ନାରୀ ସର୍ବଂ ସହା

ତୁମେ ନାରୀ ପୁଣି ତୁମେ ନାରାୟଣୀ ତୁମେ ପୁଣି ସର୍ବଂ ସହା

ତୁମେ ମାଆ ପୁଣି ଭଗିନୀ ରୂପେ ହେଉ ଅଛ ସାହା ।

ତୁମେ ଧରିତ୍ରୀ ହୋଇ ସବୁ କଷଣ କୁ ହସି ହସି ସହି ଯାଉ ଅଛ

ତୁମେ ନାରୀ ଟିଏ ହୋଇ ସଂସାର କୁ ପାଳନ କରୁଛ ।

ତୁମେ ଜନ୍ମ ଦାତ୍ରି ହୋଇ ଗର୍ଭର କଷ୍ଟ  କେତେ ଯେ ସହିଛ

ତୁମେ ସ୍ତ୍ରୀ ରୂପେ ନିଜ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ କୁ ସଦା କରୁ ଅଛ ।

ତୁମେ ତ୍ୟାଗ ର ପ୍ରତି ମୂର୍ତ୍ତି ହୋଇ ତୁମ ସେବା କୁ ଦେଉଛ

ତୁମେ ଦୁହିତା ହୋଇ ଦୁଇ କୁଳର ମାନକୁ ରଖିଛ ।

ତୁମେ ସୀତା ହୋଇ ବନ ଗମନ କରିଲ

ତୁମେ ସତିତ୍ଵର ପରୀକ୍ଷା ଦେବାକୁ ଯାଇ ଅଗ୍ନି ପରୀକ୍ଷାବି ଦେଲ

ତୁମେ ପାଞ୍ଚାଳି ହୋଇ କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ସଦା ଡାକିଛ

ତୁମେ କୁରୁ ସଭା ରେ ନିଜ ସୁରକ୍ଷା ପାଇଁ ପ୍ରାଥନା କରିଛ ।

ତୁମେ କୁନ୍ତୀ ରୂପେ ଜୀବନ ସାରା ଦୁଃଖ କୁ ସହିଲ

ତୁମେ ସାବିତ୍ରୀ ହୋଇ ପତି ପ୍ରାଣ ରକ୍ଷା କରିଲ ।

ତୁମେ ଆଜି ବି ସବୁ ଦୁଃଖ କୁ ସହି ଯାଉ ଅଛ

ତୁମ ସ୍ନେହ ଭରା ପଣତ ରେ ନିଜ ପିଲା ଙ୍କୁ ରଖିଛ ।

ତୁମେ ନିଜେ କାନ୍ଦି ନିଜ ଲୁହ କୁ ଲୁଚାଇଛ

ତୁମେ ନିଜେ ନ ଖାଇ ସଭିଙ୍କ ପାଇଁ ଖାଦ୍ୟ ରଖିଛ ।

ନିଜ ପିତା ଘର ଛାଡି ତୁମେ ଶାଶୁ ଘର କୁ ନେଲ ଆପଣାଇ

ସବୁ ଦୁଃଖ କଷ୍ଟ କୁ ସହିଛ ଏତେ ତୁମର ତୁଳନା ନାହିଁ ।