அயாஹ் (AYAH)

குர்ஆன் ஆசிரியர் எப்போதும் தனது மாணவர்களுக்கு இந்த Ayah வாழ அறிவுறுத்தினார்:

என் ஆண்டவரே, நான் உம்மிடம் விரைந்தேன், இதனால் நீங்கள் மகிழ்ச்சி அடைவீர்கள்.

அவள் அவர்களிடம், "இந்த AYAH தான் என்னை நகர்த்துகிறது. நான் அதானைக் கேட்கும்போது, ​​நான் ஆக்கிரமித்துள்ளேன், ஏதோ நடுவில் இருக்கும்போது, ​​நான் இந்த அயாவை நினைவூட்டுகிறேன், அதனால் நான் ஜெபிக்க எழுந்திருக்கிறேன்."

அதிகாலை 2 மணியளவில் என் அலாரம் அணைக்கப்பட்டு, நான் மீண்டும் தூங்க செல்ல விரும்புகிறேன்: 'என் ஆண்டவரே, நான் உங்களிடம் விரைந்தேன், எனவே நீங்கள் மகிழ்ச்சியடைவீர்கள்', அதனால் நான் எழுந்து அல்லாஹ்வின் முன் நிற்கிறேன்.

அவரது கணவர் அவருடன் பின்வரும் ஏற்பாட்டைக் கொண்டிருந்தார்: நீண்ட நாள் வேலை முடிந்து வீட்டிற்கு செல்லும் வழியில் அவர் அவளை அழைப்பார், அதனால் அவர் உணவை சூடாகவும் தயாராகவும் பெறுவார், எனவே அவர் வீட்டிற்கு வந்து சாப்பிடலாம், ஓய்வெடுக்கலாம்.

ஒரு நாள் அவர் மஹ்ஷி (அடைத்த திராட்சை இலைகள்) செய்யச் சொன்னார் - இது மிகவும் நேரம் எடுத்துக்கொள்ளும் உணவு. இந்த செயல்முறை அவற்றில் பலவற்றை மடக்கி பின்னர் சமைக்க ஒரு தொட்டியில் வைப்பதை உள்ளடக்குகிறது. அவள் மடிக்க இன்னும் 3 இருந்தது; ஆனால் அதான் அழைக்கப்பட்டார்.

எனவே அவள் மீதமுள்ள 3 திராட்சை இலைகளை (அவளுக்கு இன்னும் 5 நிமிடங்கள் எடுத்திருக்கும்) விட்டுவிட்டு ஜெபம் செய்யச் சென்றாள்.

அவரது கணவர் வீட்டிற்கு வந்து, உணவு தயாராக இல்லை, அவள் சுஜூத்தில் இருப்பதைக் கண்டார். 3 திராட்சை இலைகள் மட்டுமே எஞ்சியிருப்பதை அவர் கவனித்தார். சற்று வருத்தமடைந்து, அவர் சொன்னார், நீங்கள் அவற்றை முடித்துவிட்டு, சமைக்க பானையை வைத்து பிரார்த்தனை செய்திருக்கலாம்! ஆனால் அவள் பதிலளிக்கவில்லை.

அவள் சுஜூத்தில் அவள் இறந்துவிட்டாள் என்பதைக் கண்டுபிடிப்பதற்காக அவன் அவளிடம் சென்றான்!

SubhaanAllaah! அவள் கையில் இருந்ததை முடிக்க எங்களில் எவரையும் போல அவள் காத்திருந்தால் அவள் சமையலறையில் இறந்திருப்பாள்! உண்மையில், நாம் எப்படி வாழ்வோம் என்பதுதான் நாம் வாழ்வோம்.