ఫేటెడ్ బై టైం

ప్రారంభ దృశ్యం – నగరంలో ఒక సాహిత్య కార్యక్రమం:

ఆరవ్, 28 సంవత్సరాల వయస్సులో, తన స్నేహితుడు రవితో కిక్కిరిసిన ఆడిటోరియంలో కూర్చున్నాడు. మైదానంలో పుస్తక పఠనం కోసం దృశ్యం సన్నద్ధమైంది. ఆరవ్ ఈ కార్యక్రమాలపై ఎంతో ఆసక్తి కలిగి ఉండడు, కానీ రవి అతన్ని నిర్దేశించాడు.

"Fated by Time" కథ ఒక భావోద్వేగ ప్రేమకథగా ఉంటుంది.

ఈ కథలో, ఆరవ్ అనే ఆర్కిటెక్ట్ తన బాల్య స్నేహితురాలు నిషాతో అనుకోకుండా 15 ఏళ్ల తర్వాత ఓ సాహిత్య సమావేశంలో కలుసుకుంటాడు. చిన్నప్పుడు వాళ్లిద్దరి మధ్య ఉన్న స్నేహం, ప్రేమ, విడిపోవడం ఈ అనుకోని కలయికతో మళ్లీ జ్ఞాపకాలు తీసుకొస్తుంది.

ఆరవ్ నిషాను కలిసిన తర్వాత, తాను ఎప్పటినుంచో ఆమెను ప్రేమిస్తున్నానని గ్రహిస్తాడు. అయితే, ఆరవ్ నిశ్చితార్థంలో ఉన్నాడు, అదే సమయంలో నిషాకు విదేశాల్లో పెద్ద రచయితగా అవకాశం వస్తుంది.

ఈ కథలో వారు తమ జీవితాల మధ్య సాగుతున్న అంతర్మధనాన్ని, పాత జ్ఞాపకాల ప్రభావాన్ని, మరియు తమ భవిష్యత్తు కోసం చేయవలసిన నిర్ణయాలను చూపిస్తుంది. చివరికి, కాలం వల్ల విడిపోయినా, వారు కలుసుకోవడం అనుభవం, జీవితం వారికి ఇవ్వబోయే మార్గాలను అంగీకరించడం ముఖ్యంగా ఉంటుంది.

"Fated by Time" ఒక హృదయవిదారకమైన కథ, ఇది ప్రేమ, కాలం, మరియు వ్యక్తిగత అభిరుచుల మధ్య జరుగుతున్న సున్నితమైన సంఘర్షణను చూపిస్తుం

రవీ: (ఉత్సాహంగా) "రా ఆరవ్, ఈ కార్యక్రమం నీకు నచ్చుతుంది! రచయిత అద్భుతంగా ఉంది. ఆమె తన నవలని ఈ రోజు మొదటిసారి చదివే ఉంది."

ఆరవ్: (వార్తలు చంపుతూ) "నువ్వు తెలుసు నేను నవలలు చదవడంలో ఆసక్తి ఉండదు, రవి. నేను నిన్ను ఊసు వేసినందుకే ఇక్కడ ఉన్నాను."

రవీ: "నువ్వు ఆమెను వినడానికి ప్రయత్నించు. నీ అభిప్రాయం మారవచ్చు."

సహాయకుడు నిషాను పరిచయం చేస్తున్నాడు. ఆరవ్ తటస్థంగా మైదానంలోకి చూపిస్తాడు, కానీ నిషా మైక్రోఫోన్ దగ్గర నిలబడినప్పుడు అతను ఆచితూచి నిలుస్తాడు. అతనికి ఆమె ముఖం గుర్తు వస్తుంది, కానీ ఇది సంవత్సరాల తరవాత. నిషా తన నవలలోని ఒక భాగాన్ని చదువుతుంది.

నిషా: (చదువుతూ) "…మరియు వారు అక్కడ నిలబడారు, భవిష్యత్తుకు మితిమీరిన స్నేహితులు, కానీ వారు అర్ధం చేసుకోని ప్రేమలో నాటుకువేసిన పిల్లలుగా…"

ఆరవ్ కు భావోద్వేగాల ప్రవాహం కలుగుతుంది. ఇది ఆమె. నిషా. ఆ సంవత్సరాలలో అతను కోల్పోయిన అమ్మాయి.

ఆరవ్: (గోచరంగా) "అది ఆమె… అది నిజంగా ఆమె."

రవికి ఆరవ్ యొక్క ప్రతిస్పందన గమనిస్తుంది.

