ବିବାହ ବାର୍ଷିକୀ

 ବହୁଡ ଦିନ ପରେ ମୁଁ ଯାଇଥିଲି ବାଙ୍କୀ  l ପ୍ରାୟ କୋଡିଏ ବର୍ଷ ପରେ  l ବାଙ୍କୀ କଲେଜରେ ପଢିଲା ବେଳର କେତେ କଥା ମନେ ପଡି ଯାଉଥିଲା  l ଦିଟା ବେଣୀ ଝୁଲେଇ ମୋ ଭିତରର କିଶୋରୀ ମୁଁଟେ ସତେ ଅବା ମୋ ସାଥୀରେ ଚାଲୁଥିଲା ଆଉ ମନେ ପକେଇ ଦଉଥିଲା ଏଇଠି ହଜି ଯାଇଥିବା ଅନେକ ମୁହୂର୍ତ୍ତ  l ମୁଁ ସତେ ଅବା ଚାଲିଥିଲି ରାଣୀ ଶୁକଦେଈ ଲେଡିଜ ହଷ୍ଟେଲ୍ ଅଭିମୁଖେ  l ସେଇ କିଶୋରୀ ମୁଁ ମୋତେ ଗପୁଥିଲା ଅନେକ କଥା ସେଇ ସମୟର ଆଉ ମୁଁ ଶୁଣୁଥିଲି ତା କଥା  l

ହଷ୍ଟେଲର ଗ୍ରାଉଣ୍ତ ଫ୍ଳୋରରେ ଆଠ ନମ୍ବର ରୁମ୍ ଆମର  l ଗେଟ୍ ପାଖରୁ ବେଶୀ ଦୂର ନୁହଁ  l ଆଉ ଆଠ ନମ୍ବର ମୋଜନ୍ମ ତାରିଖ ବୋଲି ମୁଁ

ଲକି ମନେ କରେ  l ଘରଠୁ ଦୂରରେ ଥାଇ ବି ଆମେ ସେଠି ଗୋଟେ ଘର ଭଳି ରହୁଥିଲୁ  l କବାଟରେ ଲେଖି ଦେଇ ଥିଲୁ ସ୍ବିଟ୍ ହୋମ  l ଚାରିଟା ଅଲଗା ଯାଗାରୁ ଆସି ବି ଆମେ ଏକା ଘରର ଭଳି ନିବିଡ କେମିତି ହେଇ ଯାଇଥିଲୁ କେଜାଣି ?ବହୁତ ଗପୁ ଅନାବନା କାହାଣୀଠୁ ମନ ଭଙ୍ଗା ଯୋଡାର ଖଟା ମିଠା ଗପ ବି  l ଅଳକା ଅପା କିନ୍ତୁ ବେଶୀ ଗପନ୍ତିନି ଆମ ସାଥୀରେ  l ବହୁତ କେୟାରିଙ୍ଗ ସିଏ  l ମନେ ପକେଇ ସିଏ ଜଳଖିଆ ଖୁଆଇ ଆମକୁ

କ୍ଳାସକୁ ଛାଡନ୍ତି  l ରାତିରେ ଶୋଇ ପଡିଥିଲେ ବାଧ୍ଯ କରି ଉଠାନ୍ତି ଡିନର୍ ବେଲ୍ ବାଜିଲେ  l ରୁମ ଅସଜଡା ହେଇଥିଲେ ସଜେଇ ଦିଅନ୍ତି  l କିନ୍ତୁ

ଆମ ଭଳି ଗପସପ ,ମାର୍କେଟିଂ କି ବୁଲାବୁଲି କରନ୍ତିନି  l ତାଙ୍କର ସେଇ ଗମ୍ଭୀରତାର ରହସ୍ୟ ଭାଙ୍ଗିଥିଲେ ତାଙ୍କ ବାପା  l ପ୍ରତି ରବିବାର ସିଏ ଆସନ୍ତି ଅପାଙ୍କୁଭେଟିବାକୁ  l ଆମ ସାଥୀରେ ବି କଥା ହୁଅନ୍ତି  l ଅପା ବିବାହିତା ଆମେ ଜାଣିଥିଲୁ  l କିନ୍ତୁ ଯୋଉ ପରିସ୍ଥିତିରେ ପଡି ଅପା ବିଏ ପଢୁଥିଲେ ସେଇଟା ଖୁବ୍ ଦୁଃଖଦାୟକ  l ମ୍ୟାଟ୍ରିକ୍ ପାସ୍ ପରେ ତାଙ୍କର ସୁନ୍ଦର ରୂପ ଦେଖି ଶାଶୁଘର ବୋହୂ କରି ନବାକୁ ଜିଦ୍ କଲେ  l ସେପଟର ଆଗ୍ରହ ଦେଖି ଏମାନେ ବାହା କରିଦେଲେ  l ପୁଅ ଦିଟା ବି ହେଲା  l କିନ୍ତୁ ଅପା ନା ପାଇଲେ ସ୍ବାମୀର ପ୍ରେମ ଅବା ବୋହୂର ସମ୍ମାନ  l ଥରେ ଦେହ ଖରାପ ହେଲା ଯେ ବାପ ଘରକୁ ଚାଲି ଆସିଲେ  l ସେପଟୁ ନା କେହି ଦେଖି ଆସିଲେ ନା ଅପା ଭଲ ହେଲା ପରେ ନବାକୁ ଆସିଲେ  l ଏବେ ଯାଇ ବାପାଙ୍କ ମୁଣ୍ତରେ ଚେତା ପଶିଲା ଯେ ଝିଅଟି ତାଙ୍କର ଏବେ ୟୁଜ୍ ଆଣ୍ଡ ଥ୍ରୋ ହେଇ ସାରିଛି  l ସେଇଥିପାଇଁ ଝିଅକୁ ପାଠ ପଢେଇ ସ୍ବାବଲମ୍ବୀ କରେଇବାର ଝୁଙ୍କରେ ଆଣି ପାଠ ପଢାନ୍ତି  l

