ସ୍ବର୍ଗଠୁଁ ବଡ ଜନନୀ

ସୁଖର ସଂସାର ଗଢି ତୋଳିବାକୁ

ନିତ୍ୟ ଚିନ୍ତା ଚେତନାରେ

ଛୋଟ ପରିବାର ସୁଖୀ ପରିବାର

ନାରାବାଜି ଦୁନିଆରେ

ଆଦର୍ଶ ମାନ ସମ୍ମାନ

ପୁଣ୍ୟତୋୟା ଗଙ୍ଗା ପରି ପବିତ୍ରତା

ନିର୍ମଳ ପ୍ରତିଟି ପ୍ରାଣ ।

ପୁରୁଷ ଶିକ୍ଷିତ ହେଲେ ପରିବାରେ

ଜଣେ ଶିକ୍ଷିତ ହୁଅଇ

ନାରୀ ସୁଶିକ୍ଷିତା ହେଲେ ପରିବାରେ

ସର୍ବେ ସୁଶିକ୍ଷା ଲଭଇ

ସ୍ବର୍ଗ ଠୁଁ ବଡ ଜନନୀ

ନାରୀ ସୁ-ସମ୍ମାନେ ଜଗତରେ ଶାନ୍ତି

ଅସମ୍ମାନେ ଧ୍ବଂସ ଜାଣି  ।

ଆଦି ଗୁରୁ ମାତା ଦ୍ବିତୀୟରେ ପିତା

ତୃତୀୟେ ଶିକ୍ଷକ କହି

କର୍ଣ୍ଣ ମନ୍ତ୍ର ଜ୍ଞାନ ସଦ୍ ଗୁରୁ ଦିଅନ୍ତି

ଲଭେ ମୁକ୍ତି ପଥ ଯହିଁ

ଯାହା ସଂସାରରେ ସାର

ଅସାର ସଂସାରେ ଏଥିପାଇଁ ସିନା

ଜନ୍ମ ଲଭେ ବାର ବାର  ।

କନ୍ୟା ଅବାଞ୍ଛିତ ଏ ଭ୍ରମ ଧାରଣା

ସଂସାରେ ସଂସାରୀ ଜନେ

ସୁକନ୍ଯାଟେକୁଳେଲୋଡେ ଏ ଜୀବନ

ଉତ୍ତମ ସାଥୀ ଭୂବନେ

ବୈକୁଣ୍ଠ ସମାନ ପୁର

ପରସ୍ପର ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ବନ୍ଧନର

ଯହିଁ ଥାଏ ନିରନ୍ତର  ।