ଜୀବନର ପରିଭାଷା

ଜୀବନଟା ସତରେ କେମିତି ?

ସୁଖର ନା ଦୁଃଖର ?

ଘାତ ପ୍ରତିଘାତ, ଠେଲା ଠେଲି , କେଂଚା କେଂଚିର ସମାହାରରେ,

ମୂଳରୁ ଶେଷ ଯାଏ ଜୀବନ ଯେ ବିତେ ।

ଅଶେଷ ଯନ୍ତ୍ରଣା ସାଗରେ ଉବୁଟୁବୁ ହୋଇ,

ମାତୃ ଗର୍ଭରୁ ଠେଲା ଠେଲି ରେ ଅଣ ନିଃଶ୍ବାସି ହୋଇ ,

ମାଟି ଓ ଆକାଶର ପରଶେ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ।

ସମାଜର ଶୃଙ୍ଖଳରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ , ସ୍ନେହ ର ଆବର୍ତ୍ତନୀରେ ଘୁରି ଘୁରି,

ଶୈଶବର ଆର୍ତ୍ତନାଦରେ , ଜୀବନ ତା କଡ ଲେଉଟାଏ ।

ଉଚ୍ଛୃଙ୍ଖଳତାର ପଥେ ପଥେ , ଯୌବନର ହାତ ଧରି ,

ମଦମତ୍ତ ହୋଇ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ଯର ପରାକାଷ୍ଠା ନେଇ,

ଜୀବନ ବାଟ ଅବାଟ ନ ମାନି ଦୌଡୁ ଥାଏ ,

କ୍ଲାନ୍ତି ବି ତାକୁ ପାରେନି ଛୁଇଁ ।

ହାତ ପାଦ ବନ୍ଧା ହୋଇ , ମୂକ ବଧିର ସାଜି ,

କିଛି ପୀଡା ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଶିତ୍କାର ଭରି ଥିବା ବାର୍ଦ୍ଧକ୍ୟକୁ ଦେଖି ଦେଖି ,

ଜୀବନ ତା ଶେଷ ପଥ ବାଛି ନେଇ ଥାଏ ,

ବେଶ କିଛି ଠେଲା ଠେଲି , କେଂଚା କେଂଚି ଭିତରେ,

ଜନ୍ମ ଓ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ, ଜୀବନଟା ଏମିତି ବଂଚି ରହିଥାଏ ।