ବିଚ୍ଛେଦ (୧୮) ସରି ଆସୁଥିବା ଆସର

କେତେ ବେଳେ ଆସର ଏମିତି ସରିଯାଏ

କେହି ସହଜେ ଜାଣି ପାରେନା,

ଆପତ୍ତି ଶୁଣିବାକୁ କେହି ପାଖେ ନଥାଏ

ମନ କିନ୍ତୁ ଜମା ବୁଝେନା ,

ଅସତର୍କ ଯନ୍ତ୍ରଣା ରେ ଛଟପଟ ଜୀବନ

ଆଗକୁ ବଢି ପାରେ ନା ପଛକୁ ,

ଭାବ ଥାଏ, ନ ଥିଲା ଭଳି କାହିଁ କେତେ ଦୂରେ

ହେଲେ କେ ବୁଝିପାରେ ଏ ମନକୁ ,

ନିଜ ଅସ୍ତିତ୍ଵ ର ଖୋଜ ଖବର ବି କୋଉ ଥାଏ

ଏବେ ସେ ଅଜଣା ଫୁଲର ବାସ୍ନାରେ !

କେହି ଯେମିତି ଜିଏଁ ଗୋଟିଏ ସୀମିତ ଜୀବନ

ଖାଲି ଚେତନାର ସମ୍ମୋହିତ ସାନିଧ୍ୟରେ ,

ବିଚିତ୍ର ଅଭିଜ୍ଞତା କୁ ପାଥେୟ କରି ଏକା ଏକା

ନିଜ ହାତ ଗଢା ବେରଙ୍ଗ ବଗିଚାରେ ,

ବିଦ୍ରୋହ କରିବା ପାଇଁ ସମସ୍ତ ସମାଜ ବିରୁଦ୍ଧେ

ବେଳେ ବେଳେ ଆତ୍ମ ବିରୋଧରେ ...... ।