ମୁଁ ସୁକୁମାରୀ

ଫୁଲ ଟିଏ ହୋଇ ମୁଁ 

ଫୁଟିବା ଆଗରୁ

ଏଠାରେ ପ୍ରସକ୍ତ ପ୍ରସକ୍ତ

ଜ୍ବାଳା ଓ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଯୌବନ ର ରୂପ ନେଇ

ପାଖୁଡ଼ା ମୋ ଖୋଲିବା ଆଗରୁ

ଏଠି ମେଞ୍ଚାଏ ମେଞ୍ଚାଏ

କୀଟ ପତଙ୍ଗଙ୍କ

ଅସହ୍ୟ ଯାତନା

ତୁମେ କୁହ !

କୋମଳତା ର ରୂପ ନେଇ

ମୁଁ ଯଦି ବଞ୍ଚିବାକୁ ଭଲପାଏ

ତୁମେ କାହିଁ ଦଂଶୁଥାଅ ବାରମ୍ବାର

ନିଶାଗ୍ରସ୍ତ ମୋହଗ୍ରସ୍ତ ର

ଭାବନେଇ କାହିଁ ତୁମେ

ଭାଙ୍ଗୁଥାଅ ମୋ ଅସ୍ତିତ୍ଵ,

ମୋ ଅଙ୍ଗୀକାର...

ତୁମେ କି ପାରିବ କହି

ଭୂଲ କାହାର..?

ପ୍ରତାରଣାର ତଲବାରୀ ନେଇ

ଛିନ୍ ଭିନ୍ କରି

ଜୋର ଜବରଦସ୍ତ

ଜାହିର କରୁଥିବା

ତୁମ ପାରିବାପଣିଆର...

ନା ସମବେଦନା ର ଅଶ୍ରୁ ପିଇ

ନିଃସ୍ୱ ନିର୍ବାକ ପ୍ରାୟ

ଅବ୍ୟକ୍ତ ଅନୁଭବ ରେ

ମାଟିର ଗର୍ଭରେ ଚୁପ୍ ଚାପ୍

ଝଡି ପଡୁଥିବା ମୋ କୋମଳ ଶରୀରର...।