రవీ: "ఏమి? నీకు ఆమె తెలుసా?"

ఆరవ్: (మళ్ళీ షాక్ లో) "నేను అనుకుంటున్నాను. నేను అనుకుంటున్నాను… ఆమె నిషా. నా బాల్య స్నేహితురాలు."

ఈవెంట్ తరువాత – మళ్ళీ కలుసుకోవడం:

ప్రేక్షకులు డిస్పర్స్అవుతున్నప్పుడు, ఆరవ్ ఉల్లాసంగా నిషా వద్దకు చేరుకుంటాడు. ఆమె అభిమానులకు పుస్తకాలను సంతకం చేస్తోంది. వారి కళ్ళు కలిసినప్పుడు, నిషా ముఖంపై గుర్తింపు వెలిగిస్తుంది.

ఆరవ్: (మృదువుగా) "నిషా… ఇది నిజంగా నువ్వేనా?"

నిషా అతనిని చూసి కృత్రిమంగా ఎగిరిపోతుంది.

నిషా: "ఆరవ్? ఓ మయ్యా, ఆరవ్! నేను నిన్ను నమ్మలేను!"

వారు నవ్వుతారు, వారి స్వరాలు అనేక సంవత్సరాల జ్ఞాపకాలను మరియు భావోద్వేగాలను అంగీకరించాయి.

ఆరవ్: (హస్యంగా) "ఇది… ఏమిటి? పదిహేడు సంవత్సరాల తరువాత?"

నిషా: "అవును, నేను అనుకుంటున్నాను. నువ్వు చాలా వేరుగా కనిపిస్తున్నావు!"

ఆరవ్: "నువ్వు కూడా. నేను ఇక్కడ, ఈ స్థలంలో నిన్ను కనుగొనాలని అనుకోలేదు."

నిషా: (చిరి) "అంటే, నేను రచయిత అయినాను. నువ్వేం? సాహిత్యకారుడు కదా?"

ఆరవ్: "అవును… చిన్న ప్రపంచం, కదా?"

బాల్యపు జ్ఞాపకం:

దృశ్యం ఒక చిన్న పట్టణానికి మారుతుంది, అక్కడ యువ ఆరవ్ మరియు నిషా పొలాల్లో పరుగులు తీయడం, నవ్వడం. వారు ఒక చెట్టు కింద కూర్చొని భవిష్యత్తు గురించి మాట్లాడుతున్నారు.

యువ ఆరవ్: (గంభీరంగా) "నిషా, మేము ఎప్పటికీ స్నేహితులుగా ఉంటామని నన్ను వాగ్దానం చెయ్యవా? ఎక్కడైనా వెళ్ళినా."

యువ నిషా: (నవ్వుతూ) "నేను వాగ్దానం చేస్తున్నాను. మేము ఎప్పటికీ మంచి స్నేహితులు అవుతాము, ఆరవ్. ఎప్పటికీ."

ప్రస్తుతం – కాఫీ షాపులో మళ్ళీ కలుసుకోవడం:

వారు ఒక శాంతమైన కాఫీ షాపులో మిఠాయి తీసుకొని కూర్చున్నారు. సంవత్సరాలు కరిగిపోతాయి, వారు మాట్లాడుతుంటే, ఏదో సమయంలో మరిచిపోయినట్లుగా.

నిషా: "అవును… నువ్వు నగరంలోనే ఉన్నావా?"

ఆరవ్: "అవును. కాలేజీ తరువాత, ఇక్కడ పని చేస్తున్నాను. నువ్వు ఏమిటి? ఎప్పుడు రచయితగా మారావు?"

నిషా: "ఇది ఎప్పుడూ నా కలగా ఉంది, నువ్వు తెలుసా? నేను కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం ఇక్కడ వచ్చిన తర్వాత రాయడం ప్రారంభించాను."

ఒక క్షణం నిశ్శబ్దం ఉంటుంది. ఆరవ్ ఆమెను జాగ్రత్తగా చూస్తాడు.

ఆరవ్: "నేను నిన్ను ఎప్పటికీ మర్చిపోలేదు, నిషా. నేను ఎప్పుడూ నిన్ను, నువ్వు ఏమి చేస్తున్నావో ఆశించేవాడిని."

నిషా: (మృదువుగా) "నేను కూడా నిన్ను అనుకుంటున్నాను, ఆరవ్. కానీ జీవితం కేవలం… జరిగిపోయింది."

