प्रतिबिंब
प्रतिबिंब
1 min
1.4K
तव चंदेरी अंग नव्हे चंद्राचे प्रतिबिंब,
तीळ हनुवटीवरला जणू काजळाचा टिंब;
काळजाचे अवचित होणे पार अवखळणे,
श्वास श्वासात सर्वत्र भिनने तुझाच गंध.
साजणे कोण्या नक्षत्राची प्रतिमा तू,
कोणत्या कलाकाराची कलाकुसर;
इतुकी नक्षीदार ठेवण तुझ्या कायेची,
तू लावण्या ऐसी नागिणीहून जहर!
किती करतेस कत्तली एका नजरेने,
किती छळावे कुणास ऐसें चंद्रकलेने;
प्रत्येक हृदय मंदिरी तुझेच देव्हारे,
शब्दांनाही तुझ्याच कविता सुचने!
वक्षावरती सोडलेली वेणी केशांची,
नागीण जणू संरक्षक यौवणाची;
ते ओठांवरचे हास्य मधाळ शर्करेपरी,
चाखता मिळेल मुक्ती सप्त जन्माची!
किती लिहावे अन किती लिहीत रहावे,
तुझ्या तारुण्याने अजून किती बहरावे;
ओढ तुझ्या बाहूंची अशी लागते जिवा,
हे अंतर दोघांतील अजून कसे सोसावे।