ସୈନିକର ମନକଥା

ଗୁଳିଗୋଳା ମୋତେ ଡରାଇ ପାରେନି

ଡରେନି ରକେଟ ମାଡ

ଖରା ବରଷାକୁ ଖାତିର କରେନି

ସଜାଗ ମୋ ହାତ ଗୋଡ ।

"ମା" କୋଳ ପରା ଛାଡି ମୁଁ ଆସିଛି

ଦେଶ ମାତୃକାର ପାଇଁ

ସରଗଠୁ ବଡ ମୋ ପାଇଁକି ଆଜି

ଏଇ ମୋ ଜନମ ଭୁଇଁ ।

ହାତଧରି ଯାର କରିଥିଲି ତାକୁ

ସାତ ଜନମର ସାଥି

ବିଦାୟ ଦେଇଛି ହସି ହସି ମୋତେ

ଲୁହରେ ଭିଜାଇ ଆଖି ।

ଜାଣେନା କେବେ ମୁଁ ଘରକୁ ଫେରିବି

ଅବା ମୁଁ ଫେରିବି ନାହିଁ

ଶପଥ ନେଇଛି ଶେଷ ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁ

ଝରାଇବି ଦେଶ ପାଇଁ ।

ତଥାପି କହୁଛି ମାନବ ଜାତି କୁ

ଜପ ଅହିଁସାର ମନ୍ତ୍ର

ମାନବ ବାଦର ଧ୍ୱଜ୍ଜା ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱେ ଉଡୁ

ଦୃଢ ହେଉ ଗଣତନ୍ତ୍ର ।

ବିଜୟ କୁମାର ପୃଷ୍ଟି