ସ୍ମୃତି

ସ୍ମୃତି ସାଜେ କେବେ ଜ୍ୟୋସ୍ନା ବିଧୌତ

ମୁଗ୍ଧ ପୁନେଇଁର ରାତି

ସ୍ମୃତି ପୁଣି ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧକାରେ

ଦିଗହଜା ଅନୁଭୂତି ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ପୁଣି ଚୀର କଲ୍ଲୋଳିତ

ତଟିନୀର ସ୍ନିଗ୍ଧ ଧାର

ସ୍ମୃତି କେବେ ପୁଣି ମରୁଭୂମି ପରେ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ନିଦାଘ ଘୋର ।

ସ୍ମୃତି ଆଣଇ ବନ୍ୟା ଅଶ୍ରୁଜଳର

କରେ କପୋଳ ପ୍ଲାବିତ

ସ୍ମୃତିରେ ନିଜକୁ ହଜାଇ କେ ପୁଣି

ଆନନ୍ଦରେ ଉଲ୍ଲସିତ ।

ସ୍ମୃତି କେବେ ସାଜେ ସଜ ଗୋଲାପରେ

ସଜ୍ଜିତା ପ୍ରେମିକା କା'ର

ସ୍ମୃତି ପ୍ରେମିକାର ମନରେ ସଜାଇ

ପ୍ରେମେ ହୁଏ କେ' ଅଧୀର ।

ସ୍ମୃତି ଆଣିଥାଏ ପ୍ରବାସ ବାସରେ

ଜନ୍ମଭୂମିର ବିରହ

ସ୍ମୃତି ମାନସରେ ଝଲସି ଉଠଇ

ଆପଣା ଜନର ମୁହଁ ।

ସ୍ମୃତିର ଉପାସ୍ୟେ କିଏ କରିଥାଏ

ପିତୃମାତୃ ଆରାଧନା

ସ୍ମୃତିର ମଧୁର ଅମୃତ ସ୍ନାନରେ

ଚିତ୍ତ ହୁଏ ଆନମନା ।

ସ୍ମୃତି ପାରିଜାତ ପୁଷ୍ପଟିଏ ହୋଇ

ଦିଏ ମଧୁର ଆଘ୍ରାଣ

ସ୍ମୃତିର ନନ୍ଦନବନେ ଶୁଭେ ପୁଣି

କା' ବିରହ ବଂଶୀସ୍ଵନ ।

ସ୍ମୃତି ଯେ ମଳୟ ସମୀରଣ ଆଣେ

ବସନ୍ତ କାକଳି ସୁର

ସ୍ମୃତି ପୁଣି କାଳ ବୈଶାଖୀର ଝଡ

ଭାଙ୍ଗେ ସ୍ଵପ୍ନ ବାଲିଘର ।

ସ୍ମୃତି ବୃନ୍ଦାବନେ ରାଈ ଝୁରିମରେ

ଶ୍ୟାମ ବଂଶୀ ହାତେ ଧରି

ସ୍ମୃତିର ଯମୁନା ଉଛୁଳି ଉଠଇ

ଦୁଃଖର ଲୋତକ ଭରି ।

ସ୍ମୃତି ବାତ୍ସଲ୍ୟରେ କାହ୍ନୁ ମନେ ପଡେ

ଯଶୋଦା କାନ୍ଦଇ ନିତି

ସ୍ମୃତି ମମତ୍ୱରେ ଦେବକୀ ହସଇ

କୃଷ୍ଣ ଅଛି ତା'ର କତି ।

ସ୍ମୃତି ଯେ ମଧୁର ସ୍ମୃତି ଯେ ବିଧୁର

ହସ-ଲୁହ, ସୁଖ-ଦୁଃଖ

ସ୍ମୃତି ହସ୍ତାକ୍ଷରେ ଲେଖାହେଉଥାଏ

ଜୀବନ ଶ୍ରୁତି-ଆଲେଖ୍ୟ ।

ରଚନା- ବିଜୟ କେତନ ସାହୁ