ఆరవ్ తదుపరి ప్రశ్న అడగడంలో సందేహిస్తున్నాడు.

ఆరవ్: "నువ్వు… ఎవరన్నా కలుస్తున్నావా?"

నిషా చిరునవ్వు సరిచేసి తల తిరగదీస్తుంది.

నిషా: "లేరు. ప్రస్తుతం కాదు. నువ్వు ఏమిటి?"

ఆరవ్: (ఉప్పిరి పోయి) "నేను… నిశ్చితార్థం చేసుకున్నాను. కానీ ఇది కష్టం."

సంకల్పం:

ఆరవ్ తన పరిస్థితిని వివరిస్తాడు. అతను మీరాతో నిశ్చితార్థం చేసుకున్నాడు, ఇది వృత్తిలో చేసిన ఒక మహిళ, కానీ సంబంధం కొన్ని నెలలుగా సంక్షోభంలో ఉంది. అతనికి ఆమెతో ఉన్న అనుబంధం ముందుగా ఉన్నది కాదు.

ఆరవ్: (తికమకగా) "నేను మీరాను పట్ల శ్రద్ధ చూపిస్తున్నాను, కానీ… మిమ్మల్ని మళ్లీ చూసినప్పుడు, నా యోగ్యమైనది అంతా అర్థమైంది. నేను గత సంవత్సరాలుగా ఏమి కనిపెట్టాలనుకున్నాను, అది నువ్వే అని తెలియకుండా."

నిషా కింద చూసి, మలుపు పడుతుంది.

నిషా: "ఆరవ్… నేను ఏమి చెప్పాలో తెలియదు. మేము ఎంత కాలంగా విడిపోయాం. చాలా మారింది."

ఆరవ్: (కనిపించకుండా) "కానీ కొన్ని విషయాలు మారలేదు. నేను నిన్ను గురించి ఇంత కాలంగా అనుకుంటున్నాను, నిషా. నేను మళ్లీ నిన్ను కోల్పోవాలని అనుకోను."

నిషా కళ్ళు కన్నీళ్ళతో నిండి ఉంటాయి.

నిషా: "నేను ఎవ్వరిని నొప్పించడం అనుకోను. ముఖ్యంగా నిన్ను."

నిషా యొక్క కల్పన – విదేశాలకు ఉద్యోగ ఆఫర్:

నిషా, ప్రఖ్యాత రచనా ఫెలోషిప్ కోసం విదేశాలకు వెళ్లే ఆఫర్ అందుకుంటుంది. ఇది ఆమె కల, కానీ ఇప్పుడు ఆరవ్ తిరిగి తన జీవితంలో ఉన్నప్పుడు, ఆమె ఆశ్చర్యంగా ఉంటుంది. ఆరవ్ మరియు నిషా మళ్లీ జలాశయంలో కలుసుకుంటారు, అక్కడ వారు చిన్నపిల్లలుగా ఆడేవారు.

ఆరవ్: (ఆమె పక్కన కూర్చోగా) "అంటే, నువ్వు వెళ్లిపోతున్నావా?"

నిషా: "ఇది అద్భుతమైన అవకాశంగా ఉంది. కానీ…"

ఆరవ్: "కానీ ఏమిటి?"

నిషా: "కానీ నేను నిన్ను మళ్లీ కోల్పోతాను."

ఆరవ్ ఆమె చెయ్యిని మృదువుగా పట్టుకుంటాడు.

ఆరవ్: "నువ్వు పోతావు. నేను అది జరగనీయను. మేము పని చేయవచ్చు, నిషా."

నిషా: "ఆరవ్, నేను నిన్ను మరియు నీ నిశ్చితార్థం మధ్య

నిషా: "ఆరవ్, నేను నిన్ను మరియు నీ నిశ్చితార్థం మధ్య రాలేను."

ఆరవ్: (తికమకగా) "నువ్వు ఏమిటి చెప్పాలనుకుంటున్నావు?

నిషా: "నువ్వు మీరాతో నిశ్చితార్థం చేసుకున్నావు. ఆమెని వదిలేయడం తగదు, ఆరవ్. ఇది నీ నిర్ణయం."

ఆరవ్: (మోము ముడుచుకుంటూ) "నిజమే, కానీ… మన ఇద్దరికీ మధ్య ఉన్నది ఎంత ముఖ్యమో నాకు ఇప్పుడే అర్థమైంది. నేను అప్పుడు వదిలేయడం చాలా పొరపాటైంది, నిషా."

