ଜୀବନ

ଜୀବନ

ମୁଁ, ତମେ ଓ ଆମେ

କେତେ କାଳ ଏଇମିତି

ପ୍ରତ୍ୟେକ ମୂହୁର୍ତ୍ତର ପ୍ରଶ୍ୱାସରେ ମରୁଥିବା,

ପାପର ପିପାସା, ମନର ଓରମାନ ଦେହର ଦାହ

ଲହୁ ଓ ଲୁହର ମିଶି୍ରତ କୋହ,

କିଛି ସମୟର ରୋମାଞ୍ଚରେ

ବାଣ୍ଟି କୁଣ୍ଟି ମେଣ୍ଟେଇବାର ସୁଖ ସ୍ୱପ୍ନ ଲାଗି

ଚର୍ବଣ, ଚୋଷଣ, କର୍ଷଣ

ଶୋଷଣ, ଧର୍ଷଣ, ଆଲିଙ୍ଗନ ଓ ଚୁମ୍ବନର

ନିର୍ବାପକରେ ସୃଷ୍ଟ ବିବିଧ ଦୁଃଖ ଅବସାଦ,

ବିବର୍ଜିତ ନିରାନନ୍ଦ ଚତୁରତାର ବିବରଣୀ!

କେତେକାଳ ଏଇମିତି ପଢ଼ୁଥିବା ପଢ଼ାଉଥିବା

ଜୀଇଁ ଥାଉଥାଉ ପ୍ରତିମୂହୁର୍ତ୍ତରେ ମରୁଥିବାର କାହାଣୀ!

 

ମଶାଣିର ହିଡ଼ରେ ଦେହର ହାଡ଼,

ପେଟ, ପିଠି, ଗର୍ବ ଓ ଦାମ୍ଭିକତାର ଦାଢ଼,

ମଟାଳ ମାଟିରେ କୁର୍ମର ପାଟିରେ,

ଅଗ୍ନିର ଉତ୍ତପ୍ତ ଉଦ୍ଧତ ଲେଲିହାନ ନିଆଁ ଖୁଣ୍ଟାରେ,

ଲୋଭିଲା କମନୀୟ ନାଚାର ନଗ୍ନ ଦେହ ହେବ ଅବଶ,

ଜଳିପୋଡ଼ି ନିର୍ବିଶେଷରେ ହୋଇଯିବ ମୁଠାଏ ମାତ୍ର ପାଉଁଶ ।

 

ମୃତୁ୍ୟ – ସତ୍ୟ, ଶିବ ଓ ସୁନ୍ଦର

ନୁତନ ଏକ ଜନ୍ମର ଉଜ୍ଜ୍ୱଳ ଜୀବନର ଅୟମାରମ୍ଭ,

ଆସ ବଂଧୁ ଜୀବନଥାଇ ମୃତବତ୍ ଦେହର ମନର ଆତ୍ମାରେ

ଅନ୍ୟକୁ ସୁଖବାଣ୍ଟି ପର ଓଠରେ ଫୁଟାଇବା ହସ,

ଆତ୍ମତୃପ୍ତିର ଶୀତଳ ଦୀର୍ଘ ପ୍ରଶ୍ୱାସରେ

ଅନୁଭବିତା ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସର ରାସ ।

 

ଆତ୍ମା-ପରମାତ୍ମା, ସ୍ରଷ୍ଟା ଓ ସୃଷ୍ଟିର ଅପୂର୍ବ ମିଳନରେ

ଉସôବ ମୁଖରିତ ହେବ ଅମୃତ ଚିନ୍ତା ଓ ଚେତନାରେ

ସାଗର, ମର୍ତ୍ତ୍ୟ, ଦଶଦିଗ ଓ ଆକାଶର ଚତୁଃପାଶ୍ୱର୍,

ମନ, ପ୍ରାଣ, ଶରୀର ଓ ଆତ୍ମାର ଅତିନ୍ଦି୍ରୟତାରେ

ମହକିବ ଚହଟିବ, ପବିତ୍ରାନନ୍ଦ ଚନ୍ଦନର ବାସ,

ପ୍ରକମ୍ପିତ ହେବ ହୃଦୟର ତନ୍ତ୍ରୀରେ ସୁନ୍ଦର ଜୀବନର ଉଚ୍ଛ୍ୱାସ ।