ପ୍ରକୃତି ସ୍ୱଭାବ

ମନୁଷ୍ୟ ପ୍ରକୃତି ହାବଭାବ ଦେଖି

ପ୍ରକୃତି ପାରୁନି ସହି,

ବଦଳାଉଅଛି ପ୍ରକୃତି ନିଜକୁ

ମନୁଷ୍ୟକୁ ତାଳ ଦେଇ ।

ପ୍ରକୃତି କୋଳରେ ଜନମି ମନୁଷ୍ୟ  

ପ୍ରକୃତିରେ କଲା ଖେଳା,

ନିଜ ପ୍ରକୃତିର ବଶବର୍ତ୍ତୀ ହୋଇ

ରଚିଲା ତାଣ୍ଡବଲୀଳା ।

ପ୍ରକୃତି ରଚିଲେ ତାଣ୍ଡବ ତାହାକୁ

କିଏ ବା ପାରିବ ସହି ?

ଜନ ମନ ନିଜ ଠିକଣା ଧରୁନି

ସହି କି ପାରିବ ମହୀ ?

ଦେଖାଉଛି ତାର ପ୍ରକୋପ, ଦିନକୁ

ଦିନ ହେଉଛି ଅତିଷ୍ଠ,

ସଂହାରଲୀଳା ବା ଆଉ କେତେଦିନ 

ଭୋଗିବ ମୂଢ ମନୁଷ୍ୟ ।

ତେବେ ବି ବଦଳୁନାହିଁ ମନୋଭାବ

ପ୍ରକୃତିର ବଶୀଭୂତେ, 

ମହାମାନବ ସେ ଭାବୁଛି ନିଜକୁ 

ରାଜୁତି କରିବ ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ।

ପ୍ରକୃତି ତାଣ୍ଡବେ ହେବ ଛାରଖାର

ମନୁଷ୍ୟ ଜୀବନ କେତେ,

ଲୀନ ହୋଇଯିବ ପ୍ରକୃତି ବକ୍ଷରେ 

କିଛି ନାହିଁ ତାର ହାତେ । 

ଗର୍ବ ଅହଂକାର ଚୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଯିବ 

ପଡିବ ସେ ରସାତଳେ,

ଲିଭିଯିବ ଯେତେ ଅଭିପ୍ସା ତାହାର

ଉଦ୍ଭବ ମହୀମଣ୍ଡଳେ ।

ବେଳହୁଁ ସତର୍କ ନ ହେଲେ ମନୁଷ୍ୟ 

ବାଘ ନିଶ୍ଚେ ଖାଇଯିବ,

ମିଛୁଆ ରାଧୁଆ ପରି ଡାକୁଥିବ

ସାହାରା କେହି ନ ହେବ ।

ଏକା ଆଧ୍ୟାତ୍ମିକ ଭାବ ହେବ ସାହା

ମନରେ ଉଦ୍ରେକ ହେଲେ,

ଅଦୃଶ୍ୟ ଶକ୍ତିର ପ୍ରଭାବ ପଡିବ 

ଜୀବନଟା ଯିବା ବେଳେ ।