ಕವನಗಳ ಮಧುರರಾಗ

ಹೂವಿನ ಚೆಂಡು ಹಾಕುವ ಗಾಳಿ,

ಕನಸುಗಳ ಹೆಡೆಗೆ ಕರಗುವ ಸೂರ್ಯ,

ಕೋಣೆಯ ಮೇಲೆ ನೀರು ಸುರಿಯುವ ಮೇಘ,

ನದಿಯ ನೀರು ತುಂಬಿದ ಮೆರವಣಿಗೆ.

ಅಲ್ಲಿ ನೀನು ನಿಂತು ಕಾಯುವ ಸೌಂದರ್ಯ,

ಕವನದ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಹರಿದುಬರುವ ಮೃದುವೈಭವ,

ನಾನು ಕಾಣುವೆ ನೀನು ಎಲ್ಲೆಡೆಗೆ ಹರಿಯುವ ಸ್ವಪ್ನ,

ಹೃದಯವನು ಸೂರೆಗೊಳ್ಳುವ ಅನುಭವ.

ಕನಸುಗಳ ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ ನೀನು ಮುಗಿದು ಹೋಗುವೆ,

ಚಿರಂಜೀವಿಯಾಗಿ ನನ್ನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲಸುವೆ,

ನಿನ್ನ ಬಾಲವೇಷದಲ್ಲಿ ಹೂವುಗಳು ಕ್ರಮೇಣ ಮೂಡುವುವು,

ನನ್ನ ಕನಸುಗಳು ನೀನೆಂದು ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಗೊಳ್ಳುವುವು.

ಹೃದಯದ ಸಂಗೀತವನು ನೀನು ನುಡಿಸುವೆ,

ನನ್ನ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ನೀನು ನಿವೇದಿಸುವೆ,

ಕನಸುಗಳ ಸರಸವನು ನೀನು ಹರಿಸುವೆ,

ನಾನು ನೀನೆಂದು ಆನಂದಿಸುವೆ.

ಕವನಗಳ ಮಧುರರಾಗವು ನೀನೆಂದು ಗ್ರಹಿಸುವೆ,

ನನ್ನ ಕವನವು ನೀನೆಂದು ಜೀವಿಸುವೆ,

ಹೂವಿನ ಚೆಂಡು ಹಾಕುವ ಗಾಳಿ,

ನನ್ನ ಕವನವೇ ನೀನು ಎಂಬುದನು ಬಣ್ಣಿಸುವೆ.vv