ବୟସର ଆୟୁଷ

ବୟସ ବଢିଲେ ଆୟୁଷ କମଇ 

ଚିରନ୍ତନ ଏଇ ରୀତି ।

ଆୟୁଷ ବଢିଲେ ବୟସ ବଢଇ 

ବସି ଭାବ ଦିନ ରାତି ।୧।

ଯେତିକି ଯେତିକି ବୟସ ବଢୁଛି 

କମୁଛି ତା ଆୟୁଷରୁ ।

ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ଥିଲା ଯେତିକି ଆୟୁଷ 

କମିଲା କିଛି ତହିଁରୁ ।୨।

କେତେ ବର୍ଷ ହେଲା ବୟସ ତୁମର

ଯଦି କେହି ପଚାରୁଛି ।

ମୋତେ ଆସି ହେଲା ପଞ୍ଚଷଠି ବର୍ଷ 

ଉତ୍ତର କେହି ଦେଉଛି ।୩।

ପଞ୍ଚଷଠି ବର୍ଷ ବୟସ ତାଙ୍କର

ଆୟୁଷରୁ କମିଗଲା ।

ସେକଥାଟି ସିଏ ନ କହି କହିଲେ 

ପଞ୍ଚଷଠି ମୋତେ ହେଲା ।୪।

ଭିନ୍ନ ଭିନ୍ନ ରୂପେ କାଳ ବସିଅଛି

କରୁଛି ଆୟୁ ହରଣ ।

ଆୟୁଷ ନଥିଲେ ନ ଛାଡେ କାହାକୁ 

କରେ ଦେହ ଅବସାନ । ୫।

ପଞ୍ଚଷଠି ବର୍ଷ ବୟସ ଯାହାର 

ପଞ୍ଚଷଠି ବର୍ଷ ଆୟୁ ।

ଗଲାଣି ତାହାର ସେତିକି ବୟସ 

ଆଉ ଯାହା ଅଛି ଥାଉ ।୬।

ଦଣ୍ଡ ଦିନ ମାସ ବର୍ଷ ହୋଇ ଆମ

ଆୟୁଷ ହେଉଛି କ୍ଷୟ ।

କେତେ ବୟସ ଆଉ ବା ରହିଅଛି 

କିଏ ସେ କହିବ କହ ।୭।

ଆୟୁଷ କମୁଛି ବୟସ ବଢୁଛି 

ଆୟୁଷର ସୀମା ରେଖା ।

ଅତିକ୍ରମ କରି ନ ପାରେ ବୟସ 

ଉଭୟେ ହୁଅନ୍ତି ସଖା ।୮।

ଆୟୁଷ ସରିଲେ ଜୀବନ ନାଟକ

ଅନ୍ତ ହୁଅଇ ଆମର ।

କମି କମି ଯାଇ ଆୟୁଷ ଶେଷରେ 

ବୟସ ହୁଅଇ ସ୍ଥିର ।୯।