ସ୍ନେହର ସରାଗ

 କି ସୁନ୍ଦର ଆହା ମୋର ଏଇ ଘର

କି ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବି ଆଜି ତୋର

ଝାଟି ମାଟି କାନ୍ଥ ସ୍ନେହର ସରଗ

ଗଢ଼ନ୍ତି ଏଇଟି ଆଶାର ମିନାର ।

ସେଠି ରହିଥାଏ ମଧୁମୟ ସ୍ମୃତି

ତାକୁ ଛାଡି ଯିବାକୁ ମୁଁ ରାଜି ନୂହେଁଟି

ତୁହିତ ସାଙ୍ଗରେ ତୁହିତ ସାଥି

ସଦା ରହିଥିବୁ ଛାଇ ପରିକି ।