ୟ ଯୋଗାଡ଼ ଯେଉଁଠି ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀସେଇଠି ଘର କି ଜମି ପାଇଁ ପଇସା ଦେବା ।

      ହଠାତ୍ ବିଶୁ ଭାଇ ହସି ଉଠିଲେହସ ତ ନୁହେଁଅଟହାସ୍ୟଯାହାର ଅର୍ଥ କିଏ ବୁଝି ପାରିବ ।