ଓଟ ଓ ବିଲୁଆ - ୨

କିଛି ଦିନ ବିତିଗଲା । ଓଟ ଆଉ ଭୁଲ୍ରେ ସୁଧା ବି ସେ ବିଲୁଆ ସହିତ କଥା ହେଲାନି । ଭାବିଲା ଏ ବିଲୁଆଟା ମିତ୍ର ନୁହେଁ । ବରଂ ଗୋଟିଏ ବିଶ୍ୱାସଘାତକ । ଖାସ୍ ତା’ରି ପାଇଁ ଆଜି ମୋର ଏ ଅବସ୍ଥା । ସେ ମିତ୍ର ନୁହେଁ ବରଂ ମୋର ଶତ୍ରୁ । ମାତ୍ର ସେ ବିଲୁଆ ତ ବଡ ଚତୁର । ତେଣୁ ସେ ଓଟକୁ ବୁଝାଇଲା । କହିଲା – ମୁଁ କ’ଣ କରିବି ଯେ । ଏଇଟା ତ ମୋର ଗୋଟିଏ ଖରାପ୍ ଅଭ୍ୟାସ । ଖାଇବା ପରେ ମୁଁ ଟିକେ ଭୁକିଥାଏ । ଏ କଥା ଶୁଣି ସେ ଓଟ କହିଲା – ‘ଠିକ୍ ଅଛି । ପଛ କଥା ଭାବି ଆମ ମିତ୍ରତା ଶେଷ କରିବା ମୋଟେ ଠିକ୍ ହବନି ।’ ଦିନକର କଥା ବିଲୁଆ କହିଲା – ଓଟ ଭାଇ! ଏଇ ପାଖ ଜଙ୍ଗଲରେ ଗୋଟିଏ ଲୋକ ଭଲ ଆଖୁଚାଷ କରିଛି । ଆଉ ସେ ଆଖୁ ଗୁଡିକ ବି କଅଁଳିଆ ଓ ମିଠା । ଭାରି ଭଲ ଲାଗିବ । ଚାଲ ଯିବା, ମନ ଭରି ଖାଇବା । ଆଉ ସେ ପଛ କଥା ମନେ ପକାଇ ଆମେ ଆମ ବନ୍ଧୁତା ନଷ୍ଟ କରିବାନି । ମୁଁ କଥା ଦେଉଛି ଆଉ ଚିତ୍କାର କରିବିନି ।

ଏ କଥା ଣୁଣି ଓଟ ବିଲୁଆ ସହିତ ସେ ଆଖୁ ବିଲକୁ ଗଲା । ଆଖୁ ବିଲରେ ପହଁଚି ଓଟ ତା ମନ ଭରି ଆଖୁ ଖାଇଲା । ବିଲୁଆ ମଧ୍ୟ ଆଖୁ ଖାଇଲା । ବହୁ ଆଗରୁ ସେ ବିଲୁଆର ତ ଖରାପ ଆଦତ ଅଛି । ଏବେ ତା ସ୍ୱଭାବ ପରିବର୍ତ୍ତନ ବା ହୁଅନ୍ତା କିପରି । ତେଣୁ ଆଖୁ ଖାଇ ସାରିବା ପରେ ସେ ବିଲୁଆ ଭୁକିବା ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲା । ଏପରି ଶବ୍ଦ ଶୁଣି ସେ ବିଲମାଲିକ ଜାଣିନେଲା ଯେ, ତା ଆଖୁ ବିଲରେ ବିଲୁଆ ପଶିଛି । ତେଣୁ ସେ ଗୋଟିଏ ବାଡିରେ ନିଆଁ ହୁଳା ବାନ୍ଧି ବିଲକୁ ଆସି ଦେଖେତ ଓଟଟିଏ ଦୌଡୁଛି । ତାପରେ ସେ ଲକ୍ଷ କରି ନିଆଁ ହୁଳାଟାକୁ ଓଟ ପିଠିରେ ପକାଇଦେଲା । ସେଥିରେ ସେ ବିଚରା ଓଟର କୁଜ ପୋଡିଗଲା । ଏ କଥା ତ ସେ ଆଖୁବିଲରେ ବିଲୁଆ ଲୁଚି ସବୁ ଦେଖି ବହୁତ ଖୁସି ଓ ଆନନ୍ଦିତ ହେଉଥାଏ । ଏଣେ ସେ ଓଟ ବହୁତ କଷ୍ଟ ପାଇଲା । ସେ ଜାଣିପାରିଲା ଏ ବିଲୁଆ କଦାପି ମଧ୍ୟ ତା’ ମିତ୍ର ନୁହେଁ । ସେ ଖାଲି ମିତ୍ରତା ଆଚରଣ କରି ମତେ କଷ୍ଟ ଦେଇ ବହୁତ ଆନନ୍ଦିତ ହେଉଛି । ସମୟ ସୁବିଧା ଦେଖି ସେ ବିଲୁଆକୁ ପାନେ ଦବ ବୋଲି ଚିନ୍ତା କଲା ସେ ଓଟ ।