నిషా: (తల ఊగుతూ) "నేను అర్థం చేసుకోగలను, ఆరవ్. కానీ ఈసారి వాస్తవానికి ఎదుర్కోవాలి. మన జీవితాలు చాలా మారిపోయాయి. కాలం మళ్ళీ మనకి సమయం ఇవ్వదు."

ఆవ్వగా, వర్షం కురుస్తోంది. ఆరవ్ నిషాను చూస్తున్నాడు, కాని ఆమె తన నిర్ణయాన్ని ఇప్పటికే తీసుకుందనిపిస్తుంది.

ఆఖరి దృశ్యం – వీడ్కోలు:

ఆవశ్యకంగా, నిషా తన ఫెలోషిప్ కోసం నగరం వదిలి వెళ్ళే రోజు వస్తుంది. ఆరవ్, ఆమెను పంపించే రైల్వే స్టేషన్లో కనిపిస్తాడు. ఆమె చేతిలో ఒక సూట్‌కేస్ ఉంటుంది, అతనికి వీడ్కోలు పలకడానికి సిద్ధంగా ఉంటుంది.

ఆరవ్: (చెప్పేందుకు కష్టపడుతూ) "నువ్వు వెళ్ళిపోయే ముందు ఒకసారి అనుకుంటున్నావా, మనిద్దరి కధ ఇంకా ముగియలేదని?"

నిషా: (నవ్వుతూ, కానీ కన్నీళ్లు కంట్లోకి వస్తున్నాయి) "మనిద్దరి కథలు అప్పటికే ముగిసాయి, ఆరవ్. కానీ మనం కలుసుకోవడం—ఇది ఒక గొప్ప అనుభవం."

ఆరవ్ ఏమి చెప్పాలో తెలియక, ఆమెను హత్తుకుంటాడు. ఆమె హృదయానికి దగ్గరగా ఉంటూ, అతని ముక్కలు అతని శ్వాసలో కలిసిపోతాయి.

ఆరవ్: "విడిచి వెళ్ళడం ఎంత కష్టం గా ఉంటుందో చెప్పలేను. కానీ నేను నీ అదృష్టం కోరుతున్నాను."

నిషా: (చిరునవ్వుతో) "మంచి జ్ఞాపకాలు ఆరవ్. మనం ఎన్నో మంచి జ్ఞాపకాలు కలిగి ఉన్నాము."

నిషా అతనికి చివరి చూపు ఇస్తుంది, అనంతరం రైలు కదలడం మొదలు పెడుతుంది. ఆమె రైలులో ఉన్నప్పుడే, ఆరవ్ తన చేతిలో ఉన్న ఒక చిన్న నోట్ చూసాడు, ఇది ఆమె తన చేతిలో పెట్టినది.

నోట్ లో:

"ప్రతి ప్రేమకథ సమయం మరియు పరిస్థితులకు బాధ్యతగా ఉంటుంది. కానీ మనం ఎప్పుడూ ఒకరినొకరు మరిచిపోము. నీ స్నేహితురాలు, నిషా."

రైలు దూరంగా కదులుతుంది, ఆవశ్యకమై ఉన్న ఆవేదనతో ఆవర్ చూస్తున్నాడు, కానీ ఆవేదనలో ఒక రకమైన ప్రశాంతత ఉంటుంది.

ఎపిలాగ్ – సంవత్సరాల తర్వాత:

ఆరవ్ మరియు నిషా ఒకరికొకరు పూర్తిగా వేరుపడిన తర్వాత, వారు తమతమ మార్గాల్లో తమ జీవితాలు కొనసాగిస్తారు. ఆరవ్ తన క్షణాలను గుర్తు చేసుకుంటాడు, కానీ ఒక మంచి స్నేహాన్ని కనుగొన్న భావన అతనికి శాంతినిస్తుంది. అతను జీవితం ఎలా వృద్ధి చెందుతుందో అర్థం చేసుకుంటాడు, మరియు కొన్ని జ్ఞాపకాలు ఎప్పుడూ మనలో ఉండిపోతాయి.

తుదిది సీన్: ఆరవ్ సముద్ర తీరంలో నిలబడి, చల్లని గాలిలో నిశ్చింతగా ఉంటాడు, ఒక చిరునవ్వుతో అతని ముఖంపై ప్రశాంతత వెలిగిస్తుంది.

తెర పైవాట్రం: "కొన్ని ప్రేమకథలు కేవలం అనుభవాలు మాత్రమే; కానీ అవి ఎప్పటికీ మనం మర్చిపోలేని అనుభవాలు."