आईविना भिकारी
आईविना भिकारी
ओंजळीत तुझे नेहमी रूप साठवत आले आहे. पण मी तुझ्या नयनात पाहतांना मन मात्र खरचं स्थब्द होऊन जात आहे. पण तू मला परतीच्या वाटेने भेटायला येशील का? कारण आई तुझी मला खूप आठवण येत आहे. मी शब्दविना भिकारी असूनही, माझ्याकडे शब्द नसतांनाही, आई तरीही माझ्या कविता, माझा लेख, माझ्या चारोळ्या तुझ्याशिवाय कधीचं पूर्ण होत नाहीत........................
मला अलगद सावरून घेतलं आहेस. प्रत्येक वेळेस मला जगण्याची उमेद दिली आहेस. मग मला तू सोडून का गेली आहेस. तुला माहीत आहे न तुझ्याशिवाय मी जगू शकत नाही. तरीही आई तू मला सोडून गेलीस. तुला मला सोडुनचं जायचं होतं तर...... मला जन्मालाचं का घातलसं... नसता आज माझ्यावर एव्हडी रडण्याची वेळचं आली नसती ना...............
आपण एकमेकींच्या पावलावर-पाऊल ठेऊन जगायचं आपण ठरवलं होतं ना..... मग आत्ता मी एकाचं पायाने चालायचं का? मी भिकारी आहे फक्त आई तुझ्या विना मी किती मोठी झाली ग आज बघ ना एकदा माझ्याकडे...... किती मोठी आज मी आकाशात उंच भरारी घेतली बघ ना एकदा, सगळे माझं किती कौतुक कारायलेत बघ ना.....................
पण आज तुझा आशिर्वाद घ्यायला तू सोबत नाहीयेस ना. बघा ना मी आई विना किती भिकारी म्हणावं.......असो...... पण आई प्रत्येक वळणावर पाऊल टाकताचं क्षणी तुझी खूप आठवण येत आहे. आज मी किती पैसे कमवलेत..... पण काय करू मी या पैशाचं कारण सुखचं जीवाला नाही कारण फक्त आई तू सोबत नाहीयेस म्हणून................
आई आज मी जगात एवढं मोठं स्थान मिळवलं पण तुझ्या मायेतल्या कुशीतली तिथे ऊबचं नाहीये ना..... आई आज मी आयुष्यात सगळ्या गोष्टीसाठी खूप श्रीमंत आहे. अगदी पैसा, गाडी, बंगला आणि चांगल्या पोस्ट वर सुद्धा आज मी ऑफिसर आहे. पण तुझं प्रेम मिळवण्यासाठी अगदी मी भिकारी आहे. रोज देवाकडे तू मला मिळू दे म्हणून हात पसरत आहे पण देव मात्र मलाचं म्हणतो " बाळा तू नको स्वतःला त्रास करून घेऊस तुझी आई तुझ्या जवळचं आहे..............."
मी लहान नाही मला सगळं कळतंय. देव माझी समजूत काढतोय माहीत आहे मला आई तू कधीचं पृथ्वीवर येऊ शकणार नाहीस. पण तरीही एक ओढ लागली, मनाची आतुरता वाढली. एक ना एक दिवस तू नक्की येशील तुझ्या लाडलीला भेटायला. तू येई पर्यंतर आई मी आतुरतेने वाट बघेल तुझी..... पण तू आल्यावर नको जाऊस परत तू स्वर्ग निवासी.............
किती वेडं मन असतं ना
माहीत आहे आपल्याला,
आपल्या आईने स्वर्ग निवास निवडला
तरीही हे खुळ मन,
ऐकतचं नाही ना कुणाचं...............