ସେ ଜଙ୍ଗଲରେ ଅନେକ ଦିନ ରହିଲାପରେ ଦିନେ ଓଟ କହିଲା – ହେ ମିତ୍ର ! ଆଉ ଏ ଜଙ୍ଗଲରେ ରହିବାକୁ ମୋତେ ଭଲ ଲାଗୁନି । ତେଣୁ ମୋର ମରୁଭୂମିକୁ ଫେରିଯିବାକୁ ବହୁତ ଇଚ୍ଛା ହଉଛି । ଘର କଥା ବି ମନେ ପଡୁଛି । ମରୁଭୂମିରେ ମିଠା ମିଠା ଖଜୁରି କୋଳି ଖାଇବାକୁ ବି ମୋର ବହୁତ ଇଚ୍ଛା ହଉଛି । ଏଣେ ଖଜୁରି କୋଳି ଖାଇବା କଥା ଶୁଣି ସେ ବିଲୁଆ ପାଟିରୁ ବି ଲାଳ ଗଡିଲା । ତେଣୁ ସେ ବିଲୁଆ ବି କହିଲା – ଓଟ ଭାଇ; ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଏହି ଜଙ୍ଗଲରେ ରହି ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଚିଡି ଚିଡା ହୋଇଗଲିଣି । କିଛି ଦିନ ମରୁଭୂମିରେ ଯାଇ ରହି ଆସିଲେ ମୋର କ’ଣ ବା ଅସୁବିଧା ହେବ । ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ଓଟ ହସିଲା । ତାପରେ ସେ ଓଟ ତା ମନେ ମନେ ଭାବିଲା ଏଇଟା ହିଁ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ସମୟ । ଏହି ବିଲୁଆକୁ ସେ ଭଲସେ ପାନେ ଦେବ । ଏମିତିକି ସବୁ ହିସାବ ବି ଠିକ୍ କରିଦେବ ।

ଏକଥା ଶୁଣି ସେ ଓଟ କହିଲା – ‘ଇଏତ ବହୁତ ଭଲ କଥା । ମୋ ମିତ୍ର ମୋ ଘରକୁ ଯିବ । ସେଠାରେ ମିଠା ମିଠା ଖଜୁରି କୋଳି ବି ଖାଇବ । ମୋ ପିଠିରେ ବସି ମରୁଭୂମିରେ ବୁଲିବ । ଏହିପରି ଭାବି ଦିନେ ସକାଳୁ ସେ ଓଟ ଓ ବିଲୁଆ ମରୁଭୂମି ଯିବାକୁ ବାହାରିଲେ । ତାପରେ ଓଟ ଓ ବିଲୁଆ ଯାଇ ମରୁଭୂମିରେ ପହଁଚିଲେ । ଓଟ ବି ସେ ବିଲୁଆକୁ ମିଠା ମିଠା ଖଜୁରି କୋଳି ଖାଇବାକୁ ଦେଲା । ତେଣୁ ସେ ବିଲୁଆ ମନ ଭାରି ଖୁସି । ଏମିତି କିଛି ଦିନ ବିତିଗଲା । ଦିନେ ସେ ମରୁଭୂମିରେ ବୁଲି ବୁଲି ବିଲୁଆ କହିଲା – ମିତ୍ର ମୁଁ ଆଜି ଜଙ୍ଗଲକୁ ଫେରିଯିବି । ତହୁଁ ସେ ଓଟ କହିଲା – ଠିକ୍ ଅଛି, ଆଜି ଅପରାହ୍ନରେ ମୁଁ ତୁମକୁ ନେଇ ଜଙ୍ଗଲରେ ଛାଡିଦେବି ।

ଅପରାହ୍ନ ହେଲା । ବିଲୁଆ ସେ ଓଟ ପିଠିରେ ବସି ଜଙ୍ଗଲ ଅଭିମୁଖେ ବାହାରିଲା । କିଛି ବାଟ ଗଲାପରେ ସେ ମରୁଭୂମିରେ ଧୂଳିଝଡ ଆସିଲା । ସେ ଓଟ ତ ଏହି ମଉକାରେ ଥିଲା । ଓଟ କହିଲା – ମିତ୍ର ବିଲୁଆ ଭାଇ । ମୋର ଗୋଟିଏ ଖରାପ୍ ଅଭ୍ୟାସ ଅଛି । ଯେତେବେଳେ ମରୁଭୂମିରେ ଧୂଳି ଝଡ ହୁଏ ମୁଁ ବସିଯାଏ । ଝଡ ଚାଲିଗଲା ପରେ ଯାଇ ମୁଁ ଉଠେ । ବିଲୁଆ ଏକଥା ଶୁଣି ତା’ ଅକଲ୍ ପୁରାପୁରି ଗୁଡୁମ୍ । ସେ ଜାଣିପାରିଲା ଓଟ ତା ଉପରେ ସେ କରିଥିବା ଘୋର ଅପରାଧର ପ୍ରତିଶୋଧ ହିଁ ନେଉଛି । ଏଣେ ପ୍ରବଳ ଧୂଳିଝଡ ଆରମ୍ଭ ହେବାରୁ ଓଟ ବିଲୁଆକୁ ତା ପିଠିରୁ ପକାଇ ଦେଲା । ଫଳରେ ସେ ବିଲୁଆ ବାଲି ତଳେ ଚାପି ହୋଇ ମରିଗଲା । ଏହିପରି ଭାବେ ବିଲୁଆ ତା’ କଲା କର୍ମର ଫଳ ପାଇଲା । ତେଣୁ ଯିଏ ଯେପରି କର୍ମ କରିବ ସେ ଠିକ୍ ସେପରି ହିଁ ଫଳ ପାଇବ ।