ମୁଁ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାଆ

ହଁ ମୁଁ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାଆ ! ମୁଁ ଶିଖାଇ ପାରିବିନି ମୋ ଝିଅକୁ ଯୋଉ ଲୋକ ତାର ସମ୍ମାନ କରେନି ତା’ର ସବୁ ଅନ୍ୟାୟ ଅତ୍ୟାଚାର ସହିବାକୁ କେମିତି ସିଖେଇବି ମୋ ଫୁଲ ପରି ଝିଅକୁ, କି ସ୍ବାମୀ ମାଡ଼ ସୌଭାଗ୍ୟର କଥା ବୋଲି । ମୁଁ ତାର ବାହାଘର ପରେ ଭୂଲିଯିବି ନି ସେ ମୋର ଝିଅ ବୋଲି । ତାର ଭଲ ମନ୍ଦ ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ ଖବର ରଖିବି ।

ମୁଁ କହିପାରିବି ନି ଶାଶୁଘର ତୋ ପାଇଁ ସବୁ କିଛି ବୋଲି । ଭଲ ନଜର ଆଉ ଖରାପ ନଜର ବିଷୟରେ ଅବଶ୍ୟ ବୁଝାଇବି । ଭଲ ସ୍ପର୍ଶ ଆଉ ଖରାପ ସ୍ପର୍ଶ ବିଷୟରେ ନିଶ୍ଚୟ ଅବଗତ କରାଇବି । ମୋ ଝିଅକୁ ଅନ୍ୟାୟ ବିରୁଦ୍ଧରେ ବିରୋଧ କରିବା ଶିଖାଇବି । ହଁ, ମୁଁ ଏସବୁ ନିଶ୍ଚୟ କରିବି କାରଣ ମୁଁ ଏକବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାଆ ।

ଖରାପ କଥା, ଖରାପ କାମ ଖରାପ ବ୍ୟବହାର ସହ୍ୟ କରିବୁନି, ସେ ସ୍ବାମୀ ହେଉ କି ଶଶୁର କି ଦିଅର କି ଦେଢଶୁର । ସିଏ ଯିଏ ହେଉନା କାହିଁକି ଅନ୍ୟାୟ ବିରୁଦ୍ଧରେ ସ୍ବର ଉଠାଇବୁ । ଡରିବୁନି କେବେ, ଏ ଶିକ୍ଷା ନିଶ୍ଚୟ ଦେବି...! ମୁଁ ତା’ ବାହାଘର ପରେ ବି ତା ସୁରକ୍ଷା କବଚ ଭଳି ତା ସୁରକ୍ଷା କରିବି..ପୁରାତନ ପରମ୍ପରାର ବେଡି ତା ଗୋଡରେ ବାନ୍ଧି ଦେବିନି । ବାପଘର ସବାରି ଆଉ ଶାଶୁଘର ମଶାଣି ଏମିତି କଠୋର ଶବ୍ଦ କହି ତାକୁ ମୁଁ ସେ ବୁଢିଆଣୀ ଜାଲରେ ଛନ୍ଦି ଦେବିନି ।

ତାକୁ କହିବି ଏ ତୋର ବାପା ଘର ତୋ ପାଇଁ ସବୁବେଳେ ଖୋଲା ଅଛି । କିଏ କହିଲା ଝିଅ ପରଧନ ବୋଲି । ଝିଅ କୋଉ ଜିନିଷ ପତ୍ର ନୁହେଁ ଯେ କାହାକୁ ଧରେଇ ଦେଇ ଗଙ୍ଗା ସ୍ନାନ କରିଦେବି । ଝିଅ ତ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ଆଉ ସବୁବେଳେ ଅମୂଲ୍ୟ ରତ୍ନ ହୋଇ ରହିବ । ଯୋଉ ଘରେ ଟଙ୍କା ପଇସାରେ ସମ୍ମାନ କିଣା ଯାଏ ସେ ଘରେ କେବେ ମୋ ଝିଅକୁ ବାହା ଦେବିନି । ଝିଅ ହେବା କୋଉ ଅପରାଧ ନୁହେଁ ।

ସ୍ୱାଧୀନତାର ସହ ବଞ୍ଚିବାର ଅଧିକାର ତାର ବି ଅଛି ଏ କଥା ନିଶ୍ଚୟ ବୁଝାଇବି । ମୁଁ ତ ସିଖେଇବି ଯଦି କିଏ ତୋତେ ଗୋଟେ ମାରିବ ତୁ ତାକୁ ଚାରିଟା ମାର୍ । ହଁ ହୋଇପାରେ ମୁଁ ମୋ ଝିଅ ଆଉ ତା ଘର ଭାଙ୍ଗିବା ବାଲା ଗୋଟେ ଖରାପ ମାଆ । କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଦେଖିପାରିବି ନି ଯୌତୁକ ନିଆଁରେ ତା ଦେହରେ ପେଟ୍ରୋଲ ଢାଳି ଜାଳିବାର ଦୃଶ୍ୟ ! ନୃଶଂସ ଭାବରେ ଟିକେ ଟିକେ କଥାରେ ହାତରେ ଆଉ ବାଡ଼ିରେ ବୁଝେଇବା ଭଳି ଦୃଶ୍ୟ ! ଚାକରାଣୀ ଭଳି ଖଟି ଖଟି ତାଙ୍କର ସବୁ ଇଚ୍ଛାକୁ ବେଦର ଗାର ଭଳି ମନିବାର ଦୃଶ୍ୟ ! ନିଜ ଇଚ୍ଛା ଅନିଚ୍ଛାକୁ ପାଦରେ ଦଳି ଦେଇ ଗୋଟେ ରୋବଟ ଖେଳନା ପରି ନାଚିବାର ଦୃଶ୍ୟ ! ମୁଁ ମୋ ଝିଅକୁ କେବେ ପରଧନ ଭାବି ପାରିବିନି ।

କାରଣ ମୁଁ ହେଉଛି ମା, ଏକ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାଆ । ଝିଅର ଦୁଃଖରେ ଦୁଃଖି ହୋଇ ଲୁହ ଗଡ଼ାଇବା ମୋତେ ଶୋଭା ଦିଏନି । ତା’ ଦୁଃଖର ନିବାରଣ କରିବା ଏ ମାଆର ପ୍ରଥମ ଆଉ ପ୍ରଧାନ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ । ଏ ସମାଜ ମୋତେ ଯାହା କହୁ ଯୋଉ ନା ରେ ଆଖ୍ୟା ଦେଉ । ଅଧିକରୁ ଅଧିକ ଗୋଟେ ଖରାପ ମାଆ କହିବ ତ ଏ ସମାଜ ...କହୁ ଡର ନାହିଁ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ମୋ ଝିଅ ପାଇଁ ଏ ସବୁ ନିଶ୍ଚୟ କରିବି । କାରଣ ମୁଁ ଏକ ବିଂଶ ଶତାବ୍ଦୀର ମାଆ...।