ସମ୍ପର୍କର ନଦୀ ତୀରେ

ଦେବକୀ କହେ ଯଶୋଦା 

ହୋଇଲୁକି ବାଇ,

କାହ୍ନୁକୁ ପାଶୋରି ପକା

ମଥୁରା ସେ ଯିବ ନାହିଁ ।

ଧରିବାକୁ ଚାହିଁବୁନି 

ସେପରା ମୋର ରକତ

ସାତ ସାଗର ଡେଇଁ ଆସିବ

ପାଇବ ନାହିଁ ତୋ ହାତ ।

ସ୍ମିତ ହସି ଯଶୋମତୀ

କହନ୍ତି ସାଦରେ

ରକତ ଠାରୁ ଶକତ

ସ୍ନେହ ସମ୍ପର୍କରେ ।

ମନେପକା ଅତୀତକୁ

ତୋ ରକତ ଦେଇ କାରାବାସ

କେତେ କେତେ ଗର୍ଭ ତୋର

କରିଛି ବିନାଶ ।

ଅଧୀରେ ଲୁହଝରାଇ

କହଇ ଦେବକୀ,

ଶୂନ୍ୟ କୋଳ ଶୂନ୍ୟ ମୋର କୁଳ

ନଯାକାହିଁ ବାସୁଦେବ

ମୋ କଥା ଶୁଣିଯା ତୁହି ।

ଛଳଛଳ ସଜଳ ନୟନେ

ଯଶୋମତୀ ବାହୁନନ୍ତି,

ଫେରିଆରେ ଶ୍ୟାମଘନ

ତୁପରା ମୋ ଜୀବର ଜୀବନ

ହାରିବି ଏ ପ୍ରାଣ ନିଶ୍ଚେ

ଧନରେ ତୋହରି ବିନେ ।

ବେଗେ କାହ୍ନୁ ଯଶୋମତୀ

ମାଆକୁ ଜାବୁଡି

ଯଶୋଦାକାହ୍ନୁର ଆଉ 

କାହ୍ନୁ ଯଶୋଦାର

ତୋତେ ମୁଁ ଯିବିନି ଛାଡି ।

ଏ ଜଗତ ବନ୍ଧା ପରା

ସ୍ନେହ ,ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନରେ

ହାତଧରି ଚାଲୁଥିବା ସଦା

ସମ୍ପର୍କର ତୀରେ ।