ସମୟର ଗୀତ

ଦିନ ସରେ ରାତି ସରେ

ସରି ସରି ଯାଉଥାଏ ଆୟୁଷ ବି ଅଳ୍ପ ଅଳ୍ପ କରି,

ସମୟ କିନ୍ତୁ ସରେନା କେବେ ବି

ସେ ତାର ବହୁଥାଏ ଅନ୍ତହୀନ ସୁଅଟିଏ ଧରି |

ନୂଆ ରୂପ ନିତ୍ୟ ଧରି ଆସେ

ସତେ କେଉଁ ସୁଚିନ୍ତିତ ପ୍ରେରଣାରେ ବ୍ରତୀ,

ଭେଟି ଦିଏ ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ଅନୁଭବ ସବୁ

ଜୀବନ ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ସେଇ ହିଁ ତ ଏକମାତ୍ର ସାଥୀ |

ସରି ସରି ଯିବାପାଇଁ

ନ ଆସୁ ମନର ତଳେ ନାମହୀନ ଶୋଚନା କି ଗ୍ଳାନି,

ନିଜକୁ ସାରି ଦେବା ହିଁ ଜୀବନର ଲକ୍ଷ୍ୟ

ସେଇଥିରେ ଲେଖାହୁଏ ଜୀବନର ମହାର୍ଘ କାହାଣୀ |

ସମୟର ଏଇ ଗୀତ

ଛୁଇଁଯାଉ ଖୋଲିଦେଇ ହୃଦୟର ଅନ୍ଧାରୀ ଦରଜା

ଜୀବନକୁ ଜୀଇଁବାରେ

ମଗ୍ନ ହୋଇ ପ୍ରତିପ୍ରାଣ ଲୁଟି ନେଉ ବଂଚିବାର ମଜା |