ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ସେ

ବଞ୍ଚିବାକୁ ହେଲେ ଜୀବନ କାଳରେ

ଭଲ ବନ୍ଧୁଟିଏ ଦରକାର

ଭଲବନ୍ଧୁ ଟିଏ ନିଜ ପାଖରେ ଥିଲେ

ଦୁଃଖ ହେଇଥାଏ ଦୂର ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭଲ ମନ୍ଦ ବୁଝି ସର୍ବଦା

ଆଶଙ୍ଖା ନ ଥାଏ ତାଙ୍କର

ଦୁହେଁ ଦୁହିଁଙ୍କ ପରିପୁରକ ହେଇଣ

ସାର୍ଥକ ହୁଏ ମନର ।

ଏକରୁ ଅନେକ ସାଙ୍ଗ ସାଥି ବିନା

ତାଠୁ ବଢିଆ ଜଣେ ବନ୍ଧୁ

ପର ଆପଣା ଭେଦ ଯିଏ ନଯାଣେ

ସିଏ କି ପ୍ରକୃତ ବନ୍ଧୁ ।

ଲୋଭୀ ଅହଂକାରୀ ବହୁତ ମିଲିବେ

ସ୍ୱାର୍ଥପର ଦୁନିଆରେ

ନିଜର କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ପୁରା ହେଇଗଲେ

ଛାଡି ତ ଚାଲି ଯିବେରେ ।

ଧନଥିବା ଯାଏ ମୋରି ଭାବିବେ

ସାଥିରେ ରହି ଥିବେ

ଖାଲି ହୋଇଗଲେ ପାଖୁ ଚାଲିଯିବେ

ଆଉ କେହି ନ ରହିବେ ।

ଜୀବନ ର ସାଥେ ରହିଥିବ ଜଣେ

ପ୍ରକୃତ ସଥୀ ହୋଇ

ହସଖୁସି ବେଳା ସ୍ନେହ ମମତାରେ

ସ୍ୱାମୀ ସ୍ତ୍ରୀ ଅଟେ ସେହି ।