ଆକବର ବିରବଲ - ୬୫

ସତ୍ୟ ବିଚାର - ୧

ସମ୍ରାଟ୍ ଆକବରଙ୍କ ରାଜ୍ୟ । ସେହି ରାଜ୍ୟରେ ଜଣେ ସାଧାରଣ ବର୍ଗର ଲୋକ ବାସ କରୁଥାଆନ୍ତି । ତାଙ୍କର ପରିବାରଟି ଯେପରି ଛୋଟ, ସଂସାର ଚଳଣୀ ମଧ୍ୟମ ଧରଣର ।

ସେହିପରି ସେହି ଗ୍ରାମରେ ତା’ର ମଧ୍ୟ ଜଣେ ସାଙ୍ଗ ବାସ କରୁଥିଲେ । ସାଙ୍ଗଙ୍କର ପରିବାରଠାରୁ ତାଙ୍କର ପରିବାର ଅଧିକ ସାଙ୍ଗ ଦୁଇଜଣଙ୍କର ଖୁବ୍ ନିବିଡତା ଥାଏ ।

ଦିନକର କଥା, ପ୍ରଥମ ସାଙ୍ଗ ଜଣକ ସେହି ରାତ୍ରିରେ ଗୋଟିଏ ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିଲା ଯେ, ସେ ତା’ର ସାଙ୍ଗକୁ ଶହେ ଟଙ୍କା ଧାର ଦେଇଥିଲା । ବହୁଦିନ ଧରି ସାଙ୍ଗ ଜଣକ ତା’ର ଧାର ଟଙ୍କା ରଖିଲା । ଯେତେ ମଗାମଗି କଲେ ମଧ୍ୟ ସେ ଟଙ୍କା ଦେଉ ନଥିଲା । ଏବେ କିନ୍ତୁ ସେ ସେହି ଟଙ୍କାଟା ସାଙ୍ଗକୁ ଫେରାଇ ଦେବାକୁ ଆସି କହୁଥିଲା, ସାଙ୍ଗ ବହୁତ ଦିନ ହେଲା ତୁମଠାରୁ ମୁଁ ଯେଉଁ ଶହେ ଟଙ୍କା ଧାର ନେଇଥିଲି ସେ ଟଙ୍କାଟା ଏବେ ମୋଠାରୁ ନେଇଯାଅ ଏହାପରେ ସାଙ୍ଗର ନିଦ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ।

ରାତି ପାହିବା ପରେ ସେ ଶଯ୍ୟାତ୍ୟାଗ କରି ଉଠିଲା । ମୁହଁ, ହାତ ଧୋଇ ସାରିବା ପରେ ତା’ର ଖାଲି ସେହି ସ୍ୱପ୍ନକଥା ମନେ ପଡିଲା । ତା’ ମନରେ ସବୁବେଳେ ଧାରଣା ହେଲା ଯେ ଏପରି ଟଙ୍କା ସ୍ୱପ୍ନ ମୁଁ ଦେଖିଲି କାହିଁକି? ଟଙ୍କା ଧାର ଉଧାର କାରବାର ସ୍ୱପ୍ନ ଦେଖିବା କ’ଣ ଭଲ? ନା ଖରାପ୍? ଏହି କଥା ସବୁବେଳେ ମନରେ ପାପ ଛୁଇଁଲା, କେତେ ବେଳେ କ’ଣ ହୋଇଯିବ । ଏଥିଲାଗି ସେ ଗ୍ରାମରେ ସକାଳୁ ସକାଳୁ ଯାହାକୁ ଦେଖିଲା ତାକୁ ସେହି କଥା ପଚାରିଲା ।

ସ୍ୱପ୍ନ କଥା ଶୁଣି ବହୁ ଲୋକ ବହୁ ମନ୍ତବ୍ୟ ଦେଲେ । କେହି ଖରାପ୍ ବା କ୍ଷତିକାରକ କହିବା ବେଳେ କେହି ଶୁଭ ବୋଲି ମଧ୍ୟ କହିଲେ ।

ଏହାପରେ ସ୍ୱପ୍ନ କଥା ଭୁଲିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କଲା ହେଲେ ସେ ଭୁଲିପାରିଲା ନାହିଁ । ତା’ ମୁଣ୍ଡରେ ଏଥି ମଧ୍ୟରେ ଏକ ଦୁଷ୍ଟବୁଦ୍ଧି ଆସି ପ୍ରବେଶ କଲା । ସେ ଭାବିଲା ସାଙ୍ଗଠାରୁ ସେହି ଶହେ ଟଙ୍କାଟି ନ ଆଣିବା ଯାଏଁ, ଏ ସ୍ୱପ୍ନ କଥା ଆଦୌ ଭୁଲି ହେବ ନାହିଁ । ତହୁଁ ସେ ସେହି ଦିନ ମିଛର ଆଶ୍ରୟ ନେଇ ତା’ର ସାଙ୍ଗକୁ କହିଲା, ଆରେ ତୁ ଯେଉଁ ଶହେ ଟଙ୍କା ଧାର ନେଇଥିଲୁ ସେ ଟଙ୍କା ଏବେ ତୁ ମୋତେ ଫେରେଇ ଦେ । ମୋର ଟଙ୍କାର ଆବଶ୍ୟକ ହେଲାଣି ।

