ଲେଖା ପଛର ପ୍ରେରଣା

ମୁଁ:-ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତୁମକୁ ଜାବୁଡି ଧରନ୍ତି

ମୋ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ,

ପଥପ୍ରାନ୍ତ ପଥିକର ହୋଇ ଏକ 

ଆଗନ୍ତୁକ ପଥର ସନ୍ଧାନରେ।

ତୁମେ:-ମୁଁ ହୋଇଯାନ୍ତି ଦିଗହର।,

ଆଉ ତୁମେ ହୁଅନ୍ତ ପଥହରା।

ମୁଁ:-ତୁମେ ମୋର ହୋଇ ଯାନ୍ତ,

ତୁମେ:-ମୁଁ ହୁଅନ୍ତି ତୁମର କାନ୍ତ,

ଶକ୍ତ ଚୁମ୍ବନ କରି ବସନ୍ତି

ମୁଁ:-ତୁମ କପାଳ ନିକଟେ,

ଆଉ ଭିଡ଼ି ନିଅନ୍ତି ତୁମକୁ ମୁଁ

ହୋଇ ଆହୁରି ସମୀପେ।

ତୁମେ:-ତୁମେ ଲାଜେଇ କୁହନ୍ତ 

ହେ କବିବର

ତୁମେ ଏତେ ପ୍ରଗଳ୍ଭ,

ମୁଁ :-ସ୍ମିତହାସ୍ୟ ଦେଇ କହିବି ଏ 

ମୋ ପ୍ରେମର ପ୍ରଥମ ପ୍ରକଳ୍ପ।

ତୁମେ :- ମତେ ବାନ୍ଧି ନିଅ 

ତୁମ କଠିନ ବାହୁରେ,

ଝରିବାକୁ ଦିଅ ତୁମ ପ୍ରେମର ସେ 

ନିର୍ଝର ଶୀତଲତାରେ।

ମୁଁ:-ଝରଣା ପରି ନିର୍ଝରୀ 

ପାରିବିକି ନାହିଁ ଜାଣି ନାହିଁ?

କିନ୍ତୁ ତୁଷାର ହୋଇ ଶୀତଳତା

ଦେବି ଏତିକି ଜାଣିଛି ମୁହିଁ।

ତୁମେ:- କରନ୍ତ ମୋତେ ପ୍ରଶ୍ନର

ଏକ ମାଳଗୁଛ,

ମୁଁ:- ତୁମ ଆଙ୍ଗୁଳି ନିର୍ଦ୍ଦେଶରେ ମୁଁ

ଘୃଣାକୁ କରନ୍ତି ତୁଚ୍ଛ।

ନିରବତାର ଇଲାକାରେ ଶଦ୍ଦର

ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟରେ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି 

ଏକ ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ପ୍ରେମ ,

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ଅଳି ଭିତରେ ନିଜକୁ 

ବୁଝେଇ ସୃଷ୍ଟି କରନ୍ତି 

କେତେ କେତେ ଆଲୋଡନ।

ତୁମେ:- ତୁମ ପ୍ରେମର ମୁଁ ଗୋଟେ 

ଛୋଟ ପ୍ରଜାପତି,

ମୁଁ:-ପ୍ରେମକୁ ସ୍ୱୀକୃତି ଦେଇ ପ୍ରେମ ଆଉ ସ୍ପର୍ଶର ମଧୁରତା ଭିତରେ

ଆମେ ସମ୍ପ୍ରତି।

ତୁମେ:- ହେବି ସେ କୁନି ପ୍ରଜ।ପତିର

ଗୋଟେ ସୁନ୍ଦର ପବନ,

ଉଡୁଥିବି ଆଉ ଉଡେଇ ବୁଲୁଥିବି

ନେଇ ତୁମ ସେ କୁନି ମନ।

ମୁଁ :- ନୟନକୁ ତୁମ ଶକ୍ତ ଚୁମ୍ବନରେ ଦେବି ମୁଁ ଏକ ନୂତନ ଆଶା,

ଚୁପଚାପ୍ ରହି ଯିବ ମୋ ପ୍ରେମରେ

ବାନ୍ଧି ଏକ ସହସା ।

ତୁମେ:- ପାଣିପାଗ ପରି ଅଦିନିଆ 

ଲଘୁଚାପ ସାଜି ବର୍ଷି ଯିବି 

ତୁମ ଅଧରେ,

ମୁଁ:- ତୁମ ଅଧରର ପ୍ରତିଟି ସ୍ପର୍ଶକୁ ପିଇ ପ୍ରେମକୁ ଜାହିର କରୁଥିବି

ତୁମ ପୟରେ।........

ମୋ ନିଷ୍ପ।ପ ପ୍ରେମର ମୂଲ୍ୟବୋଧ

ଏଠି ବୁଝିବ କିଏ?

ତୁମେ ଚାହୁଁଥିଲ ଆଉ କିଛି ପ୍ରାୟେ

ସାଜି ଲ ଆଉ କାହାର ସିଏ।

ଆଜି ମୁଁ ମୋ ନିଜକୁ ଖୋଜେ

ପ୍ରଶ୍ନର ପ୍ରତିଧ୍ଵନିରେ!

ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ଥିବା ହୃଦୟ ଖୋଜେ

ମୋ ତୁମକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ଅନ୍ଧକାରେ।