ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୩୯

ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ବନଗମନ

ମରାଠା ଦେଶର ରାଜାଙ୍କର ସୁତମାନେ ଅରଣ୍ୟକୁ ମୃଗୟା କରି ଗଲେ । ଅନେକ ମୃଗମାରି ଭାର ଭାର କରି ଗୃହକୁ ଫେରୁଥିବା ବେଳେ ମନୋରମା ତାଙ୍କୁ ଦେଖିଲେ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ କହିଲେ ସଖୀ ମୃଗମାଂସରେ ଭାରି ଶ୍ରଦ୍ଧା ବଳିଛି । ତୁମ୍ଭେ ତୁମ୍ଭ ଭାଇମାନଙ୍କଠାରୁ କିଛି ମାଂସ ଯାଇ ଆଣ । ମନୋରମା କହିଲେ ହେ ନାଥ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ବରଣ କରିବାରୁ ସେମାନେ ମୋ ଉପରେ କ୍ଷୁବ୍ଧ । ସେମାନେ କ’ଣ ମୋ କ’ଥା ରଖିବେ । ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ କହିଲେ ପ୍ରିୟେ, ତୁମ୍ଭେ ମା’ଙ୍କ ନିକଟକୁ ତାହାକୁ ବୁଝାଇ କିଛି ମାଂସ ଆଣ ।

ପତି କଥାକୁ ସମ୍ମାନ ଜଣାଇ ମନୋରମା ମାତାଙ୍କ ନିକଟରେ ପହଁଚିଲେ । ନିଜର ଅଲିଅଳି କନ୍ୟାକୁ ଦେଖି ଜନନୀ କ୍ରନ୍ଦନ କଲେ । ରାଜପୁରର ସମସ୍ତ ରମଣୀମାନେ ମଧ୍ୟ କ୍ରନ୍ଦନ କଲେ । ମନୋରମା କହିଲେ ମାତା କ୍ରନ୍ଦନା କରନା, ମୋର ସ୍ୱାମୀ ଜଣେ ରାଜଚକ୍ରବର୍ତୀ । ସେ ଉଜ୍ଜୟିନୀ ନଗରୀ ରାଜା । ତାଙ୍କର ନାମ ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଅଟେ । ମନୋରମା କହିଲେ ମୋ ସ୍ୱାମୀଙ୍କର ମୃଗ ମାଂସରେ ଶ୍ରଦ୍ଧା । ମୋତେ ପଠାଇଲେ କିଛି ମୃଗମାଂସ ଦିଅ । କନ୍ୟାର କଥା ଶୁଣି ମାତା ରନ୍ଧାମାଂସ କିଛି ଆଣି ଦେଲେ । ମାଂସନେବା କଥା ଜାଣି ଭାଉଜମାନେ ଆସି ମନୋରମାର ଚୁଟି ଧରି କଟୁ କଥା କହି ମାଡ ଦେଲେ । ମାଂସ ଚୋରଣୀ ତୁ ଏଠାରୁ ଚାଲିଯା । ଗାଳି ଓ ମାଡ ଖାଇ ମନୋରମା ବନସ୍ତକୁ ଫେରି ଆସି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କୁ ସମସ୍ତ କଥା କହିଲା । ପ୍ରିୟା ମୁଖରୁ ଏସନକ କଥା ଶୁଣି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ କହିଲେ ଧୈର୍ଯ୍ୟଧର, ଶୋଚନା କର ନାହିଁ । ମୁଁ ନିଶ୍ଚିତ ଏ ଅପମାନର ପ୍ରତିଶୋଧ ନେବି ।