ସାଙ୍ଗର ଏମିତି ଅବାନ୍ତର କଥାଶୁଣି ଲୋକଟା ହଡବଡେଇ ଗଲା । ଦିନେ ନାହିଁ, କାଳେ ନାହିଁ, ଗହ୍ମା ପୁନେଇ ଦିନ ମାଇଁ । ସେ ଗରିବ ଲୋକ । ପ୍ରତିଦିନ ମଜୁରି ଲାଗିଲେ ତା’ର ଘରେ ଚୁଲି ଜଳିବ, ମଜୁରି ଲାଗିବା ବ୍ୟତୀତ ତା’ର ଆଉ କୌଣସି ରୋଜଗାର ନଥିବାରୁ ସେ ଗ୍ରାମରେ କେହି ତାକୁ ଦଶଟି ଟଙ୍କା ମଧ୍ୟ ଧାର ଦିଅନ୍ତି ନାହିଁ । ଆଜି ଏ ସାଙ୍ଗ କିପରି ଅଭିଲା କଥା କହୁଛି । ସେ ପ୍ରଥମେ ପ୍ରଥମେ ଭାବିଲା ତା’ର ସାଙ୍ଗ ଗେହ୍ଲାରେ କହୁଛି, ହେଲେ ପରେ ଯେତେବେଳେ ସେ ଜାଣିଲା ତା’ର ସାଙ୍ଗ ଜିଗର କରି ଟଙ୍କା ମାଗୁଛି, ସେତେବେଳେ ମୁଣ୍ଡରେ ତା’ର ବଜ୍ର ପଡିଗଲା । ସେ କହିଲା ସାଙ୍ଗ, ତମେ ଏପରି ମିଥ୍ୟା କଥା କହୁଛ କାହିଁକି? ତାହା ତ ମୁଁ କିଛି ବୁଝି ପାରୁନାହିଁ?

ସାଙ୍ଗ କହିଲା, ବାଃ! ତୁ ତ ଗୋଟାଏ ରଙ୍ଗ ବାହାର କଲୁଣି । ତୁ ମୋଠାରୁ ଧାର ନେଇଛୁ, ତୁ ମୋତେ ଧାର ଟଙ୍କା ଶୁଝିବୁ, ନେବା ବେଳେ କଅଁଳ କଥା କହି ଟଙ୍କାନେଲୁ, ମାଗିବା ବେଳକୁ ତ ଫାଙ୍କିଲୁଣି । ଆରେ ତୁ ମୋଠାରୁ ଟଙ୍କା ନେଇଛୁ ବୋଲି ପରା ଗ୍ରାମର ଲୋକେ ସମସ୍ତେ ଜାଣନ୍ତି । ଏଥିରେ ତୁ ମୋତେ ଫାଙ୍କି ଦେବୁ ବୋଲି ଭାବିଛୁ । ଦେଖ ସାଙ୍ଗ ତୁ ମୋତେ ମୋର ଟଙ୍କା ଫେରାଇ ନ ଦେଲେ ମୁଁ ତୋ’ ଉପରେ ନାଲିସ୍ କରି ଟଙ୍କା ଆଦାୟ କରିନେବି ।

ସାଙ୍ଗ କହିଲା – ମୁଁ ତୋଠାରୁ ଟଙ୍କା ଧାର କେବେ ନେଇନାହିଁ । ତୁ ଅଯଥାରେ ଟଙ୍କା ମାଗୁଛୁ । ସଂସାରରେ ତ ପୁଣି ଧର୍ମ ଗୋଟାଏ ଅଛି, ସବୁ ମିଛ କଥାକୁ ସେହି ଧର୍ମ ବିଚାର କରିବ । ତୁ ଯା’ ନାଲିସ୍ କର । ଯଦି ନାଲିସ୍ ବାଲାଙ୍କ ବିଚାରରେ ମୁଁ ତୋଠାରୁ ଶହେ ଟଙ୍କା ଧାର ନେଇଛି ବୋଲି ପ୍ରମାଣ ହୋଇଯିବ, ତାହା ହେଲେ ମୁଁ ତୋତେ ମିଛରେ ମାଗୁଥିଲେ ବି ମୁଁ ଶହେ ଟଙ୍କା ଦେବି ।