ବିକ୍ରମ ବେତାଳ - ୧

ପରୋପକାରୀ

ଏକଦା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ରାଜ୍ୟରେ ଜଣେ ଗରୀବ ଅଥଚ ଚତୁର ଭିକାରୀ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଥିଲେ । ସେ ତାଙ୍କର ପାଂଚ ପ୍ରାଣୀ କୁଟୁମ୍ବକୁ କିପରି ପୋଷିବେ ଏହି ଚିନ୍ତାରେ ବ୍ୟଥିତ ହୋଇ ପଡିଲେ । ଜ୍ଞାନ ଚର୍ଚ୍ଚା ମାଧ୍ୟମରେ କିଛି ରୋଜଗାର କରିବା ନିମିତ ବାରମ୍ବାର ଚେଷ୍ଟାକରି ବିଫଳ ହେଲେ । ଭିକ୍ଷା ବୃତି କରି ଚଳିବା ଛଡା ତାଙ୍କର ଆଉ କୌଣସି ଉପାୟ ନଥିଲା । ପାଂଚ ପ୍ରାଣୀ କୁଟୁମ୍ବଙ୍କୁ ଚଳିଲା ଭଳି ଭିକ୍ଷା ସଂଗ୍ରହ କରି ଘରକୁ ଫେରିବା ବାଟରେ ଦୈନିକ ଏକ ଅଦ୍ଭୁତ ଘଟଣା ଦେଖୁଥିଲେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଲକ୍ଷ୍ୟ କଲେ ପ୍ରତ୍ୟହ ଭିକ୍ଷା କରି ସଂଗ୍ରହ କରିଥିବା ଚାଉଳସବୁ ଘରକୁ ଫେରିବା ବେଳକୁ କାଠ ପାଲଟି ଯାଉଛି । ଏହାଦ୍ୱାରା ତାଙ୍କର ପାଂଚପ୍ରାଣୀ କୁଟମ୍ବଙ୍କୁ ଅଧିକାଂଶ ଦିନ ଭୋକ ଉପାସରେ ରହିବାକୁ ପଡୁଥିଲା ।

ଦିନେ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ଖ୍ୟାତି ଜାଣିବାକୁ ପାଇ ତାଙ୍କ ଠାରୁ ଦାନ ଆଣିବା ପାଇଁ ବ୍ରାହ୍ମଣକୁ କହିଲେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ବ୍ରାହ୍ମଣୀ କଥାରେ ରାଜି ହୋଇ ଆଉ ଡେରିନକରି ରାତି ଅଧରୁ ଯାଇ ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ରାଜନଅରର ସମ୍ମୁଖସ୍ଥ ଦ୍ୱାରରେ ବସି ପଡିଲେ । ପ୍ରତ୍ୟୁଷରୁ ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଦ୍ୱାର ଖୋଲି ଯାହାଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ କରନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଚର ଦାନ କରନ୍ତି । ବ୍ରାହ୍ମଣ ସେଇ ଲୋଭରେ ଅଧ ରାତିରୁ ଯାଇ ରାଜନଅର ସମ୍ମୁଖରେ ବସିଥିଲା । ପରଦିନ ପ୍ରତ୍ୟୁଷରୁ ବ୍ରାହ୍ମଣକୁ ଦେଖି ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ସୁନା, ରୂପା ସହ ଗୋଟିଏ ଦୁହାଁଳିଆ ଗାଈ ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ଦାନ ଦେଲେ । ବ୍ରାହ୍ମଣଟି ସୁନା, ରୂପା ଓ ଦୁହାଁଳିଆ ଗାଈ ଧରି ମହା ଆନନ୍ଦରେ ଘରକୁ ଫେରୁଥିବାବେଳେ ବାଟରେ ଥିବା ଏକ ଜଙ୍ଗଲ ମଧ୍ୟରେ ଚୋରମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣଠାରୁ ସମସ୍ତ ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି ଚୋରି କରି ନେଇଗଲେ ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ମନଦୁଃଖରେ ଘରକୁ ନଫେରି ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ନଅର ଆଡକୁ ପୁଣି ଚାଲିଲେ । ପରଦିନ ସକାଳୁ ରାଜା ପୁଣି ସେହି ଭିକାରୀ ବ୍ରାହ୍ମଣକୁ ଦେଖି ବିରକ୍ତ ହେଲେ ମଧ୍ୟ ଅଳ୍ପକିଛି ସ୍ୱର୍ଣ୍ଣମୁଦ୍ରା ଦାନ ସ୍ୱରୂପ ପ୍ରଦାନ କଲେ । ଏଥର ମଧ୍ୟ ପୂର୍ବପରି ଦସ୍ୟୁମାନେ ବ୍ରାହ୍ମଣଠାରୁ ସବୁ ଲୁଟି ନେଲେ ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ବହୁତ ମନଦୁଃଖରେ ଭାଗ୍ୟକୁ ଦୋଷଦେଇ ପୁଣି ରାଜ ନଅର ଆଡକୁ ଚାଲିଲେ । ପରଦିନ ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ପୁନର୍ବାର ଦେଖି ବହୁତ ରାଗି ଗଲେ ଓ ଏଭଳି ଜଣେ ଲୋଭୀ, ନୀତିହୀନ ଓ ମିଥ୍ୟାବାଦୀ ବ୍ରାହ୍ମଣକୁ ଉପଯୁକ୍ତ ଦଣ୍ଡ ଦେବାକୁ ମନ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ନିର୍ଦେଶ ଦେଲେ ।

ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟଙ୍କ ମୁଖରୁ ଏହା ଶୁଣି ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜଣକ କାନ୍ଦିବାକୁ ଲାଗିଲେ । କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ବ୍ରାହ୍ମଣ ସମସ୍ତ ଘଟଣା ରାଜାଙ୍କୁ କହିଲେ ଓ ମୋର ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଦୂର ପାଇଁ ଆପଣ ଯଥେଷ୍ଟ ଧନ ଦାନ କରିଥିଲେ ମଧ୍ୟ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଗ ଯୋଗୁଁ ଚୋରମାନେ ତାହା ନେଇ ଯାଉଥିବାରୁ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଗ ମୋର ପିଛା ଛାଡୁ ନାହିଁ ବୋଲି ପ୍ରକାଶ କଲେ ।

ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଏହାର ସତ୍ୟାସତ୍ୟ ଉପଲବ୍ଧି କରି ବ୍ରାହ୍ମଣକୁ କିଛି ଧନ ଦେଇ କହିଲେ ଏଥର ଚୋରମାନେ ତୁମ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କଲେ ତୁମେ ତା’ର ପ୍ରତିରୋଧ କରିବ, ମୁଁ ତୁମ ପଛେ ପଛେ ଯାଉଛି । ସେଇଆ ହେଲା ।

ବ୍ରାହ୍ମଣ ଧନ ନେଇ ଯିବା ସମୟରେ ଚୋରମାନେ ଧନଲୁଟି ନେବା ସମୟରେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ସେମାନଙ୍କର ପ୍ରତିରୋଧ କରିବା ସମୟରେ ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ସେଠାରେ ପହଁଚି ଚୋରମାନଙ୍କୁ ଆକ୍ରମଣ କରିବା ଉଦ୍ଧେଶ୍ୟରେ ଖଣ୍ଡା ଉଠାଇଲେ ।

ଚୋରମାନେ ଏକ ସ୍ୱରରେ କହିଲେ – ହେ ରାଜା ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ! ଆମେମାନେ ଚୋର ନୋହୁଁ, ଆମେମାନେ ଦେବଦୂତ । ବ୍ରହ୍ମା ଆମ୍ଭମାନଙ୍କୁ ପଠାଇଛନ୍ତି । ଆମେ ବ୍ରାହ୍ମଣଠାରୁ ସମସ୍ତ ଧନ ଲୁଟି ନେଇ ପୁନର୍ବାର ଆପଣଙ୍କ ଭଣ୍ଡାରରେ ରଖି ଦେଉଛୁ । ଏ ବ୍ରାହ୍ମଣର ଭାଗ୍ୟରେ ସୁଖ ନାହିଁ । ତେଣୁ ସେ ଯାହା ଭିକ୍ଷା ଆକାରରେ ପାଉଛି ଆମେ ତାକୁ ଚୋରି କରି ନେଇ ଯାଉଛୁ ।

ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ ଏହାର ଉପାୟ ପଚାରିବାରୁ ସେହି ଦେବଦୂତ ମାନେ କହିଲେ – ଯଦି ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କ ଠାରୁ ତିଳ, କୁଶ ଓ ଗଙ୍ଗାଜଳ ନେଇ ତାଙ୍କୁ ବାରବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିଛି ଅନ୍ୟ ବୃତ୍ତିରେ ଲିପ୍ତ କରିବେ ତେବେ ବ୍ରାହ୍ମଣ ଆଜୀବନ ସୁଖୀ ହେବେ । ବିକ୍ରମାଦିତ୍ୟ କଥା ରକ୍ଷା କରି ବ୍ରାହ୍ମଣଙ୍କୁ ତାହା ଆଦେଶ ଦେଲେ । ବ୍ରାହ୍ମଣ ଜଣକ ଭିକ୍ଷା ବୃତ୍ତି ଛାଡି ଅନ୍ୟବୃତ୍ତି କରି ଖୁବ ସୁଖରେ କାଳାତିପାତ କରିଲେ ।