ଅପା କିନ୍ତୁ ଭାରୀ ସ୍ନେହୀ ଆଉ ପିଲା ରଙ୍କୁଣୀ  l ନିଜ ପୁଅ ଦିଟିଙ୍କୁ ମନେ ପକେଇ ଭାରୀ ବିମର୍ଷ ହୁଅନ୍ତି ଆଉ ଆମ ହସଖୁସିରେ ସାମିଲ ହେଇ ପାରନ୍ତିନି  l ଲୁଚେଇ ଲୁଚେଇ ରାତିରେ କାନ୍ଦନ୍ତି  l ମୁଁ ବହୁତ ବିଗଡେ ତାଙ୍କ ଉପରେ  l ଯିଏ ଏତେ ସହଜରେ ତୁମକୁ ଭୁଲିଯାଇ ପାରିଲା ତା ପାଇଁ ଏ ତେ କାନ୍ଦ କଣ ମ !! ଅପା ବୁଝାନ୍ତି  l ତା ପାଇଁ ନୁହଁ ପିଲା ଦିଟିଙ୍କ ପାଇଁ କାନ୍ଦୁଛି  l ବାପା ମାଆ ଥାଇ ବି ଅଜା ଆଈ ପାଖରେ ସେମାନେ ବଢୁଛନ୍ତି  l କେବେ

ବି ଦିନେ ଭାବି ନଥିଲି ରୋଜଗାରିଆ ବାପ ଥାଉଥାଉ ମୋତେ ଏତେ ଯୁଝିବାକୁ ପଡିବ ବୋଲି  l ସତ କଥା  l ମୁଁ ଚୁପ୍ ହେଇ ଯାଏ  l ତାଙ୍କୁ ବୁଝେଇବାକୁ ମୋ ପାଖେ ଭାଷା ନଥାଏ  l

କିନ୍ତୁ ଭାରୀ ରାଗିଥିଲି ମୁଁ ତାଙ୍କ ଉପରେ ଦିନେ  l କହିଲେ କଣ ନା ଆଜି ମୋର ବିବାହବାର୍ଷିକୀ  l ଜଲ୍ଦି ଟିକେ ରେଡି ହ ଚର୍ଚ୍ଚିକା ମନ୍ଦିର

ଯିବା  l

"ବାର୍ଷିକୀ ନା ଛତୁ  l ତମକୁ ଖରାପ ଲାଗୁନି ?ଯିଏ ବାସିରେ ଦିନେ ତମୁକୁ ପଚାରୁନି ତା ସାଥୀରେ ଯୋଡି ହବା ଦିନଟାକୁ ତଥାପି ଭୁଲି ପାରୁନ ?"

ସୁନ୍ଦର ହସ ଧାରେ ଆଙ୍କି ପଦେ କଥାରେ ମୋତେ ମୁଗ୍ଧ କରି ଦେଇଥିଲେ  l "ବୋକୀଟା କୀଲୋ ?ଆଜି ଦିନଟା ଆସି ନଥିଲେ ସେ ଛୁଆ ଦୁଇଟା

କୋଉଠୁ ଆସିଥାନ୍ତେ ? ମୁଁ ମାଆଟିଏ  l ସେତିକି ମୋର ପୂର୍ଣ୍ଣତା  l ଆଜିର ତାରିଖଟା ଭୁଲିବି କେମିତି ? ସର୍ଜନାର ସମ୍ଭାବନା ପରା ଆଜି ଅଙ୍କରିତ

