ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୩୮

ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ବିବାହ

ନ୍ୟାୟବନ୍ତ ଧାର୍ମିକ ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ମରାଠା ରାଜ୍ୟରେ ପହଁଚିଗଲେ । ଏକ କୁସୁମ ଉଦ୍ୟାନ । ତା’ ନିକଟରେ ସୁନ୍ଦର ପୁଷ୍କରିଣୀ, ଅମୃତ ତୁଲ୍ୟ ତା’ର ଜଳ । ସେହି ପୁଷ୍କରିଣୀ ନିକଟରେ ସଦାଶିବଙ୍କ ମନ୍ଦିର । ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଭାବିଲେ ଆଜି ରାତ୍ରି ଏଠାରେ କଟାଇ କାଲି ଅନ୍ୟସ୍ଥାନକୁ ଯିବି । ଏକ ବୃକ୍ଷମୂଳେ ତୃଣ ବିଛଣା କରି ଶୋଇଲେ । ମରାଠା ରାଜାଙ୍କର କନ୍ୟା ଶିବପୂଜା କରି ଗଲା । ଗଇଶ ଦୁଦୁରା ବିଲ୍ୱଦଳ ଦେଇ ଶିବଙ୍କୁ ଦୀପ ଜଳାଇ ପୂଜାକଲା । ପୂଜା ସାରି ଶିବଙ୍କୁ ନମସ୍କାର କଲା । ହେ ପ୍ରଭୁ ମୋର ଦୁଃଖ ଫେଡ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଯେପରି ପତି ହେବେ ମୋତେ ଏହି ବର ଦିଅ । ପ୍ରଭୁ ସଦାଶିବ ତୋଷ ହୋଇ କହିଲେ, ତୋର ମନସ୍କାମନା ଆଜି ପୂର୍ଣ୍ଣ କଲି । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ମୋର ଦେଉଳ ପଛଭାଗରେ ଶୟନ କରିଛି । ଶନିଙ୍କ ପୀଡାରୁ ନିଜର ଜ୍ୟୋତି ହରାଇଛି । ବର୍ତ୍ତମାନ ରାଜାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଥିବା ଲୋକ ବି ଚିହ୍ନି ପାରିବନାହିଁ । ଅତି ଅଳ୍ପଦିନ ପରେ ରାଜା ଶନିଙ୍କ ପୀଡାରୁ ମୁକ୍ତି ହେବେ । ତୁ ତାଙ୍କୁ ପତିପଦରେ ବରଣ କର । ଏହା କହି ସଦାଶିବ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ ହେଲେ । ଦେଉଳ ପଛ ଭାଗକୁ ଯାଇ ଦେଖନ୍ତି ପୁରୁଷ ଗୋଟିଏ ଶୟନ କରିଛି । ମରାଠା ଜେମା ତାହାଙ୍କୁ ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ବୋଲି ଜାଣିଲେ । ମରାଠା ରାଜଜେମା ବିଳମ୍ବ ନକରି ସଦାଶିବଙ୍କ ଆଦେଶ ଅନୁସାରେ ତାଙ୍କ ପଦମଂଚାଳିଲେ । ରାଜା କ୍ଳାନ୍ତହୋଇ ଶୟନ କରିଥିଲେ । କୋମଳ କରସ୍ପର୍ଶ ପାଇ ତାଙ୍କର ନିଦ୍ରା ଭଙ୍ଗ ହେଲା । ରାଜା ଭାବିଲେ ଆକାଶରୁ ଚନ୍ଦ୍ରଦେବ ଆସି କ’ଣ ପଥକ୍ଳାନ୍ତ ଦେଖି ଦୟାକଲେ । ରାଜା ଏପରି ଚିନ୍ତି ଚାହିଁଲେ ଦେଖିଲେ ଏକ ସୁନ୍ଦରୀ ଯୁବତୀ । ରାଜା ପ୍ରଶ୍ନକଲେ ତୁମ୍ଭେ କିଏ ତୁମ୍ଭର ପରିଚୟ ଦିଅ । ମୁଁ ଅତି ଦରିଦ୍ର ମୂଢ, ତୁମେ କାହିଁକି ମୋର ସେବା କରୁଛ । ମରାଠାର ରାଜଜେମା କହିଲେ ହେ ସ୍ୱାମୀ ତୁମ୍ଭେ ରାଜା ହେଲେ ମୁଁ ରାଣୀ । ତୁମ୍ଭେ ଭିକାରି ହେଲେ ମୁଁ ଭିକାରୁଣୀ । ସଦାଶିବଙ୍କୁ ପୂଜି ମୁଁ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ପାଇଛି । ସେ କହିଲେ ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ତୋର ବର ହେବେ । ଦେଉଳ ପଛ ଭାଗରେ ରାଜା ଶୋଇଛନ୍ତି । ଶନିଙ୍କ କୋପରୁ ସେ ବିରୂପ ହୋଇଛନ୍ତି । ତୁହି ତାହାଙ୍କୁ ଯାଇ ପତିପଦରେ ବରଣ କର । ମୁଁ ତୁମ୍ଭର ଦାସୀ ତୁମ୍ଭେ ମୋର ପ୍ରଭୁ, ମୋର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମୁଁ କରୁଛି । ହେ ରାଜନ ତୁମ୍ଭର ଯେଉଁ ଗତି, ମୋର ମଧ୍ୟ ସେ ଗତି । ରାଜଜେମା ମୁଖରୁ ଏପରି ବଚନ ଶୁଣି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟକୁ ଏପରି କହି ରାଜଜେମା ତାଙ୍କ ଗଳାରେ ପୁଷ୍ପ ମାଲ୍ୟ ପିନ୍ଧାଇ ଦେଲା । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ନିଜ ଗଳାରୁ ମାଳାଟି କାଢି ରାଜଜେମାଙ୍କ ଗଳାରେ ପିନ୍ଧାଇ ଦେଲେ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ନିଜର ପତ୍ନୀଙ୍କୁ ପରିଚୟ ପ୍ରଦାନ କଲେ । ରାଜଜେମା ଶୁଣିକରି କହିଲେ ହେ କାନ୍ତ ମୁଁ ଯାହା କହୁଛି ଶୁଣ । ମୁଁ ଗୃହକୁ ଯାଇ ତୁମ୍ଭକଥା ମୋ ପିତାଙ୍କୁ କହିବି । ସେ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ନେଇ ମୋତେ ବିବାହ କରିଦେବେ । ଏପରି କହି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କୁ ଶିବଙ୍କ ପ୍ରସାଦ ଦେଇ ରାଜକୁମାରୀ ନିଜ ଗୃହକୁ ଗଲେ ।

ରାଜଜେମା ମନୋରମା ପରଦିନ ପ୍ରଭାତରୁ ଉଠି ପିତାଙ୍କୁ କହିଲା ମୁଁ ଯୁବତୀ ହୋଇଛି, ମୋର ସ୍ୱୟମ୍ବର କର । ପିତାମାତା ଏକଥା ଶୁଣି ବିଳମ୍ବନକରି ସ୍ୱୟମ୍ବର ଯୋଗାଡରେ ଲାଗିପଡିଲେ । ବିବାହ ପାଇଁ ରାଜାଙ୍କ ନିମିତ୍ତ ଗୃହନିର୍ମାଣ କଲେ । ନିମନ୍ତ୍ରଣପତ୍ର ଦୂତଙ୍କ ହସ୍ତରେ ପ୍ରତ୍ୟେକ ରାଜ୍ୟର ରାଜାଙ୍କ ନିକଟକୁ ପ୍ରେରଣ କଲେ । ଦୂତମାନେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଦେଇ, ସୌରାଷ୍ଟ୍ର, ଅଙ୍ଗ, ବଙ୍ଗ, କଳିଙ୍ଗ, ଉତ୍କଳ, ମଗଧ, ମାଳବ, ମତ୍ସ୍ୟ, ଗୁର୍ଜ୍ଜର, କୋଶଳ, ବିଦର୍ଭ ଆଦି ଦେଶର ନୃପତିଙ୍କୁ ସ୍ୱୟମ୍ବର କଥା କହି ନିମନ୍ତ୍ରି ଆସିଲେ । ରାଜାମାନେ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପାଇ ବରବେଶ ସାଜି ମରାଠାରେ ପହଁଚିଲେ । ମରାଠାର ନୃପତି ନୃପତିଗଣଙ୍କୁ ସସମ୍ମାନେ ରଖାଇଲେ । ସ୍ୱୟମ୍ବର ସଭାହେବାକୁ ଦିନେ ଅଛି ରାଜନନ୍ଦିନୀ ମନୋରମା ସଦାଶିବଙ୍କୁ ପୂଜାକରି ଗଲେ । ପୂଜାସାରି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କୁ କହିଲେ ଆସନ୍ତା କାଲି ମୋର ସ୍ୱୟମ୍ବର । ତୁମ୍ଭେ ସଭାରେ ଯାଇ ଉପସ୍ଥିତ ହେବ । ମୁଁ ପୁଷ୍ପମାଲ୍ୟ ଦେଇ ସର୍ବ ରାଜାଙ୍କ ସମକ୍ଷରେ ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ବରିବି । ପିତାମାତାଙ୍କ ମନରୁ ସନ୍ଦେହ ଦୂର ହେବ । ରାଜକନ୍ୟା ମନୋରମାର କଥାଶୁଣି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ସନମତ ହେଲେ । ରାଜନନ୍ଦିନୀ ନିଜ ଗୃହକୁ ଚଳିଗଲା । ରାତ୍ରିପାହି ପ୍ରଭାତ ହେଲା । ନୃପମାନେ ନିଜର ପ୍ରାତଃକୃତ୍ୟ ସମାପନ କରି ସୁସଜ୍ଜିତ ହୋଇ ସ୍ୱୟଂମ୍ବର ସଭାକୁ ଗଲେ । ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ମନୋରମାର ଅନୁରୋଧ ରକ୍ଷାକରି ଦୀନ, ହୀନ ବେଶରେ ପହଁଚିଲେ । ମନୋରମାଙ୍କର ମୁଦୁସୁଲିମାନେ ତାଙ୍କୁ ସୁବେଶ କରାଇ ସ୍ୱୟମ୍ବର ସଭାକୁ ଆଣିଲେ । ସ୍ୱୟମ୍ବର ସଭାରେ ମନୋରମା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଖି ତାଙ୍କ ଗଳାରେ ପୁଷ୍ପମାଲ୍ୟ ପକାଇ ଦେଲେ । ଏପରି ସୁନ୍ଦରୀକୁ ପାଇବା ପାଇଁ ରାଜାମାନେ ଆସିଥିଲେ । ରାଜକୁମାରୀ ଜଣେ ଦୀନ ହୀନକୁ ବରଣ କରିବା ମୁଦୁସୁଲିମାନଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ରାଜା ଅନ୍ତଃପୁରକୁ ଚାଲିଗଲା । ରାଜାମାନେ ଏ ରୀତି ଦେଖି ନୃପତିଙ୍କୁ ବହୁତ ଧିକାର କଲେ ।

ନିଜ ନିଜ ଦେଶକୁ ନୃପତିମାନେ ମନଦୁଃଖରେ ଚାଲିଗଲେ । ମରାଠାର ନୃପତିଙ୍କର ପୁତ୍ରମାନେ କ୍ରୋଧହୋଇ ଅନ୍ତଃପୁରକୁ ଗଲେ । ନିଜ ଭଉଣୀର କେଶ ଧରି ଓଟାରି ଆଣିଲେ । କିନ୍ତୁ ମରାଠା ନୃପତି ପୁତ୍ରମାନଙ୍କୁ ସେ କାର୍ଯ୍ୟରୁ ନିବୃତ କଲେ । ସ୍ତ୍ରୀ ବଧ ମହାପାପ । ତାକୁ ବଧକଲେ ତୁମ୍ଭେମାନେ କଠୋର ଯମଦଣ୍ଡ ପାଇବ । ମନୋରମାକୁ ତା’ର ପିତା ପ୍ରଶ୍ନକଲେ ମାଆ କେଉଁ ଗୁଣ ଦେଖି ତୁ ଏ ନୀଚଜନକୁ ପତିତ୍ୱରେ ବରଣ କଲୁ । ଲକ୍ଷେ ରାଜା ଆସିଥିଲେ ଓ ସେମାନେ ଅପମାନିତ ହୋଇ ଗଲେ । ମନୋରମା କହିଲେ ପିତା, ତୁମର ଜାମାତା ସସାଗରା ଧରାର ଅଧିଶ୍ୱର । ସେ ନୀଚ ଭିକ୍ଷୁକ ନୁହଁନ୍ତି । ରାଜା ନୀରବ ହେଲେ । ମନୋରମାର ଭ୍ରାତାମାନେ କଟୁ କଥା କହି ତାକୁ ଗାଳିଦେଲେ । ଭ୍ରାତାମାନଙ୍କୁ ମନୋରମା କହିଲେ ତୁମ୍ଭେମାନେ କିଛି କୁହନାହିଁ । ମୋ କର୍ମଫଳ ମୁଁ ଭୋଗିବି । ନିଜର ଅଙ୍ଗରୁ ସମସ୍ତ ଅଳଙ୍କାର କାଢି ମନୋରମା ପିତା ମାତାଙ୍କୁ ପ୍ରଦାନ କଲେ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ନିକଟରେ ଯାଇ ପ୍ରବେଶ ହେଲେ । ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ସାଙ୍ଗରେ ଘେନି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମତି ନଦୀତୀରେ ପହଁଚିଲେ । ସଦାଶିବଙ୍କୁ ଦୁହେଁ ସ୍ମରଣ କରି ଖୁସିରେ ରହିଲେ ।