ମଉଳା. ଗୋଲାପ.

ବସନ୍ତର ପ୍ରେମଭରା ପବନ ଯେବେ ବହି ଆସେ,

ଅତୀତର ସ୍ମୃତି ସବୁ ବାଦଲ ପରି ଭାସି ଆସେ,

ପ୍ରେମର ଋତୁରେ ତମ କଥା ମନେ ପଡ଼ିଯାଏ,

ଜାଣେନା କାହିଁକି ମୋ ଆଖିରେ ଲୁହ ଭରିଯାଏ ।

ଏ ଡାଏରୀ ଆଜିବି ସେ ଗୋଲାପକୁ ସାଇତି ରଖିଛି, ଝାଉଁଳି ଯାଇଛି ସତ କିନ୍ତୁ ତା ପ୍ରେମ ଏବେବି ବଞ୍ଚିଛି,

ଜାଣେନା କାହିଁକି ତାକୁ ଦେଖି ମୁହଁରେ ହସ ଖେଳିଯାଏ,

ତମ ରାଜକୁମାରୀ ଚେହେରାଟି ଆଖି ଆଗରେ ନାଚିଯାଏ ।

ସେ ଝାଉଁଳା ଗୋଲାପ ଆଜିବି ମୋ କାନରେ କହିଯାଏ,

ଯେ ଆଜିବି ମୁଁ ମୋ ହୃଦୟରୁ ତମକୁ ଭଲପାଏ,

ମୋ ମନର ମରିଯାଇଥିବା ପ୍ରେମକୁ ସେ ତାଜା କରିଦିଏ,

ନିଜର ବାସ୍ନା ହରେଇ ମଧ୍ୟ ମୋ ପ୍ରେମର ବାସ୍ନାକୁ ଖେଳାଇ ଦିଏ ।

ପ୍ରିୟା ତମେ ଆଜିବି ତମେ ମୋ ସ୍ବପ୍ନ ରାଇଜର ପରୀ,

ଆଜିବି ମୁଁ ତମକୁ ଭଲପାଏ ପାଗଳ ପ୍ରେମିକ ପରି।