ହେଇଥିଲା ମୋ ଅନ୍ତରରେ  l "

ବହୁତ ଦିନଯାଏ ଆମେ କଣ୍ଟାକ୍ଚରେ ଥିଲୁ  l ଭଲ ସର୍ଭିସଟିଏ ସେ ପାଇଲେ  l ପିଲା ଦିଟା ବି ଭଲ ମଣିଷ ହେଲେ  l ଏବେ କେତେ ଦିନ ହେଲାଣି ଆଉ ମନେ ନଥିଲା ତାଙ୍କ କଥା  l କେତେ ଆସୁଛନ୍ତି କେତେ ଯାଉଛନ୍ତି  l ଜୀବନ ଯାତ୍ରା ଚାଲିଛି ତା ବାଟରେ ମହାଯାତ୍ରା ଯାଏ  l ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ପାହାଚ ଚଢି ମାଆଙ୍କ ମନ୍ଦିର ଆଡକୁ ଯାଉଥିଲି  l ନାଁ ସେ ଦିନ ଅଛି ନାଁ ସେଦିନ ଫେରିବ  l ମୋ ଭିତରେ ହଜି ଯାଉଥିଲା ସେଦିନର ମୁଁଟା  l ପାହାଚର ଶେଷ ମୁଣ୍ତରେ ଚିହ୍ନା ମୁହଁଟିଏ !! ଆରେ ସିଏ ତ ଅଳକା ଅପା  l  ଧାଇଁ ଆସି ମୋତେ କୁଣ୍ଢେଇ ପକେଇଲେ  l ସବୁ ଦିନ ସିଏ ସ୍ନେହ ରଙ୍କୁଣୀ  l ଏମିତି ତାଙ୍କୁ ଭେଟିବି ବୋଲି ଭାବି ନଥିଲି  l ଗୋଟେ କଣକୁ ଡାକି ନେଇ ମୋ ଭଲମନ୍ଦ ପଚାରି ଗଲେ  l ସେଇଠୁ ତାଙ୍କ କଥା  l ବିଧବା ହେଇ ସାରିଥିଲେ  l "ହଁ ଖାଲି ସିନ୍ଦୂର ପିନ୍ଧୁଥିଲ ସିନା  l କୋଉ ସୁଖ ପାଇଲ ?"

"ମାଆଟିଏ ହବା ମୋ ପାଇଁ ସବୁକିଛି ଥିଲା ଆଉ ଏବେ ବି ଅଛି  l କିନ୍ତୁ ସିଏ ଯେତେ ଦୁଃଖ ପାଇ ମଲା ଭାବିଲେ ଦୁଃଖ ଲାଗୁଛି  l ଆଉ ଗୋଟେ ବାହା ହବ ବୋଲି ମୋତେ ଛାଡିଲା  l କିନ୍ତୁ ସେ ସୁଖ ବି ତା ପାଇଁ ଅଢେଇ ଦିନିଆ ହେଲା  l ରୋଗରେ ମନକଷ୍ଟରେ ସଢିସଢି ଶେଷ ଜୀବନ ତାର କଟିଲା  l "

"ଯିଏ ପ୍ରଥମ ବଢାଭାତକୁ ଗୋଡରେ ଆଡେଇ ଦିଏ ତା ପେଟ କଣ ଆଉ କେବେ ପୁରିବ ?"

"ହେଲେ ମୁଁ ଆଜି ମନ୍ଦିର କାହିଁକି ଆସିଛି ଜାଣିଛୁ? ଆଜି ମୋର ବିବାହ ବାର୍ଷିକୀ  l ଏବେ ତ ବାଙ୍କୀ ଟ୍ରାନ୍ସଫର ହେଇ ଆସିଛି  l "

ମୋ ରାଗ କଥା ସିଏ ଭୁଲି ନଥିଲେ  l ହେଲେ ମୁଁ ବି କିଛି କମ୍ ଦେଖିଲିଣି କି ଜୀବନକୁ !! ହସି ଦେଲି ତାଙ୍କ କଥାରେ  l

"ନାଁ ଅପା ,ଏ ଦିନଟି ପାଳିବା ପଛରେ ଥିବା ତୁମ ଫିଲୋସଫି ମୁଁ ଭୁଲିନି  l ସେ ତ ସେବେ ବି ଥାଇ କି ନଥିଲା ତୁମପାଇଁ  l ଏବେ ତ ସିଏ ସହଜେ ଆଉ ନାହିଁ l "

ମାଆଙ୍କ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ବୋକାଙ୍କ ଭଳି ଚାହିଁଥିଲି  l ସତରେ ମାଆ ତୁ ନିଜେ ଆଉ ତୋର ସର୍ଜନା କେତେ ବିଚିତ୍ର !!ତୋର ଜୟ ହେଉ  l