ମୌସୁମୀ ବର୍ଷା

ପୂର୍ବକାଳରେ ବର୍ଷାର କୌଣସି ଠିକ୍ ଠିକଣା ନଥିଲା । ଯେତେବେଳେ ଇଚ୍ଛା ସେତେବେଳେ ବର୍ଷା ହେଉଥିଲା । ଫଳରେ ଚାଷକରି ଫସଲ ଉପୁଜାଇବା କାଠିକର ପାଠ ହୋଇଯାଉଥିଲା । ବିଶେଷକରି କଠିନ ମାଟିକୁ ଚାଷକରିବା ପାଇଁ ବଳଦମାନେ ବହୁ କଷ୍ଟ ଭୋଗୁଥିଲେ । ତଥାପି ଯେତେ କଷ୍ଟ ହେଲେ ବି ଚାଷ କାମ ଚାଲିଥାଏ ।

ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ବଳଦମାନେ ଚାଷ କଲାବେଳେ ଯେଉଁ କଷ୍ଟ ହେଉଥିଲା ତାକୁ ସ୍ୱର୍ଗର ପବିତ୍ର ଗୋମାତା ସୁରଭି ସ୍ୱର୍ଗଲୋକରେ ଦେଖି ପାରିଲେ । ଏହି କଷ୍ଟକୁ ସେ ଆଦୌ ସହି ପାରିଲେ ନାହିଁ, ଅତ୍ୟନ୍ତ ମନଦୁଃଖ କଲେ ।

ଦିନେ ସୁରଭି ଭଗବାନଙ୍କ ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟର ବଳଦମାନଙ୍କ ଦୁଃଖକାହାଣୀ ବର୍ଣ୍ଣନା କଲେ ।

ତହୁଁ ଈଶ୍ୱର କହିଲେ, “ମା’ ତୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହେଲେ ଚଳିବ ନାହିଁ । ମର୍ତ୍ତ୍ୟରେ ଚାଷବାସ ନହେଲେ ମଣିଷ ବଂଚିବେ କେମିତି? ତୋ’ ଭାଇମାନେ କିଛି ତ୍ୟାଗ ନ କଲେ ମର୍ତ୍ତ୍ୟଭୂଇଁ ଯେ ମରୁଭୂମି ପାଲଟିଯିବ । ତେଣୁ ତୁ ଗୋଟିଏ କାମ କର । ଏହିକଥା ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଆଗରେ ଜଣାଇଲେ ହୁଏତ ସେ କିଛି କରିପାରନ୍ତି ।”

ତା’ପରେ ସୁରଭି ଏହି କଥା ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କୁ ଜଣାଇଲା । କହିଲା, “ଦେବରାଜ! ଆପଣ ବଜ୍ରମାଡ କରି ମଣିଷ ଜାତିଟାକୁ ଧ୍ୱଂସ କରି ଦିଅନ୍ତୁ । ଫଳରେ ବଳଦମାନେ ସେମାନଙ୍କ ଦୌରାତ୍ମ୍ୟରୁ ରକ୍ଷା ପାଇପାରିବେ ।”

ଏହା ଶୁଣି ଇନ୍ଦ୍ର କହିଲେ, “ସୁରଭୀ! ତୁ ଯାହା କହୁଛୁ ବଡ ଅନ୍ୟାୟ କଥା । ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ସୃଷ୍ଟ ଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରାଣୀ ମନୁଷ୍ୟକୁ ଧ୍ୱଂସ କରିଦେଲେ, ମୁଁ ଈଶ୍ୱରଦ୍ରୋହୀ ହୋଇଯିବିନି? ବରଂ ଆଉ ଗୋଟିଏ ଉପାୟ ଅଛି । ଏବେ ମୁଁ ଭୀଷଣ ବର୍ଷାର ବ୍ୟବସ୍ଥା କରୁଛି । ଏହାଦ୍ୱାରା ସବୁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ ହୋଇଯାଇପାରିବ ।”

ଏହା କହି ଦେବରାଜ ଇନ୍ଦ୍ର ପ୍ରବଳ ବର୍ଷାର ଆରମ୍ଭ କରିଦେଲେ । ଫଳରେ କଠିନ ମାଟି ନରମ ହୋଇଗଲା । ବଳଦମାନଙ୍କୁ ଆଉ ହଳ କରିବା ପାଇଁ କଷ୍ଟ ହେଲା ନାହିଁ । ମେଘାଚ୍ଛନ୍ନ ଆକାଶରେ ସୂର୍ଯ୍ୟତେଜ ନଥିବାରୁ ବଳଦମାନେ କି କୃଷକ କେହି ହାଲିଆ ହେଲେ ନାହିଁ ।

ସୁରଭୀ ମଧ୍ୟ ଖୁବ୍ ଖୁସିହୋଇ ଇନ୍ଦ୍ରଦେବତାଙ୍କୁ ଗଭୀର କୃତଜ୍ଞତା ଜଣାଇଲେ । ଏବେ ଇନ୍ଦ୍ର କହିଲେ, “ବର୍ଷାର ନିୟମ ନରଖି ମୁଁ ବଡ ଭୁଲ୍ କରିଥିଲି । ଫଳରେ ସମସ୍ତେ କଷ୍ଟ ଅନୁଭବ କରୁଥିଲେ । ଏଣିକି ପ୍ରତିବର୍ଷ ବଳଦ ଓ ଚାଷୀକୁଳର ମଙ୍ଗଳ ପାଇଁ ଠିକ୍ ସମୟରେ ବର୍ଷା କରିବି, ଆଉ ସେ ବର୍ଷାର ନାଆଁ ହେଲା – “ମୌସୁମୀ ବର୍ଷା ।”

ବିଶେଷ ଦ୍ରଷ୍ଟବ୍ୟ:- କେତେକ କାହାଣୀ ମନୋରଂଜନ ଏବଂ ନୀତି ଶିକ୍ଷା ଉବ୍ଦେଶ୍ୟରେ କେବଳ କଳ୍ପନା ଭାବଧାରା ଦ୍ୱାରାହିଁ ପ୍ରତିବେସିତ। ଯଦି କୌଣସି କାହାଣୀରେ ବୈଜ୍ଞାନିକ ଆଧାର ନଥାଏ ତାକୁ ସତ୍ୟ ମାନିବା ଅନୁଚିତ୍।