ମନୋରମାକୁ ଘେନି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ବନସ୍ତରେ ବାସକଲେ । ମହାଧନ ଦେବୀଙ୍କର ମନ୍ତ୍ରଜପ କଲେ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ଶରୀରରୁ ଶନିଙ୍କର କୋପ ଧୀରେ ପ୍ରଶମିତ ହେଲା । ଜଗତଜନନୀ ମା’ ଧନ ଦେବୀ ରାଜାଙ୍କ ଉପରେ ସୁଦୟା କଲେ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ କହିଲେ ଜଗତଜନନୀ ପଡିଦାତ୍ର କୃପା କଲ୍ଲୋଳିନୀ ତୋ ପଦରେ ମୁଁ ଦୟିନୀ କରୁଛି ମୋର ଦୁର୍ଗତି ଖଣ୍ଡନ କର । ମାଗୋ’ ତୁ ଯେବେ ସୁଦୟା ନ କରିବୁ ମୁଁ ମଲେ ତୋରି ନିନ୍ଦା ଏ ସଂସାରରେ ପ୍ରଚାର ହେବ ମା’ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କର ଜଣାଣ ଶୁଣି ମା’ ଶୂନ୍ୟରେ ଥାଇ କହିଲେ ବତ୍ସ ତୋ’ର ଦୁଃଖ, ଦୁର୍ଗତିର ଅନ୍ତ ଆଜିହିଁ ହେବ । ମାତାଙ୍କର ଆଦେଶ ଶୁଣି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଶାଳତରୁ ତଳେ ନିଦ୍ରାଗଲେ । ଜଗତଜନନୀ ମା’ ଧନ ଦେବୀ ଶନିଙ୍କୁ କହିଲେ ଜଣେ ଧାର୍ମିକ ନରପତିଙ୍କୁ ଦଣ୍ଡଦେଇ ସୂର୍ଯ୍ୟସୁତ କେବେ ଯଶସ୍ୱୀ ହୋଇପାରିବୁ ନାହିଁ । ମଙ୍ଗଳ ଇଚ୍ଛାଥିଲେ ପଳାଅ । ମାତ କହିଲେ ମନୋରମା ଶିମିଳି କଢ, କିଆଫୁଲ, ଯାଇଫୁଲ ହରିଡା, ବାହାଡା, ଅଁଳା, କରବୀର ଫୁଲ, ନିମ୍ବପତ୍ର, ଲିମ୍ବଛାଲି ଓ ହଳଦି ଏକତ୍ର କର । ତାହାକୁ ବାଟି ରାଜାଙ୍କୁ ପିଆଇ ଦେଲେ ତାଙ୍କର ସମସ୍ତ ରୋଗ ଦୂରୀଭୂତ ହେବ । ଅଜଗର ରୂପଧରି ଶନି ରାଜାଙ୍କ ଉଦରେ ରହିଛନ୍ତି । ମହାଧନ ଦେବୀ ମନୋରମାଙ୍କୁ ଔଷଧ ଏକତ୍ର କରି ବାଟି ରାଜାଙ୍କୁ ପିଆଇ ଦେଲେ । ତାଙ୍କ ଶରୀର ଆରୋଗ୍ୟ ହେଲା । ବିକ୍ରମଙ୍କର ଶରୀରର ଜ୍ୟୋତି ପ୍ରକଟି ଉଠିଲା । ମନୋରମା ପ୍ରଣାମ କରି କହିଲେ ସ୍ୱାମୀ ମୋର ଅପରାଧ କ୍ଷମାକର । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ କହିଲେ ମନୋରମା ତୁମ୍ଭେ ସତୀ ସ୍ତ୍ରୀ ତୁମ୍ଭର ଉପକାର ମୁଁ ଜନ୍ମେ ଜନ୍ମେ ସୁଝି ପାରିବି ନାହିଁ । ଲକ୍ଷେ ରାଜା ଥିଲେ ତୋ ସ୍ୱୟମ୍ବର ସଭାରେ । ସେମାନଙ୍କୁ ତ୍ୟାଗକରି ତୁ ମୋତେ ବରଣ କଲୁ । ତୋତେ ଯେଉଁମାନେ ମନ୍ଦ ବ୍ୟବହାର ପ୍ରଦର୍ଶନ କରିଛନ୍ତି ତାଙ୍କର ଦୁର୍ଦଶା କିପରି ହେବ ଦେଖିବୁ ।

ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଆରୋଗ୍ୟ ହୋଇ ବେତାଳମାନଙ୍କୁ ଡକାଇଲେ । ଶନିଙ୍କର କୋପଦୃଷ୍ଟିରୁ ମୁଁ ଉଦ୍ଧାର ହେଲି । ଏବେ ତାଳ ବେତାଳ ଦୁହେଁ ଏ ବନସ୍ତରେ ସୁନ୍ଦର ରାଜ ନଗର ତୋଳାଅ । ଅଡାଏକ ଗୃହପାଶେ କରିବ ନିର୍ମାଣ । ଏ ଅରଣ୍ୟରେ ଥିବା ସମସ୍ତ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ଆଣି ଅଡାରେ ରଖ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ବଚନ ଶୁଣି ବେତାଳମାନେ ସୁନ୍ଦର ନଗର ଗଢିଲେ । ବନର ସମସ୍ତ ପଶୁମାନଙ୍କୁ ଧରିଆଣି ଅଡା ମଧ୍ୟରେ ରଖିଲେ । ନିଜର ପତ୍ନୀଙ୍କୁ କୋଳକରି ମହାସୁଖରେ କାଳାତିପାତ କଲେ ।