ହରି ଜନମ

       

ଅତିଆର୍ତ୍ତେ କରଯୋଡ଼ି କାନ୍ଦେ ବସୁନ୍ଧରୀ l

ଦୁର୍ଗତି ଦୁଃସହ ହେଲା ରକ୍ଷା କର ହରି ll

ଜୀବକୁ କଷଣ ହେଲା ଧର୍ମ ଗଲା ନାଶ l

ସାଧୁ ଜନଙ୍କୁ ପୀଡ଼ୁଛି ଦୈତ୍ୟରାଜ କଂସ ll

ଆଶ୍ୱାସୀଲେ ଧରଣୀକୁ ଗୋଲକ ବିହାରି l

ନିଶ୍ଚୟ ହରିବି ଦୁଃଖ ଜମା ନାହିଁ ଡେରି ll

ଏତେବୋଲି ପ୍ରଭୁ ତହୁଁ ମର୍ତ୍ତ୍ୟକୁ ଚଳିଲେ l 

ଦେବକୀମାତାର ଗର୍ଭେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ll

କଂସର କାରା କୋଠରୀ ଘୋର ଅନ୍ଧକାର l

ଆଲୋକରେ ଉଦ୍ଭାସିତ ଯେହ୍ନେ ଦିବାକର ll

ରୋହିଣୀ ନକ୍ଷତ୍ର ବୃଷରାଶିର ସଂଯୋଗେ l

ଭାଦ୍ର କୃଷ୍ଣ ଅଷ୍ଟମୀର ନିଶାକର ଯୋଗେ ll

ଦେବୀ ଦେବକୀ ମୂର୍ଛିତ ପ୍ରସବି ନନ୍ଦନ l

ଜନମି ଅଛନ୍ତି ନର ଦେହେ ନାରାୟଣ ll

ବେଗି ଚଳିଯାଅ ବସୁଦେବ ହେଲା ବାଣୀ l 

ଗୋପେ ରଖି କନ୍ୟା ପାଲଟାଇ ଆଣ ପୁଣି ll

ଚାରି ମେଘ ବୃଷ୍ଟି ସଙ୍ଗେ ଚମକେ ବିଜୁଳି l

ଖୋଲିଲା ବସୁଦେବଙ୍କ ପାଦରୁ ଶିକୁଳି ll

ଶିରରେ ଧରିଲେ ବସୁଦେବ ଜଗନ୍ନାଥ l

କଟୁଆଳ ଉଗ୍ରସେନ ଓଗାଳିଲା ପଥ ll

ଦେଖାଇଲେ ଶିଶୁ କୃଷ୍ଣ ଶଙ୍ଖ ଚକ୍ର ଚିହ୍ନ l

ଉଗ୍ରସେନ ପଥ ଛାଡ଼େ ନମି ନାରାୟଣ ll

ମେଘରେ ତିନ୍ତନ୍ତି ଦେଖି ଜଗତର ନାଥ l

ଛତ୍ରପ୍ରାୟ ଫଣା ଟେକି ଢାଙ୍କିଲେ ଅନନ୍ତ ll

ପଥରେ ପୁଣି ଉଛୁଳା ଯମୁନା ପଡ଼ିଲା l

ଜଳ ଭାଗକରି ଯମଭଗ୍ନୀ ରାସ୍ତା ଦେଲା ll

ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ରଖିଦେଇ ଯଶୋଦାଙ୍କ କୋଳେ l

କନ୍ୟା ଧରି ବସୁଦେବ ଲେଉଟି ଅଇଲେ ll

ଗୋପ ପୁରେ ମଳୟ ବହୁଛି ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ l

ନନ୍ଦର ଘରେ ଗୋବିନ୍ଦ ଯଶୋଦା ଆନନ୍ଦ ll

କେତେ ଲୀଳା ବାକି ଅଛି ପ୍ରଭୁ ଜନାର୍ଦ୍ଦନ l

ଅର୍ଜୁନୀ ଅଜ୍ଞାନ କରେ ଆନନ୍ଦେ ନର୍ତ୍ତନ ll