ବନ୍ଧୁତା

କେଉଁଠୁ ଆରମ୍ଭ କେଉଁଠି ତା ଶେଷ

କେମିତି କହିବି ବନ୍ଧୁ

ବନ୍ଧୁତା ଆମର ହେଲେ ହୋଇଥିବ

ଭାବନାର ଅନୁବନ୍ଧୁ ।

ବାଧ୍ୟ ବି କରନି ଖୋଜିବାକୁ ଆମ

ବନ୍ଧୁତ୍ଵର ଏକ ସଂଜ୍ଞା

ପ୍ରତି ଥର ପରା ପରାହତ ହୁଏ

ହଜିଯାଏ ବୁଦ୍ଧି ପ୍ରଜ୍ଞା ।

ଅଜାଣତେ ଯୋଡେ ଅବା ପୁଣି ଛିଡେ

ଭାବ ଅଭାବକୁ ଲକ୍ଷି

ବସା ବାନ୍ଧି କେବେ ବାଟ ଭୁଲିଯାଏ

ସମ୍ପର୍କର ଏହି ପକ୍ଷୀ ।

ଯେଉଁ ଭାବ ପାଇ ଅଙ୍କୁରିତ ହୁଏ

ବିଶ୍ଵାସର ଗୋଟେ ବୀଜ

ତମାମ ଆୟୁଷ ଦାନା ବାନ୍ଧେ ଖାଲି

ସାଇତି ହୃଦୟେ ନିଜ ।

ସମ୍ବନ୍ଧ ବିଚ୍ଛେଦ ସହି ନ ପାରିଲେ

ନିର୍ଲିପ୍ତ ନୟନ ତଳେ

କ୍ଷଣିକେ ବର୍ଷଇ ତତ୍ପର ସେ ହୋଇ

ଭିଜାଏ ଲୋତକ ଜଳେ ।

ଲାଭ ଲୋଭ ଆଉ ଲାଞ୍ଛନାଠୁ ଦୂରେ

ଇଚ୍ଛେ ନାହିଁ ଭାଗ ଭୋଗ

ବାଦ ବିବାଦ କି ସମ୍ବାଦ ନଲୋଡେ

ଏ ତ ବଇରାଗ ରୋଗ ।

ନିଜ ପଣିଆର ପୃଥିବୀ ଭିତରେ

ନିଜର ହିଁ ଆବିଷ୍କାର

ଅହଂକାର ଆଉ ସ୍ବାର୍ଥପରତାକୁ

କରେ ସିନା ବହିଷ୍କାର ।

ଆକାଶ ଓ ମାଟି ମିଶିଛି ଯେଉଁଠି

ସେ ଦୂର ବଳୟେ ଦେଖି

ବନ୍ଧୁତାକୁ ଆମ କାଗଜ କଲମେ

ପାରିବି କି କୁହ ଲେଖି ?

ସୁଦାମା ଉଦ୍ଧବ ଜାଣି ବନ୍ଧୁ ଭାବ

କୃଷ୍ଣଙ୍କ ସାନିଧ୍ୟ ପାଇ

ଜଗତେ ଅମର ରଖିଲେ ବନ୍ଧୁତ୍ୱ

ମୀରା ରାଣୀ ହେଲେ ବାଈ ।

ଅପ୍ରାପ୍ତ ସଂଜ୍ଞାକୁ ମୁହୂର୍ତ୍ତକ ପାଇଁ

ଅବଜ୍ଞା କରିବା ଚାଲ

ଦୁହେଁ ସାଥେ ଥାଇ ଅତିକ୍ରମି ଯିବା

ପଥେ ଯେତେ ଢିପ ଖାଲ ।

ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା