प्रेमनदी

प्रेम नदीला प्रेम पुर, आला रे अपार 

धाव धाव ति, तिज खुणावतो सागर .

ओढ ओढ ती अंतरी, कधी मिळेल सागरी

खाच खळग्यांच्यी सरी, आता जमुना बावरी .

उत्साही उचंबळत, आली आली रे धावत

 सविता स्तब्ध क्षणात, दुरुनी दे खोनी पर्वत .

मनी म्हणे एक क्षण, राहू कशी येथे अडून ?

रस्ता पाहे रत्नाकर, त्याचे करी मनी ध्यान .

ध्यान धरिता हृदयी, प्रेम शक्ती संचारली 

बळे वळसा घालून, दूर केला मर्गीचा वल्ली .

प्रिया प्रियास भेटत, प्रेम ओसंडून वाहत 

अडविल अवखळ प्रेमास, शक्ती नाही ऐसी जगात