ତୁମେ ମଣିଷ ନା ପଥର

ପଚାରି ପଚାରି ଥକି ପଡ଼ିଲିଣି

ଦେଉନା କୌଣସି ଉତ୍ତର

ସେଥିପାଇଁ ଭାବିବାକୁ ହୁଏ ବାଧ୍ୟ

ତୁମେ ମଣିଷ ନା ପଥର ।

ଏମିତି ରୂପ ତ ନଥିଲା କେବେ ବି

ଥିଲା ଦୟା ସ୍ନେହ ହୃଦୟେ

କେଉଁ ଭୁଲ୍ ଯୋଗୁ ଅନୁଶୋଚନାରେ

ରହିଛ ପଥର ପରାୟେ ।

ପିଲାଟିଏ ସିନା ଦଣ୍ଡର ଭୟରେ

ତ୍ରୁଟିରେ ତୁଣ୍ଡ ନ ଖୋଲଇ

ବୁଝିବାସୁଝିବା ବୟସରେ କିଏ

ଶିଶୁ ସମ କ'ଣ ହୁଅଇ ।

ଦୁଃଖ ଦେଲେ ବାଣ୍ଟି ଆଶ୍ବାସନା ଧୂପ

ଭେଦି ଯିବ ସିନା ଅନ୍ତର

ନ ବୋଲିଲେ କିଛି କିଏ ବା ଜାଣିବ

କଅଣ ହୋଇଛି ତୁମର ।

ହୁଏ ନାହିଁ ସମସ୍ୟାର ସମାଧାନ

ଥିଲେ ଏମିତି ନିରୁତ୍ତର 

ମୋ ରାଣ ଦେଉଛି କହିଦିଅ ପ୍ରିୟ

କାରଣ ନୀରବି ଯିବାର ।

ସଂସାର ଭିତରେ ଘର କରିଥିଲେ

ପଥର ପଡ଼ିଲେ ସହଇ

ତାହା ବୋଲି କ'ଣ ଚଳତ୍ ଶକ୍ତିହୀନ

ପଥର ପରି କେ ରହଇ ।